Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 βρέθηκα
κάπου έξω με τον Michael Jackson και μου ζήτησε συμβουλές σταδιοδρομίας.
Είπα: "Εντάξει, τρία πράγματα: Πρώτα απ’ όλα, βρες έναν πολύ καλό
μάνατζερ, έχεις φοβερή επιτυχία και θα δεις πολύ χρήμα να έρχεται.
Χρειάζεσαι κάποιον να σε βοηθήσει να το διαχειριστείς.
Δεύτερον, κοίτα
να κάνεις βίντεο". (Λίγο αργότερα, έκανε το "Thriller" και τότε σκέφτηκα
πόσο κουλ ήταν που άκουσε τη συμβουλή μου.)
"Και, τέλος, πρόσεχε τα
τραγούδια σου –να είσαι εσύ ιδιοκτήτης της δουλειάς σου– και μπες στην
παραγωγή τραγουδιών".
Και εκείνος είπε: "ΟΚ, θα πάρω τα δικά σου!".
Έκανα πως γέλασα. Δεν πίστευα ότι μιλούσε σοβαρά. Αλλά μιλούσε πολύ
σοβαρά.
Όλα άρχισαν από το ξεκίνημα των Beatles,
όταν υπογράψαμε το συμβόλαιο κυκλοφορίας μουσικής. Δεν μας ένοιαζε τι
ήταν αυτό: Ήμασταν όπως κάθε συγγραφέας• θέλαμε το έργο μας να
δημοσιευτεί. Αποδείχθηκε ότι τελικά ήταν ένα συμβόλαιο σκλαβιάς. Όσο
επιτυχημένη κι αν κάναμε την εταιρεία, εμείς δεν παίρναμε αύξηση.
Μετά
τον θάνατο του John, μίλησα με τον Sir Lew Grade, τον ιδιοκτήτη της
Northern Songs, της εταιρείας που κατείχε τα δικαιώματα κυκλοφορίας.
Είπα: "Lew, αν πρόκειται ποτέ να πουλήσεις τη Northern Songs, θέλω πρώτα
να έρθεις σ’ εμένα".
Είπε: "Δεν πρόκειται ποτέ να την πουλήσω".
Αργότερα ήρθε σ’ εμένα και είπε: "ΟΚ, την πουλάω – για $20 εκατομμύρια".
Αλλά δεν ήθελα να είμαι αυτός που θα
αγόραζε τον John. Έτσι, πήγα στους ανθρώπους του John και είπα: "Έχουμε
αυτή την ευκαιρία να αγοράσουμε τη Northern Songs, επιτέλους. Κάνει $20
εκατ., $10 εκατ. από μένα, $10 εκατ. από εσάς. Και πρέπει να γίνει αυτό.
Τι λέτε;".
Η απάντηση: "Α, όχι, μπορούμε να την πάρουμε για $4 εκατ.".
Είπα: "Δεν είμαι σίγουρος γι’ αυτό".
Η αγορά τελικά δεν προχώρησε και ο
Michael αργότερα κατέληξε να την αγοράσει από τον Robert Holmes a Court
αντί $47,5 εκατ.
Δεν ήμουν πρόθυμος να πληρώσω τόσο πολλά για τα δικά
μου τραγούδια. Είναι δύσκολο, όταν τα γράφεις για το τίποτα, να
πληρώνεις $50 εκατομμύρια για να τα πάρεις πίσω.
Είναι τόσο σημαντικό να
έχεις καλούς ανθρώπους γύρω σου. Γι’ αυτό είμαι έστω και λίγο κοντά σε
αυτήν τη λίστα.
Οι δικηγόροι μου, John και Lee Eastman, είναι πολύ
έξυπνοι, και οι δυο τους φοβεροί τύποι, και τους ακούω. Τα τελευταία
χρόνια με βοήθησαν...
να ανακτήσω τα πνευματικά μου δικαιώματα. Όταν
ασχολούμαι με άλλες δραστηριότητες, η ζωή γίνεται πολύ δύσκολη για μένα.
Πρέπει να φυλάω πάντα ένα μέρος του εγκεφάλου μου για να γράφω
τραγούδια.
*Από την επετειακή λίστα του Forbes με τα 100 κορυφαία εν ζωή επιχειρηματικά μυαλά του πλανήτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου