Μια από τις μεγάλες ανησυχίες των τσιπρικών που παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η «κληρονομιά του Τσίπρα», φράση με την οποία υποθέτω εννοούν τη συνέχιση της πολιτικής του που δεν είναι άλλη από την ανήθικη, ανεύθυνη και χωρίς καμία επαφή με την πραγματικότητα αντιπολίτευση. Κάποιος μπορεί να πει ότι η ανησυχία είναι εντελώς αδικαιολόγητη καθώς τίποτα στον Στέφανο με τα κολλητά ρούχα και τους παρατρεχάμενούς του δεν δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ανέβει επίπεδο και να γίνει μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη που απευθύνεται σε υπεύθυνους ανθρώπους.
Τα νερά θόλωσαν κάπως οι τοποθετήσεις του ηγέτη Τζάκρη για το ΝΑΤΟ, τον φράχτη στον Έβρο και τις αμυντικές δαπάνες, αλλά αυτές ήταν οι τηλεοπτικές τοποθετήσεις ενός ανθρώπου που μοιάζει να έχει για οδηγό το «αυτές είναι οι απόψεις μου κι αν δεν σας αρέσουν έχω κι άλλες» του Γκράουτσο του Μαρξ (ναι, πάντα αυτός ο Μαρξ ήταν ο πραγματικός οδηγός της αριστεράς). Όταν ο πρόεδρος βγαίνει από τα τηλεοπτικά στούντιο, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να είναι το κόμμα που πάντα ήταν.
Τελευταία απόδειξη η αντίθεση των συντρόφων στα μέτρα του Υπουργείου της Παιδείας για το συμμάζεμα των σχολείων. Στα πνευματικά τέκνα του Αλέκση και πολιτικά αδέρφια του Πολάκη δεν αρέσει η ιδέα της πενθήμερης αποβολής και της αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος για τους τραμπούκους μαθητές, ούτε η ιδέα της μείωσης των ωρών που ένας μαθητής μπορεί να κάνει κοπάνα (θυμίζω ότι στην πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση, σε μια εκπομπή της Παναγιωταρέα, ο μαθητής τότε Αλέκσης είχε ταχθεί υπέρ της θέσπισης του δικαιώματος στην κοπάνα). Ο Ξάδερφος Τσίπρας μάλιστα έφτασε στο σημείο να δηλώσει για τους βανδαλισμούς στα σχολεία ότι δεν πρέπει να τους πληρώνουν οι γονείς των βανδάλων αλλά όλοι μας. Προφανώς επειδή ως στέλεχος της πολιτικής στέγης των βανδάλων δεν θέλει να φοβούνται να βανδαλίσουν.
Για να μην τα πολυλογώ, στα -μόνο λογικά- μέτρα για το συμμάζεμα του μπάχαλου στα σχολεία ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε ότι η κληρονομιά του Αλέκση τιμάται και από τον Στέφανο με τα στενά ρούχα.
Το κόμμα παραμένει στο πλευρό των τραμπούκων, των βανδάλων, των παραβατικών και των αντικοινωνικών συμπολιτών. Παραμένει το κόμμα της βίας και της καταστροφής. Παραμένει ο σύμμαχος και ο φίλος των εχθρών της κοινωνίας.
Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Παρά την ξεκαρδιστική του προσπάθεια να παρουσιαστεί ως statesman, ο Αλέκσης ήταν, είναι και θα είναι ο πιο πετυχημένος εκπρόσωπος της πεζοδρομιακής πολιτικής. Της πεζοδρομιακής πολιτικής την οποία υπηρέτησαν και υπηρετούν όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μηδενός εξαιρουμένου (είναι πια κοινός τόπος ότι ένας σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να είναι στον ΣΥΡΙΖΑ). Και γι’ αυτό ακριβώς...
ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μην τιμήσει την πεζοδρομιακή κληρονομιά του Αλέκση με τον ίδιο τρόπο που μια πορτοκαλιά δεν μπορεί παρά να βγάλει πορτοκάλια.
Πολύ περισσότερο όταν ο διάδοχός του είναι του ίδιου ακριβώς ήθους, απλώς σε μια πιο κοντά στις κουτσομπολίστικες εκπομπές εκδοχή. Και μπράβο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου