ΝουΔο-γαλαζαίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΨΩΝΑΡΑΔΙΚΟ: Μπακογιάννειοι περίπατοι

 

ΑΡΘΡΟ-ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΛΑΖΑΙΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟ  ΣΟΥΡΓΕΛΟ ΠΟΥ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ...

 

Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ

Την εποχή του Χρηματιστηρίου νεόπλουτος πληθυσμός «έκαιγε» χρήμα.  

Δικά τους ήταν; 

Πήρε φωτιά το Κορδελιό. Αποκοτιές της κακιάς ώρας και συμφοράς. Τα πλήρωσαν, τα πληρώσαμε. Κάηκαν ξερά και χλωρά.  

 

Κατά την τετραετία της δημαρχίας Μπακογιάννη συντελείται η πιο αυθάδης δημόσια αποκοτιά. Χωρίς ίχνος δισταγμού ή ντροπής, ξεκάθαρα πράγματα, μπροστά στα μάτια μας. Στο πιο κεντρικό σημείο!  

 Δικά του είναι;  

Μας λυπάμαι, βαθιά μας λυπάμαι για το πόσο μας υποτιμά. Θαρρείς λαμβάνουμε μέρος σε ένα πείραμα διαρκείας «Ο μεγάλος περίπατος της Αθήνας», για το ύποπτο τερτίπι ενός μικροαυτοκράτορα που προσφάτως δήλωσε με διάθεση αυτοκριτικής «Το έργο βγήκε και δεν βγήκε. Θα το είχα επικοινωνήσει αλλιώς».  

 

Κοινώς δεν καταλαβαίνει Χριστό, και δικαίως. Με τόση απάθεια εκ μέρους των πολιτών, αφού δεν τους δίνεται οδός διαφυγής, με τη ΝΔ επισπεύδουσα να τον στέψει με χρίσμα (το οποίο δεν του είχε χαρίσει την πρώτη φορά). Με τόσους κολακευμένους «στρατιώτες», 351 υποψήφιοι τον αριθμό, που πείθονται για την τιμή που τους κάνει ο κ. Μπακογιάννης, με την ελαφράδα-αδυναμία των αντιπολιτευόμενων «τσικό» να αντιπαραθέσουν έναν σοβαρό υποψήφιο…  

Τι να πεις; 

 Η δολοφονία των νοημόνων ακόμα μια φορά. Σχεδόν μας έγινε συνήθεια, αν και στο τέλος «όλα εδώ πληρώνονται». (Αφού βεβαίως, κυρίως, από τον λαό πληρώνονται.)  

Να σας θυμίσω, αγαπητοί αναγνώστες: 

 Εν μέσω κορονοϊού η Πανεπιστημίου είχε όλη μπογιατιστεί με έντονα χρώματα. Το θυμάστε; Να θυμάστε! Ολο το οδόστρωμα. Κάψε χρήμα σε μπογιά. Σιγά τα αβγά! Μικροποσά. Ο λαός είναι μαθημένος στα πολλά. Κοιτάζοντας προς τα πίσω…  

Ποιος ήταν ο λόγος αυτής της σπατάλης;  

Ετσι! 

Ακολούθως στο Σύνταγμα εγκαταστάθηκαν τα «Κατόλ», ήτοι τεράστια παγκάκια στρογγυλά, θυμάστε; Να θυμάστε! Κάψε χρήμα. 

Κοιτάζοντας προς τα πίσω, υπήρχε λόγος για αυτή τη σπατάλη;  

Σιγά το ποσόν. Είμαστε large λαός. Επί της ουσίας τα «Κατόλ» πληρώθηκαν γιατί ετσι!  

Στη συνέχεια έγινε ποδηλατόδρομος.  

Δεν δούλεψε; Γιατί έγινε;  

Γιατί έτσι! Πληρώνει ο λαός. 

 

Στη συνέχεια είχαμε το φοινικόδασος. Ητοι κατασκευή παγκάκι-ζαρντινιέρα (σε ποσότητες για να φτουράνε) για να κάθονται οι πεζοί και να τους περνάνε ξυστά λεωφορεία και αυτοκίνητα υπό τη σκιά μαραμένων φοινίκων. 

Γιατί πληρώθηκαν αυτά; 

Γιατί έτσι! Σιγά! 

Και φέτος, αναμένοντας ασμένως τουρίστες ως ανάσα γενναία της οικονομίας, ο μικροαυτοκράτωρ αποφάσισε να πυροβολήσει το Σύμπαν ακόμα μια φορά. Σκάβεται όλη η Πανεπιστημίου, ήτοι η πλέον κομβικής σημασίας λεωφόρος των Αθηνών. Αφού φυτεύτηκαν και πλατάνια τα οποία έπαθαν, λέει, σοκ και είναι να τα κλαίει η ψυχή σου. (Τα πλατάνια έπαθαν σοκ, οι πολίτες απτόητοι.)  

Γιατί γίνονται όλα αυτά; 

 

Κρίνοντας από το παρελθόν… Γιατί έτσι! Για μια υποσχετική διαρκείας: «Να δεις, βρε χαζό, ότι στο τέλος θα το βρω! Και θα με ψηφίσεις». Στα χρόνια της προσημείωσης, εμείς επιλέξαμε το πείραμα επί του πεδίου. Να κοστίζει. Και άλλωστε ο δήμαρχος θα αντιπαραθέσει κατασκευή πεζοδρομίων και μπλα μπλα μπλα… Λες και για να κάνεις τα αυτονόητα δικαιούσαι να κάψεις και χρήμα και για το κέφι σου… «Και πάλι, φίλοι είμαστε». 

Δεν νιώθετε φρικτά υποτιμημένος ως πολίτης από αυτή τη συμπεριφορά; 

Δεν εισπράττετε την αλαζονεία της εξουσίας σε όλο το μεγαλείο της; 

Πόση ανοχή θα επιδείξουμε σε κάποιον που μας περιπαίζει και πόση προστασία θα απολαμβάνει; 

Και ενώ όλο το «σύστημα» οδηγεί τον νοήμονα άνθρωπο σε αδιέξοδο ψήφου… 

Και ενώ ο Πρωθυπουργός δείχνει ότι δεν χαρίζεται σε αλαζόνες πολιτικούς και δράττεται ευκαιριών ζεϊμπεκιάς για να καρατομήσει χορευτές της συμφοράς, συγχρόνως, στεφανώνει χρίσμα τον συγγενή του δήμαρχο, δηλαδή, αδιαπραγμάτευτα, όχι μόνο εγκρίνει αλλά χειροκροτεί τη συμπεριφορά και τις αγιάζει τις ενέργειές του.  

 

Δεν διατηρεί ούτε καν...

 

 προσχηματική απόσταση στοιχειώδους τακτ ενός Πρωθυπουργού που τιμήθηκε με 40% και του έλαχε να είναι και δήμαρχος ο ανιψιός του στο ίδιο κρατίδιο. 

ΥΓ. Τίποτα πιο θλιβερά μελαγχολικό από τους συναγερμούς που χτυπάνε και δεν τους δίνει σημασία κανείς. 

ΥΓ. 1 Περιμένετε κάποιο ποσόν; Είναι τόσα τα «μπρος – πίσω» κάθε έργου, που σε ζαλίζει το εκατομμύριο περπατώντας σε ομιχλώδες τοπίο. Διαβάζω, για παράδειγμα:«Το κόστος της παρέμβασης στο Κέντρο έχει φτάσει τα 13 εκατ. με βάση προϋπολογισθέντα κονδύλια – 1,8 για την ανάπλαση της κάτω πλευράς  της πλατείας Συντάγματος (εκεί που θα έμπαιναν ροζ-καταρόζ δέντρα. Μπήκαν;), 7,35 εκατ. Βασιλίσσης Ολγας, 3,75 εκατ. για Πανεπιστημίου…». Κι έχει ο Θεός. Σιγά! Και η σκόνη του πελάτη έχει αξία. 

Ησυχάζω ότι για να δοθεί το χρίσμα εκ της ΝΔ, σίγουρα τα έχουν ελέγξει και έχουν μείνει ικανοποιημένοι από τη σωστή διαχείριση και του κάθε ευρώ του πολίτη. Σωστά;