Επίκουρου Καθηγητή Πανεπιστημίου Αιγαίου
Αυτές τις ημέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ένταξη της Ελλάδας στον αστερισμό του Μνημονίου. Ωστόσο, παρά τη θέση της χώρας σε «κατάσταση οικονομικής πολιορκίας» το πολιτικό καθεστώς που εξέθρεψε η μεταπολιτευτική ευδαιμονία παραμένει σε κατάσταση αφασίας, λαϊκίστικο και φοβικό αδυνατώντας να αντιληφθεί ή/ και να δράσει για την ανόρθωση της χώρας.
Πράγματι, η κομματοκρατία, όπως όρισε ο Μουζέλης την τάση των κομμάτων να διεισδύουν σε όλους τους θεσμικούς χώρους της κοινωνίας υποσκάπτοντας μέσω της άκρατης κομματικοποίησης τις αυτόνομες λογικές και αξίες αυτών των χώρων της κοινωνίας πολιτών, κυριάρχησε απόλυτα.
Οι ελληνικοί πολιτικοί οργανισμοί απειθάρχησαν στους κανόνες δημόσιου βίου, επιδίωξαν πρόσκαιρα οφέλη αδιαφόρησαν για τη αναγκαία συναίνεση, δεν εξοβέλισαν από τις θέσεις διοίκησης τους προδήλως φαύλους και ανίκανους και δε μερίμνησαν για την εφαρμογή ορθολογικών κριτηρίων στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
Σε αυτό το σκηνικό εκτράφηκαν λαϊκιστές πολιτικάντηδες που κολάκεψαν τα κατώτερα ένστικτα του πόπολου, εκμαύλισαν τα ήθη, πρόσφεραν μέρισμα από τη διαφθορά και απλώς αρκέστηκαν στο ρόλο του τηλε(σχολιαστή) των κακώς κείμενων αντί να επιχειρούν να τα διορθώσουν. Την εικόνα της δυσώδους σήψης συμπληρώσαν το ρουσφέτι, η δωροληψία, η μίζα, η ψηφοθηρία, η διάβρωση της αυτονομίας των θεσμών, η θέση του κομματικού συμφέροντος άνω τού γενικού, τα πελατειακά δίκτυα, η υπερτροφική διαφθαρμένη δημόσια διοίκηση, ο στραγγαλισμός της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας, η αδιαφάνεια, το λάδωμα, το γρηγορόσημο κ.α.
Είναι πρόδηλο ότι καθώς η χώρα πορεύεται το δικό της Γολγοθά, είναι ευκαιρία να αλλάξει όλα εκείνα που την έφεραν στην εποχή των οικονομικών παγετώνων. Παράλληλα με το εγχείρημα οικονομικής πολιτικής, που στοχεύει στη δημιουργική διαχείριση του δημόσιου χρέους και την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων στον προϋπολογισμό, μερικά μόνο μέτρα από αυτά που πρέπει να προωθηθούν - αφού πρώτα συγκεκριμενοποιηθούν κατόπιν δημόσιας διαβούλευσης- είναι:
* Θέσπιση συνταγματικών «βαλβίδων» για την αποφυγή του εκ νέου εκτροχιασμού του δημόσιου χρέους στο μέλλον
* Απόσυρση των κομμάτων από κάθε στρεβλωτική παρέμβαση στους δύο πάλαι ποτέ πυλώνες της δημοκρατίας την τοπική αυτοδιοίκηση και το συνδικαλισμό
* Κατάργηση απόσπασης υπαλλήλων σε βουλευτικά και κομματικά γραφεία
* Δραστικός περιορισμός της κρατικής χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων και αυστηρός έλεγχος των οικονομικών τους.
* Μείωση αριθμού βουλευτών στους 200
* Άρση του καθεστώτος της ειδικής ασυλίας των βουλευτών από τη δικαιοσύνη
* Έναρξη δημόσιας συζήτησης για την πιθανότητα εμπλουτισμού των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητη η θεμελίωση μηχανισμών άμυνας της χώρας έναντι της γάγγραινας της κομματοκρατίας, η οποία εξακολουθεί να βρίσκεται εντός των τειχών διαφορετικά η ολική κατάρρευση της εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα δύσκολα θα αποφευχθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου