Ελληνας στα σαράντα κάτι, ευχαριστημένος από τον εαυτό του και χαλαρός, με το πουκάμισο ανοικτό και την καρδιά μεγάλη, κοινώς Μπολιβάρ ωραίος σαν Ελληνας, επισκέπτεται εστιατόριο του Στρασβούργου όπου, αφού τρώει και πίνει, ανάβει τσιγάρο. Ο μετρ τον πλησιάζει πανικόβλητος και του λέει αυστηρά γαλλιστί ότι απαγορεύεται το κάπνισμα.
Οπου ο Ελληνας τον κοιτάζει απορημένος στην αρχή, θυμωμένος αμέσως μετά, όταν ο μετρ του εξηγεί στη νοηματική ότι πρέπει να σβήσει το τσιγάρο του, πνίγεται ο άνθρωπος για την αδικία που του γίνεται και ξεσπάει στα ελληνικά. Εν εξάλλω καταστάσει, του φωνάζει ότι αυτός δεν ξέρει τι τραβάει σπίτι του, πόσο δύσκολα τα βγάζει πέρα με τα παιδιά και τη σύζυγο, κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του, την παλεύει τσίμα τσίμα, είναι αναγκασμένος να δουλεύει όλη μέρα και το μόνο που του έχει μείνει είναι το τσιγαράκι μετά το φαγητό. Κι αυτό θέλουν να του το κόψουν οι άτιμοι οι Ευρωπαίοι, οι ξενέρωτοι, που μόνον να καταπιέζουν τους μαύρους ξέρουν. «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, κύριε, που θα μου πεις να μην καπνίζω; Οχι, κύριε. Δεν είναι αυτή η Ευρώπη που οραματιστήκαμε».
Θυμωμένος πάντα, σβήνει το τσιγάρο στο τασάκι που του προσφέρει ο μετρ και βγαίνει από το εστιατόριο. Είναι πάντα ευχαριστημένος από τον εαυτό του –αλίμονο τι Ελληνας θα ήταν– και σκουντώντας με τον αγκώνα τον φίλο του λέει: «Οχι που θα τον άφηνα. Τον έβαλα στη θέση του τον ξενέρωτο». Οι λιγοστοί θαμώνες συνεχίζουν το δείπνο τους. Δεν κατάλαβαν τι έλεγε ο Ελληνας.
Στο Ευρωκοινοβούλιο ευτυχώς υπάρχουν διερμηνείς. Ετσι οι λιγοστοί παρευρισκόμενοι στην ομιλία του Ελληνα πρωθυπουργού μπόρεσαν να καταλάβουν τον πόνο του.
Τον οραματιστή, τον άνθρωπο που ήθελε να αλλάξει την Ευρώπη, τον εμποδίζει ο Μητσοτάκης, ο οποίος όχι μόνον έχει το θράσος να τον αντιπολιτεύεται, όχι μόνον ζητάει εκλογές, αλλά θα τις κερδίσει κιόλας. Τέτοιος είναι. Και απάντησε στους επικριτές του: «Πού τα είδατε τα εκατό δισεκατομμύρια που λέτε ότι χρέωσα τη χώρα μου; Μπορείτε να μου τα δείξετε κι εμένα; Αν δεν τα δω καυτά κολλαριστά, δεν σας πιστεύω».
Παρά ταύτα οφείλω να παραδεχθώ ότι ο κ. Τσίπρας έδειξε κάποια πρόοδο. Μίλησε ελληνικά αντί να χρησιμοποιήσει τα διασκεδαστικά αγγλικά του. Είναι κρίμα πάντως ότι...
η προσέλευση ήταν τόσο χαμηλή, χαμηλότερη ακόμη και από την παράσταση του Λάκη στο Ηρώδειο.
Πότε θα δοθεί ξανά η ευκαιρία στους ευρωβουλευτές να ακούσουν έναν Τσίπρα;
Και για να σοβαρευτούμε. Ακόμη κι αν δεν διαθέτει μισό γραμμάριο σκέψης για την Ευρώπη –πού να το βρει άλλωστε;– ας βρει έναν τρόπο να μην εκθέτει τη χώρα του βγάζοντας στη βιτρίνα τον επαρχιωτισμό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου