Του Σάκη Μουμτζή
Διάβασα τα αποσπάσματα του βιβλίου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όπως επίσης και τα σχετικά σχόλια των κυρίων Βαρουφάκη και Τσακαλώτου. Οποιος έχει μελετήσει το βιβλίο των κυριών Ελένης Βαρβιτσιώτη και Βικτώριας Δενδρινού «Η τελευταία μπλόφα» έχει ήδη σχηματισμένη μια πλήρη εικόνα για το τι συνέβη εκείνο το τραγικό εξάμηνο του 2015. Ο Σόιμπλε φωτίζει κάποια γεγονότα καταθέτοντας τη δική του μαρτυρία, γεγονότα που ουδείς αμφισβήτησε. Οι κρίσεις του και οι εκτιμήσεις του είναι άλλο θέμα.
Εκείνο που μου έκανε και εξακολουθεί να μου κάνει εντύπωση είναι η επίρριψη όλων των ευθυνών για τα όσα έγιναν στον κ. Γιάνη Βαρουφάκη.
Θα μπορούσα να μιλήσω και για δαιμονοποίηση.
Ομως ο Γ. Βαρουφάκης είχε έναν πολιτικό προϊστάμενο, ο οποίος όχι μόνο συμφωνούσε με τα πεπραγμένα του υπουργού του, αλλά υπερθεμάτιζε κιόλας.
Γιατί ποια άλλη ερμηνεία μπορεί να δώσουμε στα όσα είχε πει στην Αγία Πετρούπολη;
Η αναζήτηση νέων λιμανιών, όπως είχε δηλώσει, σήμαινε, με βάση την κοινή λογική, αναπροσανατολισμό της γεωπολιτικής θέσης της Ελλάδας, κάτι πολύ σοβαρότερο από τις φιοριτούρες και τις ζαβολιές του Γ. Βαρουφάκη.
Στο κάτω κάτω ο Γ. Βαρουφάκης, όταν υπουργοποιήθηκε, δεν ήταν άγνωστος. Από το 2010 περιέφερε τις απόψεις του σε όλα τα συστημικά κανάλια, μέσα στην αντιμνημονιακή παραζάλη, προσφέροντας «πειστικές» λύσεις σε όλους αυτούς που πίστευαν πως την κρίση την έφεραν τα μνημόνια. Και αυτοί ήταν οι περισσότεροι. Είχε μια στρατηγική πρόταση που ανατροφοδοτούσε το νοσηρό κλίμα εκείνης της περιόδου, μια πρόταση που ασμένως υιοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ και γι’ αυτό του ανέθεσαν αυτό το κρίσιμο υπουργικό πόστο. Οι προσωπικές του ευθύνες για τον εκτροχιασμό της κατάστασης το πρώτο εξάμηνο του 2015 είναι δεδομένες, όμως είναι πταίσματα μπροστά στις ευθύνες αυτού που τον υπουργοποίησε, καθώς γνώριζε άριστα τι πρέσβευε ο Γ. Βαρουφάκης.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος σχολιάζοντας τα αποσπάσματα του βιβλίου του Β. Σόιμπλε σημείωσε πως «η διαφορά με τον Γιάνη Βαρουφάκη είναι ότι εγώ μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα και όλη τη διαπραγματευτική ομάδα φτιάξαμε μια στρατηγική». Δηλαδή ο τότε πρωθυπουργός εμφανίζεται όταν εξαφανίζεται ο Γ. Βαρουφάκης και αμέσως χαράσσεται μια στρατηγική.
Βολική αυτή η άποψη, καθώς απαλλάσσει τον Αλ. Τσίπρα από τις πολύ συγκεκριμένες ευθύνες του. Στο κάτω κάτω στρατηγική πρόταση είχε και ο Γ. Βαρουφάκης και μάλιστα πολύ πιο ξεκάθαρη από αυτήν που ισχυρίζεται ο Ευκλ. Τσακαλώτος πως έφτιαξε μαζί με τον Αλ. Τσίπρα. Το ζητούμενο κάθε φορά δεν είναι αν έχεις στρατηγική –που είναι σημαντικό να έχεις–, αλλά και τι υποστηρίζει αυτή η στρατηγική. Η ουσία της.
«Ποτέ ένας υπουργός Οικονομικών δεν προκάλεσε τόσο μεγάλη ζημία στη χώρα του σε τόσο σύντομο διάστημα» (Γερούν Ντάισελμπλουμ).
Θα μπορούσαμε να αντικαταστήσουμε τη λέξη «υπουργός» με τη λέξη «πρωθυπουργός». Μου φαίνεται…
πιο δίκαιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου