Τα είχε όλα η προχθεσινή συνάντηση του δικού
μας Τσίπρα με τον φίλο του Εβο Μοράλες. Το μενού περιελάμβανε καταδίκη
του ιμπεριαλισμού, του νεοφιλελευθερισμού, της Ακροδεξιάς, του
ρατσισμού. Διέθετε και κοινωνική δικαιοσύνη και λαό, όσο μπορείς πιο
άφθονο λαό, και ΓΑΠ και Ραγκούση και Κατσέλη. Ηταν ένα καθαρό vegan
μενού του προοδευτικού μετώπου.
Ως συνήθως, όμως, αυτό που μετράει σ’
αυτές τις περιπτώσεις είναι η επίγευση, ό,τι μένει στον ουρανίσκο μετά
την απόλαυση της ευωχίας. Και η επίγευση είναι η μυστηριώδης έλξη που
ασκεί στη ριζοσπαστική Αριστερά η Λατινική Αμερική. Από την Κούβα στη
Βενεζουέλα, κι απ’ τη Βενεζουέλα στη Βολιβία.
Πού οφείλεται;
Οφείλεται
στα τραύματα της εφηβείας του πρωθυπουργού μας και των συνομηλίκων του;
Μην ξεχνάμε ότι ο Τσίπρας ανήκει σε μια γενιά που μεγάλωσε με τη
φωτογραφία του Γκεβάρα στο δωμάτιό του. Αποκλείεται να μην υπήρχε κάπου
στο εικονοστάσιο και η αγιογραφία του Κόρντα. Ο Αρκάς βέβαια, στη σειρά
«Τα παιδικά χρόνια ενός πρωθυπουργού», δίπλα στον Τσε έβαλε και μια
εικόνα του Πινόκιο με τη μύτη μεγαλωμένη από τα ψέματα. Ομως αυτό ας το
αφήσουμε στο ταλέντο του και ας κρατήσουμε τον Τσε. Οταν ο Τσίπρας έκανε
καταλήψεις, η Λατινική Αμερική ήταν το σύμβολο του αντιαμερικανισμού.
Μια εμμονή που, αν την αποκτήσεις σε νεαρή ηλικία, δεν σε εγκαταλείπει
ποτέ.
Εκτός από την Ιστορία όμως υπάρχει και το παρόν. Ο Εβο Μοράλες,
κάποτε αγροτόπαιδο που καλλιεργούσε κόκα, έγινε πρόεδρος το 2006. Κοινώς
είναι πρόεδρος της χώρας του επί δεκατρία συναπτά έτη. Επειδή στην
πολυεθνοτική δημοκρατία του δεν υπάρχει περιορισμός στην επανεκλογή στο
αξίωμα, μάλλον θα συνεχίσει να είναι πρόεδρος και μετά τις επερχόμενες
εκλογές. Για να μη νομίζετε ότι δεν λαμβάνει υπ’ όψιν του τη λαϊκή
ετυμηγορία, έκανε δημοψήφισμα στο οποίο επεκράτησε, βραχεία κεφαλή, η
θέση ότι πρέπει να υπάρξει περιορισμός στην επανεκλογή του ιδίου
προσώπου στο ίδιο αξίωμα. Ο Εβο, που είχε συγχαρεί τον «αδελφό» του
Τσίπρα για το «Οχι», αγνόησε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος
καταγγέλλοντας παρέμβαση της Ουάσιγκτον.
Ενας λόγος παραπάνω για να
αισθάνεται φίλος του ο Τσίπρας. Οχι μόνον αντιμετωπίζουν τα αποτελέσματα
των δημοψηφισμάτων με την ίδια άνεση, αλλά ο Εβο του δείχνει και τον
δρόμο για τη μακροημέρευσή του στην εξουσία. Τώρα μάλιστα που μπορεί να
τον φιλοξενήσει στο «Σπίτι του Λαού» με τους 29 ορόφους, το ελικοδρόμιο
και το τζακούζι στους δύο τελευταίους ορόφους, την κατοικία του Μοράλες,
όπου ο Εβο κι ο Αλέξης καπνίζοντας το πούρο τους θα αναθεματίζουν τον
νεοφιλελευθερισμό. Τέτοιοι φίλοι αξίζουν.
Θυσιάζοντας στα τοτέμ της νιότης του, τους ισόβιους προέδρους της
Λατινικής Αμερικής, ο Τσίπρας...
απαντά σε όσους τον συκοφαντούν
ισχυριζόμενοι πως για χάρη της εξουσίας έχει εγκαταλείψει την αριστερή
του ιδεολογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου