Το logo αποτελείται από μια ριγωτή κορδέλα και τον αριθμό “1”. Τα δυο μαζί συνθέτουν, αορίστως πως, τον αριθμό “21”.
Η ριγωτή κορδέλα μπορεί να θυμίζει περισσότερο, ακριβώς, μια …κορδέλα,
θα πρέπει όμως ένεκα του κυματισμού της να θεωρήσουμε ότι επέχει θέση “ελληνικής σημαίας”. Απ’ την οποία, καλλιτεχνική αδεία υποθέτει ο καλόπιστος, έχει αφαιρεθεί ο σταυρός.
Η κορδέλα έρχεται να διαπεράσει τον αριθμό “1” και, βγαίνοντας από την άλλη πλευρά, μετατρέπεται σε ένα είδος …usb, ίνα όπως συμβολίσει τον πολυπόθητο εκσυγχρονισμό, εμφορούμενο απ’ την αγάπη για την πατρίδα, η οποία εξασφαλίζει στη σημαία – κορδέλα στην πρώτη θέση…
Το πράγμα βεβαίως λειτουργεί αμφίδρομα. Γιατί, μια εναλλακτική ερμηνεία
θα μπορούσε να είναι ότι το concept δίνει προτεραιότητα στον ίδιο τον εκσυγχρονισμό, το usb or something, που …καρφωμένο[ς] στο νούμερο 1, δίνει απ’ την άλλη πλευρά την αναπεπταμένη, δίχως σταυρό σημαία – κορδέλα που κυματίζει…
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, πατριωτικό συναίσθημα και αγώνας για ψηφιακό εκσυγχρονισμό είναι αλληλένδετα.
Το τραγουδάκι του ad, τραγουδισμένο από κλώνους της κυρίας Αγγελοπούλου, θα μπορούσε να είναι: “εικοσιένα, νούμερο ένα”.
Το σίγουρο είναι ότι: το τελευταίο που ενδιαφέρει κάποιους στην επιτροπή για τον εορτασμό είναι οι αναφορές στην ίδια την Επανάσταση και τα διδάγματά της: το σλόγκαν δεν αφορά κάποια απόδοση τιμών, δεν αφορά το ίδιο το ’21, αλλά το …”τι κάνουμε σήμερα”.
Οι αντιδράσεις για το logo στα μέσα “κοινωνικής” δικτύωσης είναι
έντονες, άσχετα από το πόσο θα προβληθούν στην τηλεόραση…
Η καριέρα του
logo θα προδιαγραφόταν συντομότατη, αν αυτός ο λαός δεν είχε δείξει προσαρμοστικότητα πέραν του αναμενομένου, εκπλήσσοντας κι εκείνους που σταθερά την δοκιμάζουν [αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που δεν παύουν να αποθρασύνονται…]
Η στειρότητα της έμπνευσης και το ανέμπνευστο της εκτέλεσης, η απουσία
σχέσης του logo με τα τεκταινόμενα στην ψυχή του “μέσου Έλληνα”, δεν
είναι άσχετα με τη μεθοδική υποβάθμιση των ίδιων των …τεκταινομένων,
μέσα από μια ενημέρωση που θα μπορούσε να ονομαστεί “ενημέρωση τσέπης”.
Απλούστατα: οι “τεχνικοί της εξουσίας”, με σύστημα και μέθοδο αφαιρούν
τα πάντα, πέρα απ’ το ένστικτο επιβίωσης = η μέριμνα για το δούναι και λαβείν του πολίτη-εργαζόμενου-καταναλωτή-φορολογούμενου.
Κι όταν κανείς στερείται όσα έδιναν νόημα στη ζωή του, όταν τα πάντα
αντικαθίστανται από σκορ, ρεκόρ, και οικονομικούς δείκτες, όταν η λέξη “ευρώ” είναι αυτή που ακούγεται συχνότερα στα μέσα δήθεν ενημέρωσης, τότε...
το ίδιο το ένστικτο επιβίωσης σιγά-σιγά θα ατονήσει.
Η “λύση” άλλωστε σ’ αυτό είναι έτοιμη και δρομολογημένη. Είναι οι ορδές των “προσφύγων” από ανύπαρκτους πολέμους και οσονούπω των …”κλιματικών προσφύγων” εκ μιας κλιματικής αλλαγής που προπαγανδίζεται στεντόρεια, χωρίς ποτέ να ακούγεται ο [υπαρκτότατος] επιστημονικός αντίλογος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου