Στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, η ιστορία επαναλαμβάνεται: τη μία ως φάρσα, την άλλη ως αυτοσαρκασμός.
Ο Σωκράτης Φάμελλος, βλέποντας το κόμμα του να φυλλορροεί, έσπευσε να «ξαναζεστάνει» τη σχέση με τον Αλέξη Τσίπρα, πριν καν ο τελευταίος ανακοινώσει κόμμα. Μια κίνηση καθαρά επιβιωτική, που μαρτυρά πως στην Κουμουνδούρου δεν υπάρχει πλέον στρατηγική, αλλά κυριαρχεί μόνο ο φόβος της πολιτικής εξαφάνισης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει εταιρεία που, βλέποντας τον ιδρυτή της να αποχωρεί, αποφασίζει να του ζητήσει συνεταιρισμό στο νέο του εγχείρημα. Και κάπως έτσι, το κόμμα μετατρέπεται σταδιακά σε πολιτικό προκαταβολικό γραφείο του «ΣΥΡΙΖΑ 2». Ενός κόμματος που ο Τσίπρας ετοιμάζει μεθοδικά, αφήνοντας τον Φάμελλο να κρατά απλώς τα κλειδιά του παλιού γραφείου.
Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό, υπάρχει κι ένας που δεν αντέχει να βλέπει την «παλιά φρουρά» να αλλάζει στρατόπεδο: ο Παύλος Πολάκης. Μόνος, θορυβώδης και προβλέψιμα εκρηκτικός, επιμένει να υπερασπίζεται έναν ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει πια. Τον δικό του ΣΥΡΙΖΑ. Τον ΣΥΡΙΖΑ της καταγγελίας, της πόλωσης και της μόνιμης επανάστασης του πληκτρολογίου. Οι άλλοτε σύμμαχοί του τον έχουν εγκαταλείψει, οι ισορροπίες έχουν αλλάξει, αλλά εκείνος συνεχίζει να βλέπει συνωμοσίες, «διασπάσεις» και «προδοσίες».
Ίσως, βέβαια, αυτή να είναι η ευκαιρία του. Γιατί ο Πολάκης δείχνει να το θέλει: να γίνει αρχηγός του δικού του μικρού, ιδεοληπτικού ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα με βάση το Facebook και έδρα τα Χανιά. Έναν ΣΥΡΙΖΑ του ενός, με ιδεολογική καθαρότητα, φωνές με κεφαλαία και γραμματοσειρά οργής.
Ο Φάμελλος, από την άλλη, μοιάζει να κινείται με το ένστικτο της πολιτικής αυτοσυντήρησης. Ξέρει πως χωρίς Τσίπρα δεν υπάρχει «δεύτερη ευκαιρία» και κάνει τα πάντα για να κρατήσει μια γραμμή επικοινωνίας μαζί του, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα παραδώσει το κόμμα σε δόσεις.
Η αλήθεια είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα έχει πεθάνει. Και το τέλος του, το έχει σχεδιάσει ο άνθρωπος το έκανε κόμμα εξουσίας.
Το νέο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα θα είναι ουσιαστικά ένα μέσο ανακύκλωσης των ίδιων προσώπων με τα ίδια λάθη.
Απλώς αλλάζει ταμπέλα, όχι πορεία.
Το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο: το νέο κόμμα, όσο κι αν το περιμένουμε, θα παραμείνει δέσμιο των φαντασμάτων του.
Γι’αυτό, αν τελικά φτάσουμε να δούμε τον «ΣΥΡΙΖΑ 2»…
μην ψάχνουμε για διαφορές.
Το μόνο που θα έχει αλλάξει είναι η σειρά των υπογραφών στο νέο ΑΦΜ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου