"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΞΥΛΟΛΙΟΚΙΝΗΤΟΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ: Τέηλορ Σουίφτ των Τεμπών: Αυτο-Αποκάλυψη!

 

 Toυ ΣΩΚΡΑΤΗ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗ

Ως προς τις εξελίξεις περί τη ΜΚ μπορούμε κατ’ αρχήν να παρατηρήσουμε την επίρρωση αυτού που αναφέραμε πριν μέρες :
 

Την επικοινωνιακή επιμέλεια με την οποία συντελείται μια κλιμάκωση, με την ηγετική της αύρα να αυξάνεται ανεπαίσθητα, γινόμενη όλο και πιο αισθητή σε κάθε νέα εμφάνιση, και με τις αντιδράσεις του κοινού καταγραφόμενες στα data banks εκλογολόγων (- wannabees) … Δια του λόγου το αληθές, υπάρχει το βίντεο 

Μπορούμε επίσης να ανατρέξουμε στις πηγές του φαινομένου : μια κουλτούρα που παράγει διεκδικητές μιας “θέσης στον ήλιο” σε ανεξέλεγκτες ποσότητες, ενώ ταυτόχρονα κρατάει τον αριθμό των “θέσεων” υπό έλεγχο. 

Κουλτούρα επομένως στο πλαίσιο της οποίας η εκδικητικότητα του “loser” για τον “επιτυχημένο” μεγαλώνει. Με μια εξαίρεση : τον “επιτυχημένο” υπεράνω υποψίας, με βασικό ενδιαφέρον εδώ το πώς η αναίρεση της καχυποψίας συνδυάζεται μ’ εκείνην της εκδικητικότητας.
 

Η λατρεία της “αυθεντικότητας” σαν βασικού ζητούμενου, έρχεται να δώσει απάντηση : στο πλαίσιο αυτής αναδεικνύονται άνθρωποι ποικιλοτρόπως αναξιοπαθούντες, με βασικό κριτήριο …την αναξιοπάθειά τους.  

Αυτό ισχύει τόσο σε επίπεδο των καλλιτεχνικών κτλ. celebrities, όσο και σε μια πολιτική αρένα λειτουργούσα με όρους της show business. Είναι ο μόνος τρόπος να ακυρωθούν με μια κίνηση, καχυποψία και εκδικητικότητα – “bonus”, η ταύτιση του loser με τον …loser-σε-θέση-ισχύος.  

Στο πλαίσιο της κουλτούρας αυτής η λατρεία του πλήθους για το νεκρό ήρωα μόνο τυχαία δεν είναι. * Εκτός και αν υπάρχει πιο αδιάψευστη απόδειξη αυθεντικότητας από το να πεθάνει κάποιος, είτε αυτοκτονώντας, είτε ζώντας μια ζωή στα όρια.
Η ιδιότητα του γονέα που έχασε το παιδί του από εγκληματική αμέλεια του κράτους, αποτελεί στα μάτια του πλήθους πάντα, εξ ίσου ισχυρή με τα προηγούμενα “εγγύηση αυθεντικότητας”.

Η εμμονή και μόνο της κυρίας Καρυστιανού για αποστασιοποίηση από οποιονδήποτε έχει υπάρξει μέρος του συστήματος (βλ. βίντεο) θα έπρεπε να αποκαλύπτει το όλο θέμα ως ανάξιο λόγου. ** Γιατί ουδεμία προστασία παρέχει από παρασκηνιακές, κινούσες νήματα οντότητες, οι οποίες κανένα πρόβλημα δε θα είχαν να ξεφορτωθούν το παραδοσιακό πολιτικό προσωπικό για κάποιους …νέους και άφθαρτους. Λέω “δε θα είχαν”, πιθανολογώντας ότι …έχουν.  

Κι αυτό γιατί υπάρχει εδώ ένα πρόβλημα, που απασχολεί τις “οντότητες” όπως (θα έπρεπε να) απασχολεί και τον πολίτη : “Νέος και άφθαρτος” ίσον …ανίδεος περί τα της διακυβέρνησης μιας χώρας. Η οποία, είτε το θέλουν είτε όχι κάποιοι, απαιτεί γνώσεις και “επαγγελματική εξειδίκευση”.  

Απ’ την απόρριψη και μόνο σύσσωμου του παλιού, εξ ορισμού (διε-) φθαρμένου πολιτικού συστήματος, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο πρέπει να παίρνει κανείς στα σοβαρά την κυρία Καρυστιανού και τον κύκλο της.
 

Το υπό κατασκευήν κίνημα φέρνει στο νου ένα είδος Νεοαγανακτισμένων, με πρόσθετο στοιχείο / πλεονέκτημα την ύπαρξη κεντρικής φυσιογνωμίας, απούσας στο αυθεντικό (μη) κίνημα. Στη σημερινή, αναβαθμισμένη του βερσιόν …Αρχάγγελοι, γερόντισσες, “μεσσίες”, αστρολόγοι και λοιπές προσωπικότητες που πλαισιώνουν την κυρία Καρυστιανού, συμμετέχουν, σε ομοψυχία με περιπτώσεις τύπου Καραχάλιου. Ο τελευταίος, παρεμπιπτόντως, βγήκε και αποκάλυψε “γραφικότητες” όπως οι παραπάνω. ***
 

Ας μη μιλήσουμε (ίσως άλλη φορά) για όσα “ακούγονται” πίσω απ’ τον ίδιο τον τρόπο που μιλά η ηγέτις, μ’ αυτή την ελαφρώς στριγγιά, άκαμπτα απαιτητική και δασκαλίστικη φωνή της.
 

Να επισημάνουμε απλώς ένα αληθινό …τεκμήριο αυθεντικότητας (ως προς τις προθέσεις τουλάχιστον) της κυρίας Καρυστιανού : το θεμελιώδες λάθος του όλου σχεδιασμού. 

Γιατί αν κάποιος ευνοείται σε βάθος χρόνου απ’ την πολυδιάσπαση του αντιπολιτευτικού χώρου και την ανένδοτη άρνηση των επιμέρους για συνεργασία είναι …

 

η χειρότερη κυβέρνηση από καταβολής ελληνικού κράτους. Η του Κυριάκου Μητσοτάκη.

 

* Η εμμονή με μια ομάδα επιφανών νεκρών …ροκ σταρ, από τον Μόρισον, τον Χέντριξ και την Τζόπλιν, μέχρι τον Ίαν Κέρτις και τον Κεντ Κομπέιν, είναι αντιπροσωπευτική αυτής της τάσης.

** Ο λόγος που καθιστά αναγκαστικό το σχολιασμό του είναι ότι, κατά τεκμήριο (έτσι ακούγεται τουλάχιστον) μεγάλο ποσοστό του εκλογικού σώματος αναμένει από την κυρία Καρυστιανού να αναλάβει την ηγεσία του υπό εκκόλαψη κόμματος και, εν συνεχεία, …της Ελλάδας.

*** στην απίστευτη από πολλές απόψεις συνέντευξή του, που μου είχε επισημάνει ο stcigar (εδώ) ο κυριος Καραχάλιος δεν έδειχνε να αποστασιοποείται από τη ΜΚ, σε πείσμα της καταλυτικής παρουσίας ενός …μεταφυσικού παράγοντα που είχε μόλις αποκαλύψει / απαξιώσει. Για να μη μιλήσουμε για το επίπεδο …αποστασιοποίησης του πρώην συμβούλου των Κώστα Καραμανλή, Αντώνη Σαμαρά από το πολιτικό σύστημα.


Δεν υπάρχουν σχόλια: