"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ζητείται «νεολαία» για τον ΣΥΡΙΖΑ

Για κάθε άνθρωπο που ξέρει, στοιχειωδώς, να μάχεται, μια ήττα οφείλει να είναι εντολή για επανεκκίνηση. Για «αυτοκριτική και δράση», όπως θα έλεγε κάποιος παλιός αριστερός.  


Για τον ΣΥΡΙΖΑ και, κυρίως, για τον Αλέξη Τσίπρα, αυτό είναι το επόμενο στοίχημα που θα βρει μπροστά του κι είναι φανερό πως ο σχεδιασμός της επόμενης μέρας του κόμματος έχει ήδη ξεκινήσει.

Eνα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του που έχει ήδη γίνει γνωστό είναι η ανάληψη των βασικών θέσεων ευθύνης του κόμματος από τη νεότερη γενιά στελεχών κι η απόφαση για την ανασυγκρότηση της Nεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, που ανακοινώθηκε τις προηγούμενες μέρες, ύστερα από μια συνάντηση που είχε ο Αλέξης Τσίπρας με την ηγεσία της.


Εχει λογική. Ο ΣΥΡΙΖΑ - και ο Συνασπισμός παλιότερα - είχε μια υπεραντιπροσώπευση στη νεολαία και δη στην πανεπιστημιακή, από όπου άντλησε και πολλά από τα στελέχη που πρωταγωνιστούν σήμερα. Αυτό που δεν κατάφερε ποτέ, ωστόσο, είναι να οργανώσει τη δυναμική αυτή και την αντιπροσώπευση σε μια νεολαία συμπαγή, με brand name, δομές, σκληρά εργαζόμενα στελέχη και ηγετική παρουσία σε κινήματα, αιτήματα και δράσεις. Οι λόγοι που αποτύγχανε στην οργάνωση αυτή ήταν κυρίως ιστορικοί. Το αποτέλεσμα πάντως ήταν πως δεν μπορούσε να καλύψει τον χώρο που κάλυπτε η Νεολαία του ΠΑΣΟΚ και η ΠΑΣΠ, ενώ από τα αριστερά του ένιωθε την ανάσα της ισχυρής ΚΝΕ και των κινηματικών ΕΑΑΚ που εξελίχθηκαν σε μια πολύ υπολογίσιμη δύναμη εντός των πανεπιστημίων.


Με το πέρασμα από τον Συνασπισμό στον ΣΥΡΙΖΑ, η οργάνωση της νεολαίας του κόμματος περνάει από κάποιες διαφορετικές φάσεις, γενεακές και οργανωτικές. Μιλάμε δηλαδή για την εξέλιξη που ακολούθησε τη γενιά της Γένοβας, που έβγαλε μπροστά στελέχη όπως ο Τάσος Κορωνάκης κι ο Αλέξης Τσίπρας.  


Το 2006 - 2007, η νεολαία με κορμό τον ΣΥΝ ενισχύεται από τα στελέχη των συνιστωσών που συναποτελούν το νέο σχήμα, με ορισμένες, όπως, για παράδειγμα, η ΚΟΕ, να εισφέρουν ιδιαίτερα στην παρουσία της στο μεγάλο φοιτητικό κίνημα ενάντια στον νόμο - πλαίσιο της τότε υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου. Η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ τότε δεν αποδίδει και εξαιρετικά στις φοιτητικές εκλογές, αλλά καταγράφει μια υπολογίσιμη δυναμική. Στη γενιά αυτή, που εντάχθηκε μετά τη Γένοβα και πριν από τον Δεκέμβριο του 2008, ανήκουν στελέχη όπως η Εφη Αχτσιόγλου, ο Νάσος Ηλιόπουλος κ.ά.
 

Οι διαδηλώσεις και το τεράστιο κύμα διαμαρτυρίας της νεολαίας που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου βρίσκουν τον Συνασπισμό, τον βασικό κορμό του ΣΥΡΙΖΑ, να έχει στην κεφαλή του έναν πρόεδρο νέο, τον Τσίπρα, στο βιογραφικό του οποίου δέσποζε ως πολύ σημαντικότερη περγαμηνή το ότι ανήκε στα 135 στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που το 2001 θεωρήθηκαν ύποπτα για τέλεση επεισοδίων εναντίον της συνόδου του G8 από τις ιταλικές Αρχές, παρά το ότι είχε καταγράψει ένα αξιοπρόσεκτο ποσοστό (σε σχέση με αυτά του κόμματος) ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2006.  


Ο Συνασπισμός κι ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβαν τον ρόλο του κοινοβουλευτικού κόμματος που θα υπερασπιζόταν το ξέσπασμα της οργής σε κάθε του έκφανση, από τις αγωνίες και τις ανασφάλειες της νέας γενιάς ως το λαμπαδιασμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο της Πλατείας Συντάγματος που διασκευάστηκε σαν παιδικό τραγουδάκι στις σελίδες της Αυγής.

 
Προς το 2011 και 2012, με τους Αγανακτισμένους με τα κατσαρολικά και τις κρεμάλες, τα συνθήματα για τη «χούντα» που «δεν τελείωσε το '73», τις λαϊκές συνελεύσεις στην πλατεία για τα Μνημόνια, την Κερατέα και το μεταναστευτικό και με τον Τσίπρα προσωπικά ως πόλο έλξης, ο ΣΥΡΙΖΑ συσπειρώνει πια στελέχη από τις γενιές αυτές, ακόμη και κάποια που είχαν περάσει διαστήματα που δεν ήταν πια ενεργά, και αρχίζει να έχει μια φουρνιά σαραντάρηδων και τριαντάρηδων που αποφασίζουν να αφοσιωθούν στην πολιτική και το κόμμα.

 
Εχει σημασία να πούμε πως, παρότι δεν το ομολογούν, σε καμία από τις παραπάνω φάσεις της η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ηγήθηκε κάποιου δικού του κινήματος. Συμμετείχε σε κινήματα, υπήρξαν στελέχη του σε συγκεκριμένους χώρους που εκπροσώπησαν κινήματα, αλλά ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ηγήθηκε ούτε έπλασε κίνημα.
 

 Πού χάλασε οριστικά η συνταγή;  


Στο Μνημόνιο και στο τραύμα της αυταπάτης της «ηρωικής» διαπραγμάτευσης του πρώτου εξαμήνου του 2015 και του δημοψηφίσματος. Εκεί, μετά τον Ιούνιο, ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε απότομα εκατοντάδες λιγότερο ή περισσότερο ενεργά στελέχη, συμπεριλαμβανομένων των σημαντικότερων της Νεολαίας που ήταν στην Κεντρική Επιτροπή του. Η Νεολαία στην πραγματικότητα αποψιλώθηκε από ό,τι την καθιστούσε παραγωγική και χρήσιμη. Οποια μέλη της είχαν ικανότητες στα οργανωτικά, τα συνδικαλιστικά, την παραγωγή μιας κάποιας πολιτικής σκέψης και κατεύθυνσης και την επικοινωνία με τη βάση βρέθηκαν εκτός και αντικαταστάθηκαν από ό,τι είχε απομείνει στον πολύ αδύναμο «πάγκο».

 
Η δυναμική ψήφου στον νέο πληθυσμό ωστόσο παραμένει. Στις εκλογές του Ιουλίου τα exit polls τού έδωσαν ποσοστά από 33,8% έως και 38% στους ψηφοφόρους 17-24 ετών, έναντι του 29,7% ως 30,4% που έδειξαν για τη Νέα Δημοκρατία. Είναι επόμενο, λοιπόν, ο Τσίπρας να θέλει να επενδύσει στο κοινό αυτό τώρα, όσο είναι το μόνο στο οποίο μοιάζει να μην έχει εμφανή αντίπαλο. 


Το ενδιαφέρον θα είναι να δούμε...


 με ποιο διακύβευμα θα επιχειρήσει να πείσει για το πέρασμα από την ψήφο στην οργάνωση.

Δεν υπάρχουν σχόλια: