Στην όψη δεν τον καταλαβαίνεις.
Ουδέτερος. Χωρίς κάτι να τον ξεχωρίζει. Ενίοτε συμπαθής. Κάνει και σαχλά αστεία στην παρέα.
Ως επί το πλείστον φροντίζει να είναι κοντά σε αυτούς που αντιλαμβάνεται ως ισχυρούς, για να έχει «πλάτες». Σε όλο το εύρος. Από την οικογένεια, τη δουλειά, την κοινωνία. Ή, αν τα καταφέρει να πιάσει ένα καλό πόστο, για να αισθάνεται ότι έχει την ασφάλεια της εξουσίας. Αυτή την ασφάλεια που θα του δώσει το ακαταλόγιστο της εξουσίας, όπως την αντιλαμβάνεται.
Της εξουσίας που θα χρησιμοποιήσει ως «τσάμπα» μάγκας. Οχι για να βοηθήσει, να συνδράμει, να είναι χρήσιμος. Οχι για να ενεργήσει με τόλμη, με θάρρος, με πυγμή, για το καλό. Για να πολεμήσει τα κακώς κείμενα. Οχι.
Θα χρησιμοποιήσει την εξουσία για να τραμπουκίσει. Ή για να φοβερίσει πλαγίως. Στα κρυφά για να μην εκτεθεί και φανερά εκεί που νιώθει ότι έχει το περιθώριο. Εκεί που νιώθει ότι είναι πανίσχυρος. Εκεί που σκέφτεται ότι δεν τον βλέπει και δεν τον ακούει κανένας. Κανείς που να έχει το σθένος να τον αντικρούσει. Ενας Γολιάθ απέναντι στον αδύναμο Δαυίδ. Αυτός είναι ο «μάγκας» της νεότερης Ελλάδας.
Και ποικίλλει σε είδη και σε πεδίο δράσης. Από τον «μάγκα» της γειτονιάς, τον «μάγκα» της εργασίας, ή την πιο δραματική εκδοχή, τον «μάγκα» της οικογένειας. Αυτόν που χειροδικεί, κακοποιεί, δολοφονεί. Ενας εγκληματίας που ξεκίνησε ως θρασύδειλος. Για να εξελιχθεί σε τέρας.
Είδαμε και τον «μάγκα» του Κοινοβουλίου. Εκείνον που εκπροσωπεί μια μερίδα του ελληνικού λαού, βιαιοπραγώντας λεκτικά ή με χειρονομίες απέναντι σε έναν εργαζόμενο πολίτη. Ο οποίος φορολογείται για να χρηματοδοτεί τον μάγκα του Κοινοβουλίου. Και δέχεται την επίθεση επειδή είναι συνεπής με τους κανόνες που του επιβάλλει η εργασία του.
Αλλά στον κόσμο του «τσάμπα» μάγκα δεν υπάρχουν κανόνες. Υπάρχουν τα γούστα του και μόνο.
Και τα γούστα του είναι συγκεκριμένα και απόλυτα. Οποιος τολμήσει να πάει κόντρα σε αυτά, θα έρθει αντιμέτωπος με την οργή του.
Στη νεότερη Ελλάδα ο «τσάμπα» μάγκας ευδοκιμεί.
Οχι τυχαία.
Οχι γιατί δεν υπάρχουν κανόνες. Υπάρχουν και πολλοί μάλιστα.
Αλλά γιατί…
αυτοί οι κανόνες δεν τηρούνται. Ουδείς ασχολείται ή ενδιαφέρεται. Πού να μπλέκεις με ψύλλους στ’ άχυρα;
Μια κοινωνία που λειτουργεί με βάση τον κανόνα του «ισχυρότερου». Οποιου ο καθένας θεωρεί ως ισχυρότερο. Οχι θεσμικά, αλλά πελατειακά.
Εκεί χάνεται η μπάλα. Και εκεί πληθαίνουν οι «τσάμπα» μάγκες. Ειδικά όταν «πέφτουν στα μαλακά» μετά το ατόπημα. Ισως τότε να σκέφτονται κιόλας ότι είναι μάγκες και όχι τσάμπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου