Αφού επί έξι μήνες αντί για νούμερα, αριθμούς, ισολογισμούς, ελλείμματα και άλλα τέτοια, παρέδιδε μαθήματα από τη θεωρία παιγνίων και από την έτερη θεωρία του χάους.
Αφού κάποια στιγμή αμόλησε εκείνο το θρυλικό, το ανεπανάληπτο, το τάχα μου αναρχικό που ούτε οι ταχαναρχικοί Βορείων Προαστείων έχουν ποτέ σκεφτεί, «το χάος μας αρέσει και θα χορεύουμε μ αυτό».
Αφού εντελώς άκαμπτος, ως αδιόρθωτος αλλαζόνας, ούτε συγκινήθηκε μα ούτε το αυτί του ίδρωσε ακούγοντας τους ξένους δανειστές σσχεδόν να τον εκλιπαρούν «Γιάνη κάνε κάτι σε λίγες μέρες θα ξεμείνετε από χρήμα και δεν θα μπορείτε να πληρώσετε ούτε μισθούς μα ούτε συντάξεις». Στα παλαιότερα των υποδημάτων του αυτός.
Αφού διαρκώς έτρωγε πόρτα, τόσο από τους ευρωπαίους, όσο και από Αμερικανούς αξιωματούχους.
Αφού, εγώ στη θέση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα είχα εκσφεδονίσει το τραπέζι στο κεφάλι του.
Αφού έγινε πρωτοσέλιδο σε όλα τα Media και αφού με ασυγκράτητη χαρά, με απύθμενη ηδονή χαιρόταν με την δημοσιότητα που του εξασφάλισε ο ευεργέτης του.
Αφού τα έκανε όλα και αφού στη συνέχεια εξασφάλισε παχυλότατο επιούσιο από διαλέξεις και άλλες τέτοιες εμφανίσεις. Και αφού στο τέλος κατάφερε να εξασφαλίσει θέση αρχηγού στο κοινοβούλιο, ως ελάχιστη αποζημίωση της αγαθοεργούς πολιτείας του.
Τώρα έγινε ταινία, έγινε πρωταγωνιστής της ταινίας, σουλατσάρισε στο φεστιβάλ Βενετίας, κατάφερε να αποσπάσει χειροκροτήματα και διόλου απίθανο, αυτή η ταινία του Κώστα Γαβρά να κερδίσει και κάποιο βραβείο.
Είπατε τίποτα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου