Αν είναι, λοιπόν, να επιβιώσουμε, να επιβιώσουμε σαν άνθρωποι, όχι σαν τρωγλοδύτες.
Πεθαίνει κανείς για κάτι για το οποίο αξίζει να ζει, αυτή είναι η αντίφαση που μας ορίζει κι αυτή είναι και η μόνη "εθνική μας ταυτότητα".
Η οποία βέβαια δεν κινδυνεύει από την αμερικάνικη ή την ιταλική μουσική αλλά από τον κυρίαρχο "ήχο τής Ομόνοιας", από τον ελληνικό μηδενισμό που υψώνει πολυκατοικίες, από τα δολοφονικά Σαββατοκύριακα τού Τίποτα, από το καλπάζον ψέμα που το λέμε τώρα "παραμύθιασμα" συκοφαντώντας τα παραμύθια.
Η "εθνική μας ταυτότητα" κινδυνεύει από τον γιάπη, τον μάγκα και τον χούλιγκαν που αναδύονται στα σπλάχνα της.
Έρχονται μαύρα χρόνια.
Όχι γιατί " το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία ", αλλά γιατί...
Πεθαίνει κανείς για κάτι για το οποίο αξίζει να ζει, αυτή είναι η αντίφαση που μας ορίζει κι αυτή είναι και η μόνη "εθνική μας ταυτότητα".
Η οποία βέβαια δεν κινδυνεύει από την αμερικάνικη ή την ιταλική μουσική αλλά από τον κυρίαρχο "ήχο τής Ομόνοιας", από τον ελληνικό μηδενισμό που υψώνει πολυκατοικίες, από τα δολοφονικά Σαββατοκύριακα τού Τίποτα, από το καλπάζον ψέμα που το λέμε τώρα "παραμύθιασμα" συκοφαντώντας τα παραμύθια.
Η "εθνική μας ταυτότητα" κινδυνεύει από τον γιάπη, τον μάγκα και τον χούλιγκαν που αναδύονται στα σπλάχνα της.
Έρχονται μαύρα χρόνια.
Όχι γιατί " το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία ", αλλά γιατί...
η ξηρασία απλώνεται τώρα και στο παρελθόν, που είναι η πηγή τού κάθε μέλλοντος.
Δεν χάνεται απλώς η ελευθερία (αυτή στο κάτω-κάτω ποτέ δεν υπήρξε) χάνεται η ιδέα της, δηλαδή η έλλειψή της, χάνεται η λάμψη της από τα μάτια των σκλάβων.
Η ευτυχία τού ζώου ξημερώνει.
Δεν χάνεται απλώς η ελευθερία (αυτή στο κάτω-κάτω ποτέ δεν υπήρξε) χάνεται η ιδέα της, δηλαδή η έλλειψή της, χάνεται η λάμψη της από τα μάτια των σκλάβων.
Η ευτυχία τού ζώου ξημερώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου