Toυ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ
Μεσημέρι Τετάρτης μεταξύ Ακαδημίας και Αμερικής. Οπου παρέα συγκεντρωμένων και αγανακτισμένων. Περικυκλωμένη από μπάτσους που ατάραχοι παρατηρούσαν. Και όπου η ντουντούκα ούρλιαζε «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Με το παρασύνθημα «Ληστές ληστές καπιταλιστές, εμείς μετράμε ανθρώπινες ζωές»!
Θεέ μου, είπα. Αυτός ο τόπος έχει πάρει διαζύγιο από κάθε ίχνος κοινής λογικής. Εκ γενετής. Στη συνέχεια εξοργίστηκα. Ετσι μου ’ρθε να ορμήσω, να αρπάξω την ντουντούκα και να την προσγειώσω στο κρανίο του ντουντουκοφόρου. Μετά συγκρατήθηκα. Και στο τέλος είπα από μέσα μου:
Πρώτον, το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» είναι ο απόλυτος ορισμός του υπέρτατου νεοελληνικού λαϊκισμού. Αφού οι πάμπτωχοι και ρακένδυτοι εξισώνονται, μονοκοντυλιά, με τους έχοντες μπαταχτσήδες. Πλούσιος και φτωχός ένα και το αυτό!
Πρώτον, το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» είναι ο απόλυτος ορισμός του υπέρτατου νεοελληνικού λαϊκισμού. Αφού οι πάμπτωχοι και ρακένδυτοι εξισώνονται, μονοκοντυλιά, με τους έχοντες μπαταχτσήδες. Πλούσιος και φτωχός ένα και το αυτό!
Που πάει να πει ότι όσοι είναι πέτσινοι ιδιοκτήτες μεγαλοδιαμερισμάτων, βιλάρων, εξοχικών και αρχοντικών δεν είναι σωστό να πληρώσουν τα οφειλόμενα από τα παχουλά στεγαστικά δάνειά τους στους «ληστές» των τραπεζών.
Που πάει να πει ότι ληστής δεν είναι εκείνος που έχει, αλλά δεν πληρώνει. Και που πάει να πει ότι εμείς, και κυρίως οι φτωχοί, καλύπτουμε μονίμως τις τρύπες που έχουν ανοίξει με τα απλήρωτα «γεωτρύπανά» τους όλοι αυτοί οι στρατηγικοί κακοπληρωτές!
Και που πάει να πει ότι κάθε ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών πληρώνεται από τον ιδρώτα του ελληνικού λαού.
Και που, τέλος, πάει να πει ότι δύο πράγματα συμβαίνουν.
Είτε η ντουντούκα ενεργεί, έναντι πληρωμής, για λογαριασμό των μπαταχτσήδων. Είναι δηλαδή βαλμένη.
Είτε η ντουντούκα είναι βλαμμένη!
Δεύτερον, ο ίδιος ακριβώς παραλογισμός επικρατεί απ' άκρου εις άκρον σ’ αυτόν τον τόπο. Ευλογημένο από τη φύση, αλλά καταραμένο από τους ανθρώπους. Η ανάκατη σειρά των πραγμάτων είναι αποκαλυπτική. Ωστόσο, στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.
Ποιος σου έφταιξε που έχτισες πάνω σε ρέματα και σε μπάζα;
Ο δήμος, η περιφέρεια και η κυβέρνηση, θα πεις. Φυσικά και όλοι αυτοί. Αλλά πρώτα απ’ όλα εσύ.
Ποιος ο φταίχτης που το σπίτι σου καταστράφηκε και παρασύρθηκε από τον χείμαρρο της βροχής;
Η θυελλώδης νεροποντή, θα πεις. Οχι, πρώτα και κύρια εσύ. Η βροχή είναι αθώα και το νερό χρήσιμο για την υγεία.
Πάμε παρακάτω.
Ποιος ο φταίχτης που μονίμως αυθαιρετείς;
Η κυβέρνηση που διαρκώς μου κλείνει το ματάκι, θα πεις. Οχι, πρώτα απ’ όλα εσύ.
Και ποιος ο φταίχτης που σε φόρτωσε με τόσα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια;
Οι τράπεζες, θα πεις. Οχι, πρώτα και κύρια εσύ.
Και ποιος ο φταίχτης που τώρα η κατοικία σου βγαίνει στο ηλεκτρονικό σφυρί;
Οι ληστές οι τραπεζίτες, θα πεις. Οχι, πρώτα και κύρια εσύ. Γιατί διάβασες τους όρους του δανείου και γνώριζες τις συνέπειες της κακοπληρωμής.
Και ποιος ο φταίχτης της κωλοτούμπας του «αριστερού» Αλέξη Τσίπρα;
Φυσικά ο Τσίπρας, θα πεις. Οχι, πρώτα και κύρια εσύ. Γιατί...
Τρίτον και τελευταίο, είτε η πλειονότητα των πολιτών χρήζει επειγόντως ομαδικής ψυχοθεραπείας. Είτε όλοι αυτοί είναι τρόφιμοι βρεφονηπιακών σταθμών. Είτε ο εγκέφαλός τους είναι εντελώς αδειανός.
Διάλεξε και πάρε.
Πάντως ενήλικες κανονικοί της κοινής λογικής μόνο σε σενάριο νοσηρής φαντασίας θα βρεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου