Πριν από 40 ή και 50 χρόνια υπήρχε περίπτωση ένα παιδί που έπαιρνε απολυτήριο δημοτικού σχολείου να μην ξέρει να διαβάζει και να γράφει με άνεση, όπως συχνά διαπιστώνεται σήμερα;
Υπήρχε περίπτωση ένας μέσος απόφοιτος Λυκείου να μην ξέρει να κλίνει ένα τριτόκλιτο |ή τουλάχιστον να μην κάνει τα ανατριχιαστικά λάθη που ακούμε σήμερα να κάνουν συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ;
Υπήρχε τότε αυτή η παχυλή αμάθεια που διαπιστώνουμε σήμερα σε πολλά, πάμπολλα παιδιά όχι μόνο στη Γλώσσα, αλλά και στην Ιστορία, τη Γεωγραφία, την Αριθμητική;
Ασε τη δύσμοιρη «κατανόηση κειμένου» – το χάλι μας εδώ διαπιστώνεται όχι μόνο από τον διεθνή διαγωνισμό της Πίζας, όπου παγίως πατώνουν οι Ελληνες μαθητές, αλλά και από πολλές πληγές της κοινωνίας μας όπου η «κατανόηση» των προβλημάτων αποδεικνύεται αγαθό εν ανεπαρκεία – καληώρα η ανάγκη του εμβολιασμού, η δημόσια συμπεριφορά του πολίτη, η τήρηση των υποχρεώσεών του ή η κατάχρηση των δικαιωμάτων του.
Θα πει κανείς ότι αυτά τα γενικότερα δεν είναι ζήτημα μόνο του σχολείου αλλά και του σπιτιού του παιδιού, των γονιών του, του περιβάλλοντός του.
Βεβαίως, αναντίρρητα, αλλά και αυτοί οι γονείς στου ίδιου επιπέδου σχολεία φοίτησαν τα τελευταία 40 χρόνια· κι αν δεν μπορείς να κατανοήσεις αυτό που ακούς ή διαβάζεις πώς διάβολο γίνεται να κατανοήσεις ένα κοινωνικό πρόβλημα ή να αναθρέψεις υγιώς ένα παιδί.
Ωστόσο, ακόμα και αν η αποτελεσματικότητα των σχολείων δεν εξαρτάται μόνο από το επίπεδο των εκπαιδευτικών που έχουμε, αλλά και από ευθύνες άλλων (κυβερνήσεων, κομμάτων –που κόπτονται τάχα μου για τη δημόσια εκπαίδευση ενώ την υπονομεύουν με χίλιους δυο τρόπους για το συμφέρον τους–, πανεπιστημίων και πανεπιστημιακών, που εκδίδουν πτυχία χωρίς αντίκρισμα και, φυσικά, φυσικά! συνδικαλαρίας που τρέφεται από τις σάρκες της εκπαίδευσης και της κοινωνίας ολόκληρης για να υπηρετεί ατομικές μωροφιλοδοξίες και κομματικές εντολές και –το χειρότερο– να καλλιεργεί στους εκπαιδευτικούς την ευκολοφροσύνη, την αποφυγή κάθε προσπάθειας για βελτίωση) ακόμη λοιπόν και αν ευθύνονται όλ’ αυτά, κι άλλα τόσα, για το χάλι της δημόσιας εκπαίδευσης, οι εκπαιδευτικοί δεν γνωρίζουν οι ίδιοι τις ανεπάρκειές τους και την ευθύνη που έχουν να βελτιωθούν;
Ιδού όμως που η πλειονότητά τους απεργεί διότι δεν θέλει ούτε καν την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, φαντάσου την αξιολόγηση της απόδοσής τους.
Η ώρα να σπάσει το απόστημα έχει έρθει προ πολλού, αλλά το έγκλημα εις βάρος της κοινωνίας και μέλλοντός της συνεχίζεται.
Διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για το χαμηλό επίπεδο της δημόσιας εκπαίδευσης θα έπρεπε να γίνονται, όχι συλλαλητήρια «πανεκπαιδευτικά», τρομάρα τους, κατά της αξιολόγησης.
Εχουν ρίξει βαριά την ταφόπλακα κι έχουν το θράσος...
να φωνάζουν.
Εργο σπουδαίο, εθνικό έργο θα επιτελέσει η κυβέρνηση που θα κατορθώσει να εξυγιάνει τη δημόσια εκπαίδευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου