ΣΥΡΙΖΟΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΙΣΤΑΝ: Αλέξη, έλεος!!!

Γράφει το ANTINEWS

Όλη αυτή η υπόθεση με τον μικρό Αμίρ από το Αφγανιστάν που δεν του έδωσαν την ελληνική σημαία που κέρδισε με κλήρωση και που επιτέθηκαν ανεγκέφαλοι στο σπίτι του, βόλεψε όσο τίποτε τον Αλέξη Τσίπρα.

Έναν πρωθυπουργό κι ένα επικοινωνιακό επιτελείο που δεν έχει κανένα πρόβλημα να εκμεταλλευτεί την αθωότητα των ματιών ενός βασανισμένου προσφυγόπουλου, αρκεί να κερδίσει πόντους και ψηφαλάκια.

Η υπόθεση γνωστή. Έχουμε την ανόητη και άκρως προκλητική διάταξη που πέρασαν οι εθνομηδενιστές του ΣΥΡΙΖΑ, με την ένοχη μούγκα των πατριωτών των ΑΝΕΛ. Δηλαδή να γίνεται κλήρωση προκειμένου η σημαία στις εθνικές εορτές να δίνεται όχι στον άριστο αλλά στον τυχερό. Λανθασμένη επιλογή, όμως, έγινε και κληρώθηκε το 11χρονο παιδάκι από το Αφγανιστάν που απ’ ότι μαθαίνουμε είναι αξιόλογο, θέλει να μορφωθεί, να ζήσει μια κανονική ζωή, να κάνει κτήμα του την ελληνική παιδεία.

Η κλήρωση τον έκανε σημαιοφόρο αλλά κάποιοι του την στέρησαν δημιουργώντας ένα σκηνικό όπου όλοι οι Έλληνες εμφανίζονται ρατσιστές, ξενοφοβικοί, ακραίοι και άλλα τέτοια.

Κι αίφνης, κάποια θρασίμια πηγαίνουν μέσα στη νύχτα σαν τους κλέφτες, πετάνε πέτρες και απειλούν μια οικογένεια που ήρθε από τη φρίκη του Αφγανιστάν να βρει την ειρήνη στην Ελλάδα.  

Φυσικά πώς θα μπορούσε να μη γίνει πρώτη είδηση; Έτσι κι αλλιώς η πολιτική ορθότητα των ελληνικών μίντια δεν θα άφηνε να πάει χαμένη η ευκαιρία. Και η πλάκα είναι ότι πολλοί από αυτούς που εξέφραζαν την οργή τους για την περιπέτεια του Αμίρ είναι πιο ρατσιστές κι από αυτούς της Κου Κουξ Κλαν. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.

Ακόμη μεγαλύτερη υποκρισία, όμως, είναι αυτή που χαρακτηρίζει τον Τσίπρα. Αμέσως κάλεσε την οικογένεια των προσφύγων στο Μαξίμου, έδωσε τη σημαία «που του στέρησαν κάποιοι στον Αμίρ», πόσταρε χαρούμενες, οικογενειακές φωτογραφίες και μια χαρά παίζει από το πρωί η «ευαισθησία» του Τσίπρα.

Η επιλεκτική ευαισθησία του Τσίπρα για το προσφυγόπουλο, μόνο και μόνο για να τραβήξει φωτογραφίες και να μοιράσει ο Καρτερός σανό στους προοδευτικούς αυτή της χώρας, μήπως δεν μπορεί να είναι το αντίβαρο στα εγκλήματα που έχει κάνει αυτή η κυβέρνηση;

Ευαίσθητοι και προοδευτικοί αυτοί που αφήνουν χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στα νησιά να παγώνουν; Ή που αφήνουν τις τοπικές κοινωνίες να βγάζουν το φίδι από την τρύπα, να προσπαθούν να καλύψουν την ανεπάρκεια της κυβέρνησης;

Για ποια ευαισθησία μπορεί να μιλάμε όταν έχουμε τον αποτυχημένο Μουζάλα και την κυρά Τασία που με την πολιτική τους γέμισαν την Ελλάδα ξένους;

Πόσο προοδευτικό είναι από τη μια ο Αμίρ να πηγαίνει στο Μαξίμου και λίγα μέτρα πιο κάτω, στην πλατεία Συντάγματος να έχουν στηθεί σκηνές διαμαρτυρίας από οικογένειες που δεν μπορούν να επανενωθούν;

Πόσο ευαίσθητο είναι να ξέρεις ότι...

 έχουν χαθεί εκατομμύρια ευρώ από ευρωπαϊκά κονδύλια για τους πρόσφυγες;

Και σιγά την ευαισθησία του Τσίπρα που από τη μια στερεί αξιοπρέπεια από τους Έλληνες για να δείξει πόσο πονά τους φτωχούς και τους κυνηγημένους. Πιο φτωχοί, αδικημένοι και κυνηγημένοι από την κυβέρνησή του υπάρχουν άλλοι από τους Έλληνες;

Εντάξει, είπαμε. Τα αθώα μάτια ενός παιδιού, όποιο κι αν είναι, απ’ όπου κι αν προέρχεται, να μας συγκινήσουν όλους. Αλλά δεν έχει τέτοιο δικαίωμα ο Τσίπρας. Είναι ο τελευταίος που μπορεί να το κάνει. Πιο πολύ του ταιριάζει ο ρόλος του έμπορου ελπίδας και του μεταπράτη ευαισθησίας. Δεν έχει δικαίωμα να μιλά αυτός για ελληνικές αρχές και αξίες και να χρησιμοποιεί ένα παιδάκια για να αγοράσει ψήφους. Είναι τουλάχιστον προκλητικό.