δεν είναι τα επείγοντα του ΨΝΑ Δαφνί.
— τάσος (@kostasos) December 17, 2025
είναι η εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. pic.twitter.com/Fd61DVKKNi
δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που την φράση ''θα σκίσεις κανένα καλσόν'' να την θεωρεί ωδή στον αγώνα των εργατριών κλωστοϋφαντουργίας.
— prng (@prng2777) December 14, 2025
Το ότι τόλμησε να ισχυριστεί αυτή την γελοιότητα, είναι όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το άτομο Ζωή Κωνσταντοπούλου pic.twitter.com/gBrejqc2R8
Επειδή η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι γυναίκα, νομίζει ότι είναι δικαίωμά της να προσβάλλει άλλες γυναίκες με σεξιστικά σχόλια, όπως στο πρόσφατο επεισόδιο με τη Μαρία Συρεγγέλα στη Βουλή.
Η δικαιολογία της ότι το σχόλιο για το καλσόν ήταν ταξικό και όχι σεξιστικό γελοιοποιεί ακόμη περισσότερο το ζήτημα. Η ιστορική προέλευση μιας έκφρασης ελάχιστη σημασία έχει από μόνη της. Αποκτά την όποια σημασία από τα συμφραζόμενα, από το γλωσσικό περιβάλλον δηλαδή μέσα στο οποίο χρησιμοποιείται. Φανταστείτε, ας πούμε, εκείνον τον βουλευτή, που είχε προτρέψει κάποτε γυναίκα συνάδελφό του (την Εύα Καϊλή, νομίζω) να πλύνει κανένα πιάτο, να προσπαθούσε να δικαιολογήσει την προσβολή, με το επιχείρημα ότι πιάτα πλένουν στο χέρι οι φτωχές γυναίκες, ενώ οι πλούσιες έχουν πλυντήριο πιάτων και οικιακή βοηθό για να το χειρίζεται.
Εξίσου γελοία είναι η δικαιολογία της κ. Κωνσταντοπούλου για τον ταξικό χαρακτήρα της προτροπής στην κ. Συρεγγέλα να μη σκίσει κανένα καλσόν.
Αφήστε, δε, την επιπλέον γελοιότητα να επικαλείται την ταξική κατωτερότητά της.
Ποια, παρακαλώ;
Η κόρη του Νίκου Κωνσταντόπουλου!
Το πρόβλημα με την κ. Κωνσταντοπούλου είναι ότι έχει καταφέρει να επιβληθεί και κανείς δεν μπορεί να τη βάλει σε τάξη. Το έχει πετύχει, αφενός, με την βία και τον εκφοβισμό που ασκεί και, αφετέρου, με τον φόβο που εμπνέει πάντα στους γύρω η ανισόρροπη προσωπικότητα.
Ομως, δεν έχει ελπίδες για κάτι περισσότερο από αυτό που ήδη κατέχει στην πολιτική.
Εκ της φύσεώς τους, αυτά τα «cult», οι λατρείες δηλαδή που οργανώνονται γύρω από αυταρχικές προσωπικότητες, είτε θρησκευτικό χαρακτήρα έχουν είτε πολιτικό, είναι πάντα περιορισμένης εμβελείας.
Η κ. Κωνσταντοπούλου δεν αντιπροσωπεύει κάτι θελκτικό, ώστε οι ψηφοφόροι να την επιλέξουν για οτιδήποτε άλλο εκτός από την εκτόνωση του θυμού τους. Η Ελλάδα της κ. Κωνσταντοπούλου θα ήταν κάτι ανάμεσα στη Ρουμανία των Τσαουσέσκου και στη Βόρειο Κορέα των Κιμ.
Σε κάποιους, βέβαια, αρέσουν αυτά τα μοντέλα διακυβέρνησης, είναι όμως πολύ λίγοι, ξέρετε. Ο σκοπός της παρουσίας της κ. Κωνσταντοπούλου είναι…
τιμωρητικός και τίποτε περισσότερο. Με όρους μεσαιωνικής θεολογίας, θα λέγαμε ότι είναι η μάστιγα του Θεού στον κοινοβουλευτισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου