Οι παλαιότεροι θυμούνται ότι η κάποτε Αριστερά διεκδικούσε μεγαλύτερο
μερίδιο του προϋπολογισμού για την Παιδεία και ζητούσε τις περικοπές
των αμυντικών δαπανών.
Αν ήταν προσχηματικό ή όχι το ενδιαφέρον της τότε
Αριστεράς για την Παιδεία θα το κρίνει η Ιστορία. Εκείνο πάντως που εγώ
προσωπικά θυμάμαι, είναι ότι για τη γενιά μου η λέξη «διανοούμενος»
ήταν συνώνυμη με τη λέξη «αριστερός».
Ηταν και η δικτατορία βέβαια και η αποστροφή που προκαλούσαν οι
διανοούμενοι στους καραβανάδες που μας κυβερνούσαν.
Ηταν και οι
απαγορευμένες μελοποιήσεις του Θεοδωράκη που έκαναν τον αφελή έφηβο της
εποχής να πιστεύει ότι και ο Σεφέρης και ο Ελύτης αριστεροί ήσαν.
Εφταιγε και η Δεξιά που περί άλλα τύρβαζε και δεν φρόντισε ποτέ να
ακούσει στα σοβαρά τους δικούς της μεγάλους διανοούμενους, όπως τον
Κωνσταντίνο Τσάτσο. Αντιμετώπιζε με καχυποψία ακόμη και τον Χατζιδάκι.
Σχηματοποιώ για να καταλήξω στο συμπέρασμά μου: η ελληνική Αριστερά,
παρά τον δογματισμό της και τις εμμονές της, ακόμη κι αν δεν ήταν
μορφωμένη, αντιμετώπιζε με σεβασμό τη μόρφωση.
Καμία
σχέση με τα εγγόνια της:
Το τρομακτικό με το κάζο Καρανίκα δεν είναι
ότι έγινε σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού, ενώ είναι
απόφοιτος ΤΕΙ τουριστικών επαγγελμάτων. Αν σκεφθείτε ότι η στρατηγική
της ελληνικής Αριστεράς είναι η άρνησή της να γίνουν οι Ελληνες τα
γκαρσόνια της Ευρώπης, μπορεί να προσφέρει πολλά.
Το τρομακτικό δεν
είναι καν ότι του αρέσει η Ελένη Μενεγάκη. Δικαίωμά του, μια χαρά
γυναίκα είναι.
Το τρομακτικό δεν είναι καν ότι στα 46 του δεν μπορεί να
συντάξει και να ορθογραφήσει μια πρόταση της προκοπής.
Το τρομακτικό
είναι ότι είναι υπερήφανος για την αμορφωσιά του, ότι αντλεί την
αυτοπεποίθησή του, τον «τσαμπουκά» του επειδή είναι ένας αμόρφωτος
άνθρωπος.
Κάποτε πρέπει να το παραδεχθούμε, γιατί μόνον έτσι θα μπορέσουμε να
το αντιμετωπίσουμε:
Η ελληνική κοινωνία, στην πλειονότητά της,
αντιμετωπίζει την αμορφωσιά ως προσόν, ως πρόκριμα επιτυχίας.
Η μόρφωση,
η καλλιέργεια έχουν καταχωρισθεί στο οπλοστάσιο των ελίτ και ως γνωστόν
οι ελίτ προκαλούν αλλεργία στα δημοκρατικά μας κύτταρα.
Πότε ξεκίνησε η Πολιτιστική Επανάσταση α λα Γκρέκα;
Δεν θα κουραστώ
να το επαναλαμβάνω. «Μόνον να γράφει τ’ όνομά του κι εκείνο το ’μαθε
μισό». Είναι η αρχή του άσματος τρεις του Σεπτέμβρη, ύμνος του ΠΑΣΟΚ,
αναφέρεται στον Μακρυγιάννη και λειτούργησε ως πυρήνας ενός ολόκληρου
ιδεολογικού προγράμματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου