ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: Ορκίζομαι να ασεβώ στους νόμους

Toυ ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ
 

Κάθε αιρετός που αναλαμβάνει καθήκοντα δίνει όρκο – θρησκευτικό ή πολιτικό.  

Όποιος ορκίζεται με πολιτικό όρκο (με πολιτικό όρκο ορκιστήκαμε το 2014 και οι δύο Σύμβουλοι της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΞΑΝΑ στην Περιφέρεια Αττικής, ο Κωστής Ψαραδέλης και εγώ) πρέπει να πει τα εξής: «Δηλώνω στην τιμή και στη συνείδησή μου να είμαι πιστός στην πατρίδα, να υπακούω το Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω τίμια και ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».


Αυτά τα τρία πραγματάκια. Αν δεν μπορείς να τα θυμάσαι, δεν είναι κακό να τα διαβάσεις. Αλλά αυτά πρέπει να πεις. Δεν μπορείς να ορκιστείς σε ό,τι σου καπνίσει ή σε ό,τι θεωρείς εσύ σημαντικό. Και ο νόμος λέει πως όποιος δεν ορκίζεται με τον προβλεπόμενο όρκο εκπίπτει του αξιώματός του. Λογικό. Εκλέγεσαι για να υπακούεις το Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου τίμια και ευσυνείδητα. Αν διαφωνείς με αυτά τα στοιχειώδη, δεν κάνεις για τη δουλειά.


Η Δούρου προτίμησε να εκφωνήσει όρκο δικής της εμπνεύσεως όπως μπορείτε να ακούσετε εδώ.


«Θεωρώντας ότι ο πολιτικός όρκος ανταποκρίνεται στην αυτοτέλεια της πολιτικής και δημόσιας σφαίρας και διασφαλίζει την αυτονομία της, δηλώνω στην τιμή και στη συνείδησή μου να είμαι πιστή στο Σύνταγμα, να είμαι πιστή στην πατρίδα, να εκπληρώνω τίμια και ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου, σεβόμενη την αρχή ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται από τον λαό. Ορκίζομαι.»


Ξέχασε να είναι πιστή στους νόμους. Τυχαίο; 

Ένας καλοπροαίρετος θα μπορούσε να πει πως μέσα στη συγκίνηση της στιγμής, από τα τρία πράγματα που έπρεπε να πει, θυμήθηκε τα δύο. Δεν είναι δα και έγκλημα καθοσιώσεως. Όμως το κείμενο το είχε γραμμένο μπροστά της και το διάβαζε. Κι αν κάποιος έκανε τον κόπο να ψάξει το προεκλογικό πρόγραμμα της Δούρου, θα διαπίστωνε ότι το μεγαλύτερο μέρος του αναλώνεται στη δαιμονοποίηση και στην καταγγελία των μνημονίων. Ήταν η εποχή του «γκόου – μπακ», των νταουλιών και του «θα μας παρακαλάν να μας δανείσουν». Η δανειακή σύμβαση είναι νόμος του κράτους. Άρα ήξερε πολύ καλά η Δούρου τι απέφευγε να πει. Πώς να ορκιστείς υπακοή στον «εχθρό»;


Η συνέχεια του δούρειου όρκου αφήνει σημαντικότερα ερωτηματικά αναπάντητα. 

Όντως οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό. Αλλά πώς ασκούνται από τον λαό;  

Ασκούνται από τους αιρετούς εκπροσώπους του λαού οι οποίοι έχουν την υποχρέωση να δίνουν λογαριασμό στον λαό: και σε όσους τους ψήφισαν και όσους δεν τους ψήφισαν. Η αντίληψη ότι την εξουσία την ασκεί ο λαός, δηλαδή εμείς, δηλαδή όλοι μαζί και συνεχώς, καθότι λαός και αριστερά ταυτίζονται, το μόνο που κάνει είναι να δίνει συγχωροχάρτι για τις αυθαιρεσίες της Δούρου και να προσπαθεί να εξασφαλίσει άλλοθι για την ανυπαρξία λογοδοσίας.


Πόθεν προέκυψε αυτή η αντίληψη της Δούρου για την άσκηση της εξουσίας από τον λαό;  

Από το 2ο άρθρο του ψηφίσματος της «Εθνοσυνέλευσης» των Κορυσχάδων: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και ασκούνται από το Λαό. Η Αυτοδιοίκηση και η Λαϊκή Δικαιοσύνη είναι θεμελιώδεις θεσμοί του δημοσίου βίου των Ελλήνων».  Ήταν το κομμουνιστικό «σύνταγμα» που ψήφισε το ΕΑΜ και οι συνοδοιπόροι του, όταν λίγο πριν φύγουν οι κατακτητές τορπίλιζε την εθνική ενότητα και έκανε δήθεν εκλογές για την ανάδειξη εθνοσυμβούλων. Αυτή η κομμουνιστική «Βουλή» συνεδρίασε στις Κορυσχάδες της Ευρυτανίας τον Μάιο του 1944, και εξέλεξε την «κυβέρνηση του βουνού», παγιώνοντας τον διχασμό και διαμορφώνοντας τις συνθήκες για τον συμμοριτοπόλεμο που επακολούθησε. Και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, το ότι η Δούρου ορκίστηκε με τον εαμικής προέλευσης όρκο το πρόβαλε φαρδιά – πλατιά. Η «Αυγή» εδώ καμαρώνει για την πολιτική ρεβάνς που σηματοδοτεί η εκλογή των νεομπολσεβίκων στην εξουσία.


Για όποιον δεν το κατάλαβε: η επικεφαλής της μεγαλύτερης και πολυπληθέστερης Περιφέρειας της χώρας ξεκίνησε τη θητεία της με μία παρανομία! Και μάλιστα σε κάτι τόσο απλό και ανώδυνο, όσο οι δύο αράδες του πολιτικού όρκου! Δίνοντας πολιτικό στίγμα, αυτό της περιφρόνησης της νομιμότητας και της προώθησης της ιδέας της λαϊκής, εκτός κοινοβουλευτισμού, εξουσίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.


Σε ένα κανονικό κράτος θα έπρεπε, βάσει του νόμου, να εκπέσει αυτομάτως του αξιώματος. Ναι, την πρώτη μέρα της θητείας!  

Ο επόπτης νομιμότητας θα έπρεπε να την παύσει από τα καθήκοντά της λόγω της αυταπόδεικτης άρνησής της να δηλώσει πίστη στους νόμους και της μορφής του όρκου που υιοθέτησε.


Μόνο η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ το επεσήμανε αυτό. Και την επαύριο της ορκωμοσίας έκανα έγγραφη καταγγελία στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής, που εποπτεύει τα θέματα της Περιφέρειας ζητώντας την έκπτωση της Δούρου. Αρθρογράφησα επίσης έντονα για το θέμα, όπως εδώ και εδώ.


Η νομική τεκμηρίωση ήταν καραμπινάτη. Θα έπρεπε να έχω απάντηση το πολύ σε 60 μέρες. Δεν είχα. Ξαναπήγα. Ο Γενικός Γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης ήταν στέλεχος της ΝΔ. «Ξέρετε, κε Τζήμερε, λόγω της σοβαρότητας του θέματος το έχουμε προωθήσει στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Θα σας απαντήσουμε». Ξανατηλεφώνησα, ξαναπήγα. Ακόμα το έψαχναν. Ξαναματατηλεφώνησα, ξαναματαπήγα. «Δεν έχουμε νεότερα από το Νομικό Συμβούλιο κε Τζήμερε. Όταν έχουμε θα σας ενημερώσουμε.»


Ποτέ δεν με ενημέρωσαν. Επισήμως. 

Με ενημέρωσαν όμως ανεπισήμως. Μου τηλεφώνησε ένας κοινός φίλος που είχε ενημερωθεί:

 

– Ρε συ, Θάνο, μπορεί νομικά να έχεις δίκιο, αλλά είναι δυνατόν να καθαιρέσουμε τη Δούρου με το καλημέρα;
 

– Γιατί όχι; Αφού παρανόμησε με το καλημέρα!

 
– Φαντάζεσαι τι έχει να γίνει; Θα τα κάψει όλα ο ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας για εκτροπή και για πολιτικές διώξεις.

 
– Εκτροπή είναι η εφαρμογή του νόμου; Εκτροπή είναι ο όρκος των μπολσεβίκων! Και για να μην τα κάψει όλα ο ΣΥΡΙΖΑ, καταργείται ο νόμος;

 
– Δεν μας συμφέρει πολιτικά να συγκρουστούμε μαζί τους για έναν όρκο. Θα τους συσπειρώσουμε.

 
– Αν λοιπόν ο όρκος του καθενός είναι θέμα πολιτικών ισορροπιών, αλλάξτε τον νόμο και ψηφίστε ο κάθε αιρετός να ορκίζεται όπου γουστάρει. Άλλωστε δεν ήταν μόνο η Δούρου. Οι κουκουέδες και ένα αλλόκοτο ον από τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ ορκίστηκαν με υψωμένη τη γροθιά, σαν τους Μαύρους Πάνθηρες, σε κάτι δικά τους.

 
– Ε, ξέρεις τώρα, δεν γίνεται να τους πάμε κόντρα. Τι να κάνουμε; Αυτά έχει η πολιτική.


Εκτός από τη Δούρου, όρκο – ό,τι νάναι έδωσε και ο επικεφαλής των θιασωτών της δικτατορίας του προλεταριάτου λέγοντας «Δηλώνουμε ότι θα στηρίξουμε τα συμφέροντα και τα δικαιώματα του λαού». Ενώ το αλλόκοτο ον του ΑΝΤΑΡΣΥΑ έβγαλε λόγο αντί όρκου: «Θα εκτελέσω τίμια τα καθήκοντά μου: την με κάθε κόστος υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των ανέργων, Ελλήνων και μεταναστών, ενάντια σε κάθε μικρό ή μεγάλο ιδιωτικό συμφέρον, ενάντια στον φασισμό και τον ρατσισμό, αγωνιζόμενη για την ανατροπή των μνημονίων και της αντιλαϊκής επίθεσης κυβέρνησης – Ε.Ε. – ΔΝΤ, για μια νέα κοινωνία, απαλλαγμένη από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο». Η καταγγελία που έκανα στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση αφορούσε και αυτούς.


Επειδή ξέρω ότι αυτά έχει η πολιτική, κι επειδή ξέρω ότι οι νόμοι στην Ελλάδα εφαρμόζονται με πολιτικό κριτήριο κι ανάλογα με το πολιτικό κόστος – όχι μόνο στη Δούρου, αλλά στους πάντες – κι επειδή ξέρω ότι η αριστερίλα μόλυνε ολόκληρο το πολιτικό σύμπαν, κι επειδή έχω διαπιστώσει ότι κανένα κόμμα δεν τα βάζει με τους μπολσεβίκους, γι’ αυτό επιμένω ότι...

πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων (και εκ βόθρων) όλο αυτό το σαπισμένο σύστημα που οδηγεί τους νόμους στο ψυγείο, τη χώρα στην παρακμή, τη Δημόσια Διοίκηση στην ανυποληψία, τον υπόκοσμο στην εξουσία και τους πολίτες στην απανθράκωση. 

Κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να το αλλάξω. Και θα συνεχίσω να κάνω το ίδιο.


Ορκίζομαι στην τιμή και στη συνείδησή μου.