Του ΣΠΥΡΟΥ ΛΙΤΣΑ
Το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι ο
κύκλος που άνοιξε στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001 με το πολλαπλό
τρομοκρατικό χτύπημα στις ΗΠΑ όχι μόνο δεν έχει κλείσει ακόμη, αλλά
διαρκώς διευρύνεται.
Ο λόγος έχει να κάνει κυρίως με το ότι το ίδιο το
τζιχαντιστικό Ισλάμ εφεύρει διαρκώς νέα μέσα προσηλυτισμού και
στρατολόγησης.
Για παράδειγμα, το ISIS έχει θέσει σε λειτουργία
εδώ και κάποια χρόνια μια άνευ προηγουμένου αποδοτική μηχανή
προπαγάνδας, που μπαίνει μέσω του διαδικτύου στα δωμάτια των νέων
μουσουλμάνων σε όλο τον κόσμο και τους ωθεί στο να εγκαταλείψουν τα
σπίτια τους και να εισρεύσουν στη Ράκα της Συρίας, που είναι και η de
facto πρωτεύουσα των τρομοκρατών.
Αν ο δυτικός κόσμος συνεχίσει
να αποφεύγει τις χερσαίες επιχειρήσεις εναντίον του ISIS, ενώ δεν
λαμβάνονται ουσιαστικά μέσα ενίσχυσης των κουρδικών δυνάμεων του Ιράκ
και της Συρίας ώστε να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τους τζιχαντιστές, θα
έχει πέσει στην παγίδα των τρομοκρατών που επενδύουν σε μια συνθήκη
εκδήλωσης των δυτικών δυνάμεων μη επιθυμίας εμπλοκής τους στον πυρήνα
του ζητήματος.
Στο σημείο αυτό δημιουργείται άλλο ένα σημαντικό θέμα, το οποίο αφορά
πλέον τον ηγετικό ρόλο των ΗΠΑ στο εσωτερικό του δυτικού κόσμου. Αν η
Ουάσινγκτον συνεχίσει να διατηρεί το στρατηγικό δόγμα του «lead from
behind», προσφέρει μια θαυμάσια ευκαιρία στη Ρωσία όχι μόνο να
αναβαθμίσει τη θέση της στις υποθέσεις της Μέσης Ανατολής, αλλά και να
αποκτήσει λόγο και ρόλο στη μετεξέλιξη των στρατηγικών υποθέσεων στο εν
λόγω υποσύστημα. Είναι προφανές ότι αυτή η διαδικασία επιτρέπει στη
Ρωσία να εισέλθει στη Μεσόγειο από «την πίσω πόρτα», δημιουργώντας νέα
στρατηγικά δεδομένα για το σύνολο των κρατών της περιοχής.
Τέλος,
είτε η Γαλλία αποφασίσει να επικαλεστεί το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ ή το άρθρο
42.7 της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να ζητήσει τη συνδρομή των συμμάχων της
εναντίον του ISIS, η Ελλάδα οφείλει να σπεύσει σε βοήθεια.
Οι λόγοι
είναι πολλοί:
Αρχικώς, η Γαλλία είναι σημαντικός σύμμαχος της χώρας μας
και μαζί με τις ΗΠΑ μάς προσέφεραν σημαντική βοήθεια το καλοκαίρι, όταν
φτάσαμε κοντά στην έξοδό μας από τη νομισματική ένωση.
Στη συνέχεια, αν
αποφασίσουμε να μη συμμετέχουμε σε μια διαδικασία στην οποία το σύνολο
του δυτικού κόσμου θα συμμετέχει, τότε επιλέγουμε τον δρόμο της
αποστασιοποίησης και της ολικής παθητικότητας.
Οπως είχα υποστηρίξει
ξανά στο παρελθόν, η επιστροφή της χώρας μας στην κανονικότητα περνάει
πρωτίστως από τις επιλογές της Αθήνας σε διπλωματικό και στρατηγικό
επίπεδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου