"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΝουΔο-ΑΡΙΣΤΕΡΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Θα δείρουν, θα δείρουν, θα κουραστούν και θα σταματήσουν

 


Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Ο τίτλος του σημερινού «και μπράβο τους» είναι η ακριβής περιγραφή του τρόπου με τον οποίο η «οργανωμένη πολιτεία» (πολύ αστείες δεν είναι αυτές οι δύο λέξεις μαζί;) φαίνεται να έχει αποφασίσει να αντιμετωπίσει την τραμπουκοκρατία στα πανεπιστήμια.  

Ή, για να το πω πιο σωστά, του τρόπου με τον οποίο εξακολουθεί να αντιμετωπίζει η «οργανωμένη πολιτεία» την τραμπουκοκρατία στα πανεπιστήμια.

Η στάση αυτή επαληθεύτηκε την Τρίτη το απόγευμα, όταν τρεις τραμπούκοι επιτέθηκαν και ξυλοφόρτωσαν έναν φοιτητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου ο οποίος είχε το θράσος, όχι απλώς να έχει διαφορετικές απόψεις από τους τραμπούκους, αλλά να τις εκφράζει και δημοσίως, καμιά φορά –άκουσον άκουσον– και στην τηλεόραση.  

Το θύμα, κυριευμένο (άγνωστο γιατί) από την ψευδαίσθηση ότι ζει σε ευνομούμενο κράτος, τηλεφώνησε στην αστυνομία.  

Όπως ήταν αναμενόμενο η αστυνομία αρνήθηκε να μπει στη σχολή και να συλλάβει (ή έστω να προσπαθήσει να βρει) τους δράστες. Μπορεί ο νόμος πια να της δίνει το δικαίωμα να το κάνει, αλλά η εφαρμογή του νόμου είναι κάτι το πολύ σχετικό και για τους δημοσίους υπαλλήλους και για τους πολιτικούς προϊσταμένους τους. Κυρίως για τους δεύτερους.

Δεν χρειάζεται κανείς να είναι σοφός για να καταλάβει πως η άρνηση της αστυνομίας να κάνει τη δουλειά της, πέρα από συνήθεια είναι και αποτέλεσμα κυβερνητικής γραμμής. Διαφορετικά ήδη κάποιος ένστολος (μπορεί και περισσότεροι) θα ήταν σε διαθεσιμότητα και θα περίμενε να ολοκληρωθεί η ΕΔΕ, με την οποία θα του έλεγαν να μην το ξανακάνει. Η απουσία οποιασδήποτε θεσμικής ενόχλησης για την απροθυμία της αστυνομίας να κάνει τη δουλειά της σημαίνει ότι η απροθυμία αυτή είναι κυβερνητική εντολή ή τέλος πάντων έχει την κυβερνητική έγκριση.

Αντίστοιχη στάση τήρησαν και οι «πρυτανικές αρχές» (δεν μοιάζει αυτό κάπως με το «οργανωμένη πολιτεία»;) οι οποίες καταδίκασαν το περιστατικό με δύο μέρες καθυστέρηση, ίσως γιατί ήθελαν να είναι βέβαιες ότι οι δράστες δεν θα ενοχληθούν πολύ από την καταδίκη. Ούτε διαμαρτυρία για την άρνηση της αστυνομίας να επέμβει, ούτε τίποτα πέρα από κάποιες διεκπεραιωτικές λέξεις στη σειρά. Λες και ο ξυλοδαρμός φοιτητή είναι ένα δυσάρεστο (ούτε καν ακραίο) φυσικό φαινόμενο.  

Και να σκεφτείτε ότι μιλάμε για τις «πρυτανικές αρχές» που επικεφαλής έχουν τον πρύτανη τον οποίο μια συμμορία τραμπούκων είχε κρατήσει όμηρο στο γραφείο του έχοντας του περάσει κολάρο ένα χαρτόνι που έγραφε «Αλληλεγγύη στις Καταλήψεις» (δεν χρειάζεται να σας πω ότι οι δράστες παραμένουν ατιμώρητοι).    

Αντίστοιχη στάση τήρησαν και τα περισσότερα ΜΜΕ. Μικρές αναφορές, προς το τέλος των δελτίων ειδήσεων, λες και το ότι φοιτητές δέρνονται στα πανεπιστήμια για τις απόψεις τους δεν είναι κάτι που έχει και ιδιαίτερη σημασία. Λες και αυτό είναι το λογικό

Δικαιολογώ βέβαια κάπως τα ΜΜΕ γιατί οι θύτες ήταν ακροαριστεροί ή αναρχικοί ενώ το θύμα αυτοχαρακτηρίζεται ως φιλελεύθερος, και όλοι ξέρουμε πως οι τραμπουκισμοί και το ξύλο της άκρας Αριστεράς δεν πονάνε όσο οι τραμπουκισμοί και το ξύλο της άκρας Δεξιάς, τα οποία πάντα συγκλονίζουν τους ευαίσθητους «δημοκράτες» δημοσιογράφους (και δικαίως, αλλά αν ήταν ειλικρινείς ως προς τα δημοκρατικά τους φρονήματα θα ήταν το ίδιο συγκλονισμένοι και στην περίπτωση για την οποία σας γράφω).

Όλους αυτούς, αν τους ρωτήσεις για τους τραμπουκισμούς στα πανεπιστήμια, θα σου πουν ότι...

 

 καθόλου δεν τους αρέσουν και θα τους καταδικάσουν και θα πουν με ύφος προβληματισμένο ότι κάτι πρέπει οπωσδήποτε να γίνει.

  Αρκεί βέβαια αυτό το κάτι να μην ενοχλεί ποτέ τους δράστες. Και μπράβο τους



Δεν υπάρχουν σχόλια: