Όλη η αποτυχία της Ελληνικής ραγιάδικης εξωτερικής πολιτικής σε μία (1) εικόνα.
— Antιβλά (@antivla) March 3, 2025
Η Τουρκία σε Ευρωπαϊκή σύσκεψη που θα φροντίζει την ασφάλεια μας. pic.twitter.com/DSbnmQbkap
Του Παντελή Σαββίδη
Μόλις ο Τράμπ απέσυρε το πέπλο με το οποίο τους κάλυπτε η Αμερική τόσα χρόνια, οι ευρωπαίοι έδειξαν την γύμνια τους. Αδύναμοι και παρακλητικοί θυμίζουν παρακμασμένους λαούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Προσπάθησαν να δουν πόσες χιλιάδες στρατιωτών μπορούν να διαθέσουν για να τους στείλουν να «διατηρήσουν» (έτσι λέγεται ο όρος, peace keeping) την ειρήνη στην Ουκρανία αλλά δεν συγκέντρωναν ούτε το 1/6 όσων χρειάζονται. Και απευθύνθηκαν στην Τουρκία! Ευρωπαϊκή κατάντια.
Θυμάμαι όταν στα πρώτα στάδια της ανόδου του ο Ερντογάν δήλωνε βάλτε μας στην Ε.Ε. γιατί διαφορετικά η Τουρκία έχει και άλλες επιλογές απορούσα με το τι έλεγε.
Ήξερε καλά ο Τούρκος και τι έλεγε και τι έπραττε. Τόσο η παρακμασμένη Βρετανία όσο και η Τουρκία προσπαθούν να εισέλθουν στην Ευρώπη από μια πλαγία οδό. Σήμερα τους διαμηνύει πως ευρωπαϊκή ασφάλεια δεν υπάρχει χωρίς την Τουρκία!
Ο βρετανός πρωθυπουργός κάλεσε «Διάσκεψη Προθύμων» στο Λονδίνο στην οποία συμμετείχαν χώρες με μηδαμινό στρατιωτικό εκτόπισμα. Όχι, όμως, την Ελλάδα που και στρατό έχει και βρίσκεται ψηλά στις στρατιωτικές δαπάνες του ΝΑΤΟ.
Με αφορμή την καλούμενη νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας της Ευρώπης με αρχιτέκτονες την ιδεοληπτική Κάλλας και την Ούσρουλα φον Ντερ Λάϊνεν, η Βρετανία προσπαθεί να αδράξει την ευκαιρία και να δημιουργήσει ένα νέο ευρωπαϊκό πυρήνα στον οποίο θα ανήκει και η ίδια και η Τουρκία, η βαρβαρότητα της πολιτικής της οποίας θυμίζει τις αγγλικές δόξες του παρελθόντος.
Από κοντά και ο αποπροσανατολισμένος Γάλλος Μακρόν που θέλει να διαθέσει την πυρηνική του ασπίδα για να καθίσει με ηγετικές αξιώσεις στο τραπέζι και δίπλα τους ένα σωρό κομπάρσοι σε ένα θέατρο που ο Αμερικανός δεν θέλει να το δει.
Ο Τράμπ και η κυβέρνησή του που και τρελοί δεν είναι- όπως τους θέλει το παρωχημένο αφήγημα- και ξέρουν τι ζητούν, θέλουν λογικούς εταίρους στην Ευρώπη που να είναι ικανοί να διαπραγματευτούν με τη Ρωσία – ακόμα κι αν αυτό το μήνυμα στενοχωρεί την Κάλλας και τα άλλα γεράκια του πολέμου στη γηραιά ήπειρο, ώστε να ρίξουν το ενδιαφέρον τους στην Ασία και τον Ειρηνικό έχοντας εξασφαλισμένα τα νότα τους.
Το μήνυμα είναι σαφές. Και αφορά και τον δικό μας ηγεμόνα. Όσο παραμένει στη θέση του αποτελεί πρόβλημα για τη χώρα σε μια στιγμή που η ηγεσία της έπρεπε να αναζητήσει μια θέση στο νέο ευρωπαϊκό θέατρο. Δεν τον ενδιαφέρει. Τον ενδιαφέρει να αξιοποιήσει την θέση του για «καμιά δουλειά» έστω και αν η χώρα απαξιώνεται. Δυστυχώς, έχει, ακόμη οπαδούς.
Είναι σύνηθες φαινόμενο, όμως, στην νεότερη ιστορία αυτού του τόπου. Και το 1920 οι τότε «σύμμαχοι» (η απόδοση του όρου στους αγγλογάλους της εποχής προσβάλλει το περιεχόμενο της λέξης) διεμήνυσαν στους προγόνους του να μην επαναφέρουν τον βασιλιά διότι θα έβρισκαν αφορμή να αφήσουν τα ελληνικά στρατεύματα χωρίς υποστήριξη.. Προτίμησαν, όμως, να ικανοποιήσουν την φιλοβασιλική ιδεοληψία τους από την σωτηρία του ελληνισμού που είχε εγκατασταθεί στην περιοχή πριν 3000 χρόνια. Τόσο καλά. Δεν άλλαξαν καθόλου, μάλλον, χειροτέρεψαν οι «ηγέτες» που κυβερνούν την χώρα.
Μια επιστροφή της Βρετανίας στο κέντρο της Ευρώπης, μέσω της αρχιτεκτονικής ασφάλειας και η πραγματοποίηση του τουρκικού ονείρου να μπει στην καρδιά της ηπείρου από τότε που το επιχείρησε για τελευταία φορά το 1683 (πολιορκία της Βιέννης) και δεν τα κατάφερε, θα είναι μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη για την ευρωπαϊκή ήπειρο που δεν πρέπει να ολοκληρωθεί.
Τότε, χώρες ζηλόφθονες και εχθρικές μεταξύ τους, κατέπνιξαν τις διαφορές τους για να αποκρούσουν τις στρατιές του Ισλάμ και τους άγριους συμμάχους τους. Ευτυχώς το πέτυχαν. Κάτι ανάλογο πρέπει να συμβεί και σήμερα, έστω και αν οι συνήθεις υπονομευτές της ενότητας της ηπείρου, οι βρετανοί, δεν το θέλουν.
Ίσως το θελήσουν οι Αμερικανοί. Ίσως η Ουάσιγκτον σώσει για άλλη μια φορά την ήπειρο που, μονίμως, επιδιώκει να αυτοκτονήσει.
Φθάσαμε στο σημείο να περιμένουμε από τους, συνήθως, φιλοπόλεμους Αμερικανούς να επιβάλλουν την ειρήνη σε μια πολυβασανισμένη χώρα, την Ουκρανία, παρακάμπτοντας τα γεράκια του πολέμου, όπως η Εσθονή Κάλλας, Ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για την Άμυνα, που θέλει να διαμελίσει τη Ρωσία (η Εσθονία ολόκληρη είναι σαν μια γειτονιά της Μόσχας), ο βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ, που θέλει να στείλει βρετανικά στρατεύματα στην Ουκρανία, ο Δανός ομόλογός του Mette Frederiksen που σκέφτεται ότι «η ειρήνη μπορεί να είναι πιο επικίνδυνη από τον πόλεμο» (φυσικά, όταν στέλνει βορά στα κανόνια του Πούτιν Ουκρανούς για να αποδυναμώσει, όπως νομίζει, τη Ρωσία) ή, τα υποτίθεται εμβληματικά έντυπά τους όπως ο Economist, ο οποίος αποκαλεί την πιθανή αμερικανο-ρωσική συμφωνία για τον τερματισμό των εχθροπραξιών στην Ουκρανία «τον χειρότερο εφιάλτη της Ευρώπης».
Στον δεύτερο χρόνο της Επανάστασης ο Καποδίστριας που γνώριζε καλά τις ευρωπαϊκές αυλές συμβούλεψε τους επαναστατημένους Έλληνες να είναι προσεκτικοί στον χαρακτήρα που θα λένε ότι θα δώσουν στην πολιτεία τους διότι η απολυταρχική Ευρώπη η οποία κυριαρχούσε και αντιμάχετο τις φιλελεύθερες ιδέες θα μπορούσε να υπονομεύσει την προσπάθειά τους. Γι αυτό και ο ίδιος ονόμασε προσωρινό το πολίτευμα το οποία διαμόρφωσε όταν ανέλαβε την ηγεσία. Τους είπε, ακόμη, πως οφείλουν να γνωρίζουν πως έχουν δύο εχθρούς: την Τουρκία και την απολυταρχική, τότε, Ευρώπη.
Η σημερινή πολιτική ηγεσία και όσοι την ακολουθούν ας γνωρίζουν πως...
δεν μπορεί να οδηγήσουν την χώρα πουθενά, αντιθέτως, την υπονομεύουν αφού δεν έχουν την αποδοχή ούτε της Ουάσιγκτον, ούτε της Μόσχας, ούτε καθώς φαίνεται της Ευρώπης.
Η είσοδος της Τουρκίας στην Ευρώπη θα αποτελέσει καταστροφή για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς. Γι αυτό πρέπει να αποτραπεί.
Ποιος, όμως, θα αναλάβει την σχετική πρωτοβουλία;
Ο κ. Μητσοτάκης;
Τον ακούει κανείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου