Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Το διαβόητο «περί δικαίου ή αδίκου αίσθημα» είναι μια νοητική κατασκευή όσων έχουν αυτοαναγορευτεί σε αυθεντικούς ερμηνευτές της βούλησης του κοινού νου. Με αυτήν την κατασκευή επιχειρούν να υποκαταστήσουν ή να υπονομεύσουν τη λειτουργία της θεσμισμένης δικαιοσύνης.
Διαβάζω πως «η δικαιοσύνη αποδίδεται στο όνομα του ελληνικού λαού και δεν μπορεί να γίνεται χωρίς ο λαός να έχει λόγο στις αποφάσεις της» ή «οι δικαστικές αποφάσεις εκδίδονται στο όνομα του ελληνικού λαού. Ως εκ τούτου, οφείλουν να είναι ευθυγραμμισμένες με το κοινό περί δικαίου αίσθημα» (ΣΕΗ).
Πώς μπορεί να έχει λόγο ο λαός στις δικαστικές αποφάσεις και πώς συγκροτείται το «περί δικαίου αίσθημα»;
Ποιος το ερμηνεύει;
Οποια απάντηση και να δοθεί σε αυτά τα ερωτήματα οδηγεί κατευθείαν στην κατάλυση μιας εκ των βασικών αρχών της φιλελεύθερης δημοκρατίας, της διάκρισης των εξουσιών. Αυτή η αρχή έχει θεσπιστεί για να μπορούν οι δικαστές να κρίνουν ανεπηρέαστοι από έξωθεν παρεμβάσεις, με βάση αποκλειστικά τη δικανική τους πεποίθηση.
Αυτό πολλές φορές δεν προκαλεί δυσανεξία μόνο στην εκτελεστική εξουσία. Εξίσου ενοχλεί και εκείνα τα κόμματα και τις συλλογικότητες που δεν πιστεύουν στο πολίτευμα της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Ετσι έχουν κατασκευάσει τη θολή και απροσδιόριστη έννοια του «κοινού περί δικαίου αισθήματος», την οποία βέβαια αυτοί εκφράζουν μονοπωλιακά. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να επηρεάσουν την κρίση των δικαστών, ώστε να τους πιέσουν οι αποφάσεις ενδιαφέροντός τους να είναι σύμφωνες με τη θέλησή τους.
Σε αυτό δεν αποβλέπουν οι συγκεντρώσεις έξω από τις δικαστικές αίθουσες;
Σε αυτό δεν αποβλέπουν τα «λαϊκά δικαστήρια» του Διαδικτύου;
Ολοι αυτοί με τη συμπεριφορά τους...
ακυρώνουν το τεκμήριο της αθωότητας του κατηγορουμένου, βασική κατάκτηση του νομικού μας πολιτισμού και του κράτους δικαίου.
Δεν θέλω να πιστεύω πως ασπάζονται το δόγμα Στάλιν, «καλύτερα δέκα αθώοι στο απόσπασμα, παρά ένας ένοχος ελεύθερος». Είναι σαφές: όπως οι δικαστές δεν μπορεί να γίνουν ηθοποιοί, έτσι και οι ηθοποιοί δεν μπορεί να γίνουν δικαστές.
Οι αποφάσεις των δικαστηρίων με το μόνο που ευθυγραμμίζονται είναι με τη συνείδηση των δικαστών. Ολα τα άλλα οδηγούν, στην πράξη, σε παραμόρφωση του πολιτεύματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου