Του ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ
Μετά την προχθεσινή αναφορά του Γιάννη Στουρνάρα στην πληροφορία (που πρωτοέδωσε ο Φρανσουά Ολάντ), ότι το καλοκαίρι του 2015 η Αθήνα είχε έρθει σε επαφή με τον Βλαντίμιρ Πούτιν για να τυπώσει δραχμές στη Ρωσία, ο Αλέξης Τσίπρας παρενέβη λέγοντας ότι ίσως κάποια στιγμή αυτός, ο βασικός πρωταγωνιστής εκείνων των γεγονότων, γράψει κι αυτός βιβλίο. Ισως, πρόσθεσε, «να αισθανθώ (κι εγώ) την ανάγκη να τοποθετηθώ με ονόματα και διευθύνσεις».
Χαιρετίζω την πρόθεση του πρώην πρωθυπουργού να τονώσει τη βιβλιαγορά. Αλλά όσοι βρεθήκαμε στη δίνη των γεγονότων, αθύρματα των επιλογών του που λίγο έλειψε να μας μετατρέψουν σε Βενεζουέλα των Βαλκανίων, έχουμε κι εμείς και μνήμη και κρίση - και μολονότι δεν ήμασταν στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, μπορούμε να θυμόμαστε, εξίσου καλά με τον κεντρικό πρωταγωνιστή των γεγονότων, πολλά ονόματα και αρκετές διευθύνσεις.
Το υπέροχο 2015 θυμόμαστε άριστα τις πρώτες επιλογές της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα.
- Τον Πάνο Καμμένο - που τότε κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ δεν εύρισκε ακροδεξιές τις παραστάσεις του στη Βουλή, όταν παρακινούσε τους αντιπάλους του να πέσουν «στα τέσσερα», ή απειλούσε τους εταίρους (όπως περίπου κι ο Νίκος Κοτζιάς) ότι αν δεν διαπραγματευτούν τη μείωση του χρέους θα έστελναν τους μετανάστες που ήσαν στην Ελλάδα στο Βερολίνο.
- Τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και την αυταρχική εκ μέρους της προεδρία της Βουλής: πρωτίστως, την κωμωδία της λεγόμενης Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους που είχε επικεφαλής έναν κύριο με σαγιονάρες. Πιο έντονο ήταν το βασανιστήριο με την επιμήκυνση της συνεδρίασης της Βουλής όταν, μετά το ηρωικό και αδόξως περαιωθέν δημοψήφισμα, προσπαθούσε κωλυσιεργώντας να περάσει η προθεσμία που έδιναν οι εταίροι για την υπογραφή του τρίτου, του συριζαϊκού Μνημονίου.
- Τον Παναγιώτη Λαφαζάνη να υποκλίνεται στο αφεντικό της Gazprom, όταν η κυβέρνηση ζητούσε δάνεια και αγωγούς πετρελαίου.
- Τον ίδιο τον Τσίπρα να κυνηγάει να κλείσει τις εφημερίδες που δεν του άρεσαν και (με τον Νίκο Παππά της «δρακογενιάς») να προσπαθούν να ελέγξουν το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, να επενδύει στο asset του τον Γιάνη, να προτείνει το καταστροφικό δημοψήφισμα, να κάνει πολιτική με τα ιδιαίτερα αγγλικά του, να προσπαθεί να χειραγωγήσει τη Δικαιοσύνη, να κηρύσει τον διχασμό και τον οιονεί εμφύλιο ενόσω μάθαινε σιγά σιγά τα σαλόνια και τα κότερα της εξουσίας…
Υπάρχουν...
τόσα πολλά ονόματα, τόσο πολλές διευθύνσεις να θυμίσει κανείς στον πρώην πρωθυπουργό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου