ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ (Παρά το γεγονός οτι ο αρθρογράφος υπήρξε υπουργός για γέλια και για κλάματα της κυβέρνησης κατσαπλιαδων του ΣΥΡΙΖΑ...)
Οι θεσμοί, οι θεσμικοί, οι παραθεσμικοί και οι αντιθεσμικοί (κάθε είδους αντι-συστημικοί, αντι-στασιακοί κι εν γένει αντί-) στην Ελλάδα έχουν γίνει ένα κουβάρι.
Οι θεσμοί παρα-βιάζονται απ' όλους αλλά κάτω από διαφορετικές περιστάσεις (προφάσεις;), που πολλοί αυτο-νομιμοποιούν στο χώρο τους ιδεολογικά, πολιτικά, κοινωνικά, ακόμα και ηθικά.
Οι θεσμικοί υπηρετούν εκόντες/άκοντες τους θεσμούς, όσο τους συμφέρει. Αν αλλάξουν τα συμφέροντά τους μεταλλάσσονται εν μία νυκτί σε αντιθεσμικούς.
Οι παραθεσμικοί έχουν στήσει μία πολιτικο-οικονομική μηχανή πλάι ή και πίσω από τους θεσμούς (συνήθως με δίκτυα διαφθοράς και διαπλοκής) και "κόβουν μονέδα" (συνήθως ατιμωρητί).
Οι αντιθεσμικοί κάνουν κομματική ή πολιτική ή δημοσιογραφική καριέρα καταγγέλλοντας τους θεσμούς μέχρι που κάποια συγκυρία τους δίνει δημόσιο αξίωμα (δήμαρχος, βουλευτής, πρόεδρος οργανισμού), οπότε ζητάνε από τους υφιστάμενους πιστή τήρηση/εφαρμογή θεσμών και νόμων.
Αναρωτιέμαι με τόσους ουσιαστικά α-θεσμικούς τύπους πως στέκεται όρθια επί 48 χρόνια η θεσμική κοινοβουλευτική συνταγματική δημοκρατία μας.
Ίσως επειδή...
ούτε η ίδια η Δημοκρατία έχει τόση εμπιστοσύνη στην καλή λειτουργία των δημοκρατικών της θεσμών, όση στα δημοκρατικά ανακλαστικά της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού (οι οποίοι ενδεχομένως δεν θέλουν να προσβάλλουν τους προγόνους μας στην Πνύκα).
ΥΓ. Ας επιλέξουμε ποιοί μύθοι εντέλει μας βολεύουν ή μας καθησυχάζουν: αυτοί του περιούσιου λαού (που ποτέ δεν πεθαίνει) ή εκείνοι των μονίμως "ρηγμένων" από την Ιστορία και τους Μεγάλους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου