Toυ ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
καραγάτσης (ο) 1. σπουδαίος συγγραφέας «διάβασα το βιβλίο του Ιόλαου Τσιμπουντέλη και πρέπει να πω ότι δεν είναι και κάνας καραγάτσης» 2. στόχος επιθέσεων των φανατικών της «πολιτικής ορθότητας» και του «δικαιωματισμού» «φοβάμαι πως αργά ή γρήγορα θα γίνουμε όλοι καραγάτσηδες κι όχι με την καλή έννοια της λέξης»
To περίεργο δεν είναι που κάτι χίπστερ κατηγορούν τον Καραγάτση επειδή δεν ζει στον 21ο αιώνα.
Οι περισσότεροι ευαίσθητοι «δικαιωματιστές», παρότι ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται τη «διαφορετικότητα», δεν μπορούν να κατανοήσουν τις διαφορές ανάμεσα σε ιστορικές περιόδους και εποχές. Οι άνθρωποι πασχίζουν να βρουν τους ανεμόμυλούς τους και δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που σήμερα μπορεί να μοιάζει κακό ή ακόμα και ανεπίτρεπτο πριν από κάποιες δεκαετίες μπορεί να ήταν η απολύτως αποδεκτή κανονικότητα και πριν από εκατοντάδες χρόνια δείγμα αρετής.
Με λίγα λόγια, κανείς δεν εκπλήσσεται που οι κήρυκες της πολιτικής ορθότητας κατηγορούν τον Καραγάτση για σεξισμό.
Το περίεργο είναι που, αντί για μια μούντζα κι ένα «άντε, ρε, από δω χάμω», οι ιδεοληπτικοί αυτοί…
παίρνουν απαντήσεις με επιχειρήματα από αισιόδοξους συμπολίτες, που αρνούνται να αποδεχτούν ότι το να διαφωνείς με κήρυκα της πολιτικής ορθότητας (που ο καημένος δεν θα καταφέρει να απολαύσει ποτέ ένα κλασικό λογοτεχνικό έργο) δεν διαφέρει σε τίποτα από το να διαφωνείς με την Ελένη τη Λουκά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου