Μεταποίηση και παραγωγή στον αγύριστο της σοβιετίας.
Οικοδομή κατασκευές και γκαρσόνια σε ξένα εργατικά χέρια. Αν φύγει και το ντελίβερι χαθήκαμε...
Τι θα μείνει σε εμάς. Ο κατώτατος και όποιος υπόσχεται ότι θα τον ανεβάσει πιο ψηλά; Αλλά ποιος νοιάζεται για τον κατώτατο, στη σοβιετία μας, εκτός από τα κόμματα που τον έχουν γαϊτανάκι;
Αν μέτραγε ο κατώτατος θα είχαμε κάνει κυβέρνηση το ΚΚΕ, μιας και τον ανεβάζει πιο ψηλά απ' όλους. Θα είχαμε κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, που τον ήθελε ξανά στα 750. Αλλά τώρα, έξω από την κυβέρνηση, τον πάει και στα 800 ευρώ... Τι έχει να χάσει.
Κατώτατο λοιπόν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εξασφαλίσαμε... Δουλειές για να τον εισπράξουμε δεν βρίσκουμε εδώ και 14 χρόνια. Δουλειές αναζητούσαν και οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι και πτυχιούχοι μας και τις βρήκαν στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Περάσαμε ήδη στη 14ετία της χρεοκοπίας και ακόμη μιλάμε για επενδύσεις. Για επενδυτικά προγράμματα που θα απορροφήσουν τους άνεργους, με ανθρώπινες και μακρόχρονες προϋποθέσεις απασχόλησης.
Μιλάμε ακόμη για εμβληματικές επενδύσεις που θα γίνουν, αν θα γίνουν, πότε θα γίνουν, πότε θα πάρουν κόσμο και πόσο κόσμο θα πάρουν... Για επενδυτές που περιμένουν μεταξύ 2019-2022 την αναπτυξιακή και επενδυτική πολιτική της κυβέρνησης.
Περιμένουμε αναπτυξιακή της πολιτική που θα ξεδιπλωθεί από πλέγμα τριών νομοθετημάτων του 2022 για να λύσει του κόσμου τα χωροταξικά και άλλα προβλήματα που εμποδίζουν τις επενδύσεις.
Αναπτυξιακή πολιτική που θα φροντίζει, με φορολογικά και άλλα κίνητρα του 2022, τις αποσβέσεις των επενδύσεων. Υπό την προϋπόθεση βεβαίως πως δεν θα ανατραπούν από την Κομισιόν και την Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Αναπτυξιακή πολιτική μέσα από μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται αν θέλουμε να λειτουργήσουν οι μηχανισμοί δικαιοσύνης με τρόπο που θα ξεμπλοκάρουν την πραγματοποίησή τους. Έτσι μόνο θα ανοίξουν και οι πόρτες προς την απασχόληση...
Να όμως που, από το 2008 φθάσαμε στο 2022 και είμαστε ακόμη σε φάση αναμονής ντόπιων και ξένων ιδιωτικών και πολυεθνικών επενδύσεων, όπως ήμασταν και το 2011.
Από τότε περιμέναμε ότι η οικονομία θα άλλαζε και μορφή και παραγωγικό μοντέλο. Φθάσαμε έτσι ως το 2014. Μπήκαμε στην ευθεία για τις εκλογές του 2015, αλλά τίποτε, απολύτως τίποτε, δεν μας έδειξε πορεία σε επενδύσεις ή νέο παραγωγικό μοντέλο στην οικονομία...
Και ποιοι μας έσωσαν μεταξύ 2011-2015 αφού οι εμβληματικοί επενδυτές που πήγαν και ήρθαν, στην Ελλάδα εκείνης της περιόδου, άνοιξαν μεν κάποια χαρτιά, αλλά οι σκέψεις και οι προτάσεις τους κόλλησαν στο ότι έπρεπε να προηγηθούν πολλές μεταρρυθμίσεις. Πάρα πολλές μεταρρυθμίσεις.
Μας έσωσαν, λοιπόν, ο τουρισμός (όσο μπόρεσε) τα σουβενίρ κινέζικης παραγωγής, τα σουβλατζίδικα, οι καφετέριες, οι βιοτεχνίες με τσολιαδάκια, το γρήγορο φαγητό, τα γκαρσόνια, το συρτάκι και (ας το προσέξουμε αυτό) το ντελίβερι...
Όλα τα άλλα, αγροτική παραγωγή, οικοδομή, λίγα δημόσια έργα, λίγοι δρόμοι, στη χρεοκοπία των ετών 2011-2015, δεν έσωσαν εμάς, τους ιθαγενείς της σοβιετίας.
Έσωσαν μόνο τους μετανάστες στα χέρια των οποίων, εκτός από τις παραπάνω δουλειές, σε ποσοστό 90-100%, πέρασαν και το σερβίρισμα και τα σουβλατζίδικα, σε μεγάλο βαθμό.
Το ντελίβερι έμεινε σε εμάς. Κυρίως σε νέους και πτυχιούχους μας.
Μια από τα ίδια και το 2015-2019. Ανυπαρξία ντόπιων, ξένων και πολυεθνικών επενδύσεων με συζητήσιμες θέσεις εργασίας. Ο κατώτατος και η άνοδός του έμειναν στο ράφι. Οι επενδυτές σε αναμονή.
Αναμονή για την τότε αριστερή αναπτυξιακή πολιτική με στόχο τη δίκαιη ανάπτυξη. Οι αριστερού τύπου μεταρρυθμίσεις όπως και το νέο παραγωγικό μοντέλο έγιναν πλέγμα νομοθεσίας... για τα συρτάρια υπουργείων...
Και ποιος μας έσωσε το 2015-2019, προ πανδημίας;
Ο τουρισμός κατά κύριο λόγο, τα φτηνά μεροκάματα, οι θέσεις σε γκαρσόνια, το γρήγορο φαγητό. Και μιας και ακόμη δεν είχε περάσει στα χέρια των μεταναστών (είχαν δουλειά στην οικοδομή, στα δημόσια έργα ή στα σουβλατζίδικά...) και το ντελίβερι.
Από το 2019 μέχρι το 2022 (και βλέπουμε...), κρατάμε γερά το ντελίβερι, εκτός ειδικών περιπτώσεων (κινέζικά και άλλα) για τους πτυχιούχους και τους νέους μας.
Θέλει όμως προσοχή όλο αυτό. Αν χάσουμε το ντελίβερι από τον σκελετό της οικονομίας μας...
θα μείνουμε με τον κατώτατο στο χέρι..., περιμένοντας τους τουρίστες ή τους επενδυτές.
Και ό,τι μας προκύψει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου