— Ανδρέας Πετρουλάκης (@anpetroulakis) March 15, 2025
Πριν από κάθε ανασχηματισμό αναρωτιόμαστε ποιοι θα γίνουν υπουργοί. Μέχρι και στοιχήματα πέφτουν.
Σπανίως συζητάμε τι θα κάνουν αυτοί που γίνονται υπουργοί. Δεν το κουβεντιάζουμε ούτε καν μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους.
Εντάξει! Υπάρχουν τα ΦΕΚ αρμοδιοτήτων, για τα οποία ενίοτε τσακώνονται όσοι κατέχουν τους θώκους, αλλά αυτά είναι γενικόλογα και τυπικά. Δεν έχουμε κάποια «περιγραφή θέσης» (job description, που λένε και οι Αγγλοσάξονες) για να βρούμε τους καταλληλότερους. Ετσι, μπορεί στην ίδια κυβέρνηση να δούμε να κάθονται στα υπουργικά έδρανα ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και ο κ. Γεράσιμος Γιακουμάτος. Αυτό έγινε στην αλήστου μνήμης κυβέρνηση του κ. Αντώνη Σαμαρά μετά τον ανασχηματισμό τον Ιούνιο του 2014.
Πριν απ’ όλα πρέπει να δούμε το ισχύον προσοντολόγιο για τις επίζηλες αυτές θέσεις και μετά να αναρωτηθούμε αν και κατά πόσον αυτό ταιριάζει με τις σύγχρονες ανάγκες.
Μέχρι στιγμής ξέρουμε ότι οι υπουργοί επιλέγονται αναλόγως με όσα –γεωγραφικώς ή εσωκομματικώς– φοβάται ο εκάστοτε πρωθυπουργός.
Μετά κρίνονται πόσο καλά τον υπηρετούν. Το πρώτο χαρακτηριστικό ενός υπουργού είναι αυτό που λέει το όνομά του: «δηλώνει την προσφορά υπηρεσίας ή τη βοήθεια σε κάποιον, ενώ έχει και τη σημασία του υπηρετώ, βοηθώ, συντρέχω» (Liddell & Scott). Οσοι νομίζουν ότι τα παραπάνω ρήματα «υπηρετώ, βοηθώ, συντρέχω» έχουν να κάνουν με τον λαό, είναι τουλάχιστον ρομαντικοί.
Το πολύ λογικό καθήκον ενός υπουργού είναι να υπακούει τον πρωθυπουργό.
Σε αυτήν τη διακυβέρνηση δεν αρκεί μόνο αυτό. Πρέπει οι υπουργοί να το δηλώνουν κάθε τόσο. Οφείλουν να τον μνημονεύουν σε κάθε τρεις προτάσεις: «όπως είπε ο κύριος Μητσοτάκης», «όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός» κ.λπ. «Ο πρωθυπουργός παίρνει τις καλύτερες αποφάσεις», είπε ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ κ. Θανάσης Κοντογεώργης (ΕΡΤ, 10.3.2025).
Βεβαίως, γίνονται υπουργικά συμβούλια. Τυπικώς εκεί διατυπώνονται προτάσεις ή αντιρρήσεις, βελτιώνεται το σχέδιο των συμβούλων του πρωθυπουργού, συνδιαμορφώνεται η κυβερνητική πολιτική. Μετά λειτουργεί ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, δηλαδή όλοι οφείλουν να υποστηρίξουν τις δημοκρατικώς ληφθείσες αποφάσεις. Αλλά όσοι νομίζουν ότι στα υπουργικά συμβούλια γίνεται συζήτηση, ή εκφράζονται εναλλακτικές προτάσεις, ανήκουν στη χορεία εκείνων που προείπαμε, των ρομαντικών.
Η χρησιμότητα των υπουργών είναι μελλοντική. Οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες αν κάτι πάει στραβά. Είτε φταίνε είτε φταίει η ασυζήτητη πολιτική.
Σε κάθε ανασχηματισμό δημιουργούνται προσδοκίες. Οχι για το τι θα κάνουν οι υπουργοί, αλλά για το ποιοι θα είναι. «Νέο ξεκίνημα» θα πουν οι κυβερνητικοί, «μία από τα ίδια» θα πουν οι άλλοι.
Σπανίως υπάρχουν εκπλήξεις και ουδέποτε κάποιος ανασχηματισμός άλλαξε το κλίμα. Οι ελπίδες φουντώνουν μόνο κατά τον πρώτο σχηματισμό κάποιας κυβέρνησης. «Αν μπορούσε να φέρει υπουργούς από το εξωτερικό, τότε, πράγματι, ο ανασχηματισμός θα ήταν μια καλή λύση», σάρκασε ο συνάδελφος Κώστας Γιαννακίδης («Τα Νέα», 10.3.2025), αλλά έτσι όπως είναι διαρθρωμένο το πολιτικό σύστημα φοβόμαστε πως το «εξωτερικό», γενικώς, δεν φτάνει. Μια καλή λύση θα ήταν ο πλανήτης Κρύπτον, απ’ όπου κατάγονται ο Σούπερμαν και η Σουπεργούμαν.
Ενας υπουργός καλείται να κάνει τα πάντα και τίποτε συγκεκριμένο.
Δεν γνωρίζουμε, για παράδειγμα, γιατί αποπέμφθηκε ο κ. Χρήστος Σταϊκούρας. Είχε κάποιους στόχους να υλοποιήσει και δεν τα κατάφερε;
Δεν ξέρουμε καν αν είχε στόχους. Εκείνα τα γαλάζια ντοσιέ που μοιράστηκαν στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο μπήκαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Επαιξαν για λίγο στα ΜΜΕ και μετά ουδείς τα ξαναείδε.
Σε λίγο καιρό θα μιλάμε πάλι για…
τους αποτυχημένους του νέου υπουργικού συμβουλίου. Αυτοί σίγουρα θα υπάρχουν, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν θα μάθουμε σε τι απέτυχαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου