Γράφαμε τις προάλλες για την παιδική ασθένεια των συστημάτων πληροφορικής που ονομάζεται «shoveling», ήτοι «φτυάρισμα».
Αυτή εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν οι πάροχοι περιεχομένου, δηλαδή κειμένων, τα έριχναν –δίχως επεξεργασία– στο Διαδίκτυο, έτσι, για να δείξουν μοντέρνοι.
Ηταν μια ασθένεια που θεραπεύτηκε γρήγορα. Το χύμα υλικό δεν χρησίμευε σε κανέναν, διότι, όπως έγραφε ο Ξενοφών, «λίθοι τε και πλίνθοι και ξύλα και κέραμος ατάκτως μεν ερριμμένα ουδέν χρήσιμα έστιν».
Στην ελληνική Βουλή, η παιδική ασθένεια της δεκαετίας του ’90 είναι κανόνας. Διαβάζουμε στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη: «Το σύνολο των τόμων των Πρακτικών Ολομέλειας της Βουλής για τα διαστήματα 1843-1967, 1974-1989 και 1994-1996 και της Γερουσίας για το διάστημα 1844-1932, καθώς και των τόμων της Εφημερίδας Συζητήσεων της Ολομέλειας της Βουλής (1862-1967) και της Γερουσίας (1929-1933) έχουν ψηφιοποιηθεί και είναι πλέον διαθέσιμα στο κοινό».
Το «έχουν ψηφιοποιηθεί» είναι μεγάλη κουβέντα. Πιο σωστό είναι ότι οι παλιοί τόμοι έχουν σκαναριστεί.
Το «διαθέσιμα στο κοινό» είναι ακόμη μεγαλύτερη κουβέντα. Η διαδικασία είναι περίεργη. «Για να περιηγηθείτε στα Κοινοβουλευτικά Πρακτικά, επιλέξτε τους καταλόγους που σας ενδιαφέρουν», γράφει ο δικτυακός τόπος library.parliament.gr/. Επιλέγει κάποιος την περίοδο που τον ενδιαφέρει, π.χ. «Πρακτικά της Βουλής 1994-1996», και στον υπολογιστή του κατεβαίνει ένα αρχείο .pdf ή .xls που στη ουσία είναι ένας κατάλογος με άλλους δικτυακούς συνδέσμους. Αυτοί ξεκινούν με «Αύξοντα Αριθμό» (ποιον ενδιαφέρει αυτό άραγε;), έχει ημερομηνίες «από -έως» γράφει την επικεφαλίδα, π.χ. «ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ή – ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄ (Τ. 3)» και εμφανίζεται ένα στραβοσκαναρισμένο (τις περισσότερες φορές) κείμενο-εικόνα, το οποίο φυσικά δεν είναι επεξεργάσιμο. Δεν υπάρχουν καν λέξεις-κλειδιά για να βρει κάποιος αυτό που ψάχνει. Αν δηλαδή θέλει κάποιος να δει τι ακριβώς είπε ο κ. Κώστας Σημίτης στη Βουλή μετά την κρίση των Ιμίων, θα πρέπει να ξέρει σε ποια κοινοβουλευτική περίοδο και σύνοδο ήταν, ή έστω την ημερομηνία. Μετά, πρέπει να βγάλει τα μάτια του σε περίπου πεντακόσιες σελίδες πρακτικών, αφού σε κάποια σημεία είναι γκρίζες και τα γράμματα αχνοφαίνονται.
Ας μην πούμε για παλιότερα πρακτικά, όπου οι γραμματοσειρές είναι πιο καλλιτεχνικές ενώ στην οθόνη φαίνεται και η υγρασία που έχει διαποτίσει κάποιους τόμους.
Ακόμη χειρότερα είναι...
τα κείμενα των ιστορικών συνταγμάτων του ελληνικού κράτους.
Τουλάχιστον γι’ αυτά (19 είναι πανάθεμά μας!) δεν θα μπορούσε να γίνει μια στοιχειώδης επεξεργασία, έτσι για να δείξουμε στοιχειώδη σεβασμό στην ιστορία μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου