ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΑΔΙΚΟ: Τα επαναστατημένα... «- ήντα» του ΣΥΡΙΖΑ, επιστρέφουν στο 1982!

Του Γιάννη Σιδέρη

Βρισκόμαστε φαίνεται σε… προεπαναστατική περίοδο. 


Ο αβροδίαιτος και βρετανοθρεμμένος υπουργός Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτος, φοιτήσας στο κολέγιο του Ητον και στα πανεπιστήμια του Σάσσεξ και της  Οξφόρδης, διδάξας στο πανεπιστήμιο του Κεντ, διέγνωσε ότι οι αντιδράσεις για την κατάργηση του σημερινού θεσμικού πλαισίου, οφείλεται στην απέχθεια της αντιπολίτευσης για τις καταλήψεις: «Μη μας λέτε για τα ναρκωτικά και τη βία, πείτε μας για τις καταλήψεις, είτε ότι θέλετε τους φοιτητές να κάθονται στ΄ αυγά τους», είπε στη Βουλή, διαβεβαιώνοντας ότι έχει κάνει και αυτός καταλήψεις!

Προφανώς στα σχολεία που θήτευσε, οι καταλήψεις από δυναμικές μειοψηφίες, η ομηρία καθηγητών, ενίοτε το χτίσιμό τους μέσα στα γραφεία τους με τούβλα, οι επιθέσεις και οι χειροδικίες εναντίον τους, οι τραυματισμοί - από φοιτητές αλλά και εξωπανεπιστημιακά στοιχεία - ήταν στη ημερήσια  διάταξη.

Τι κι αν οι πανεπιστημιακοί, όπως π.χ. ο πρύτανης του ΑΠΘ, Περικλής Μήτκας, δηλώνουν ότι «το ν/σ  δεν είναι καλή εξέλιξη για ΑΕΙ, δεν προσφέρει προοπτική, και προκαλεί αναστάτωση στον τρόπο που λειτουργούμε»;  


Τι ξέρει αυτός, όσο και η  σύγκλητος και η πρυτανεία του ΑΠΘ, αλλά και η Σύνοδος των Πρυτάνεων, που εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους στον υπουργό Παιδείας κ. Γαβρόγλου;

Ο κ. Μήτκας αναφερόμενος στον Σκαϊ στο θέμα του ασύλου εξήγησε ότι όταν υπάρχει διακίνηση ναρκωτικών – ή συμπλοκές θα προσθέταμε - δεν είναι δυνατόν να εξαρτάται η επέμβαση τη αστυνομίας από την απόφαση του πρυτανικού συμβουλίου, στο οποίο μετέχει εκπρόσωπος των φοιτητών. Υπάρχει δυσκολία να συγκληθεί το όργανο(και φυσικά ο κομματικός φοιτητοπατέρας εκπρόσωπος, δύσκολα θα δώσει την συγκατάθεσή του). Αυτά τα πράγματα «φαίνονται αδιανόητα» στον κ. Μήτκα, αλλά πολύ φυσιολογικά και αγωνιστικά στον κ. Τσακαλώτο.

Άλλωστε προς τι η ανησυχία;  


Καμιά επέμβαση της αστυνομίας  δεν χρειάζεται. Την  λύση έχει δώσει ο αρμόδιος υπουργός  Παιδείας Κ. Γαβρόγλου, σύμφωνα με τον οποίο «ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα θα τα αντιμετώπιζε αυτά»! Όπερ νέα παιδιά, φοιτητές, θα κάνουν περιφρούρηση και θα καταδιώκουν διακινητές ναρκωτικών. Ενίοτε ίσως θα παίζουν και μπουνιές μαζί τους για να τους αντιμετωπίσουν!

Και όλο αυτό το παρακμιακό περιβάλλον ονομάζεται υπεράσπιση του ασύλου για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών! Πολύ σωστά! Ως γνωστόν τόσοι και τόσοι αγωνιστές της ελευθερίας του λόγου, βρίσκονται στις φυλακές για «εγκλήματα γνώμης»! Επειδή τόλμησαν να διατυπώσουν τις ιδέες τους, να αμφισβητήσουν το σύστημα, και να ζητήσουν με ομιλίες και μπροσούρες την ανατροπή του!

Τουλάχιστον ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Χρυσόγονος, είπε: «Για το ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου, εφόσον προβλέπεται στο Σύνταγμα η αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ, θα έπρεπε να υπάρχει πανεπιστημιακή αστυνομία στην οποία θα ανατίθεται η φύλαξη. Βεβαίως, τόνισε,  δεν πρέπει  να είναι ξέφραγο αμπέλι οι  πανεπιστημιακοί χώροι, όπως έγινε πέρυσι με το κάμπινγκ του ΑΠΘ».

Αλλά ο νουνεχής Χρυσόγονος (θυμίζουμε πρώτος, από 19/3/15 προειδοποίησε τον πρωθυπουργό για το που πηγαίνει η «διαπραγμάτευση», και προέβλεπε ότι «η κατάληξη θα είναι η χώρα να επιστρέψει στον μνημονιακό εγκλωβισμό υπό χειρότερους όρους» - όπερ και έγινε),  έχει κατηγορηθεί, αν όχι ως δεξιός, σίγουρα ως φορέας συντηρητικών απόψεων, οι οποίες δεν ταιριάζουν στους… επαναστατημένους γεροντοεφήβους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ. 

Και όμως όλη αυτή η παρακμιακή πρακτική έχει τις απαρχές της στις δάφνες του φοιτητικού κινήματος στη δεκαετία του 60, ενός κινήματος που άφοβο στη δράση των τότε σκληρών δυνάμεων καταστολής και των παρακρατικών μηχανισμών, συντονισμένο με τους καημούς και τους πόθους της δημοκρατικής Ελλάδας, πάλευε για την δημοκρατία (1-1-4).

Αργότερα ήρθαν οι λίγοι του Πολυτεχνείου, παθιασμένοι και άφοβοι μπροστά στα τάνκς, να γράψουν το δικό τους έπος.

Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, όπου όλοι πλέον έγιναν «αγωνιστές» στα εύκολα, τα κόμματα διείσδυσαν έντονα στο φοιτητικό κίνημα, καθιστώντας τους συνδικαλιστές  φοιτητές ιμάντες μεταφοράς των σχεδιασμών των κομματικών ηγεσιών και συλλέκτες ψήφων για χάρη του κόμματος. Πολλοί με το αζημίωτο βέβαια, καθώς κατοχύρωσαν πολιτικό «ίματζ» και εξελίχθηκαν σε επαγγελματίες πολιτικούς (διαπίστωση είναι και όχι... μομφή. Ήταν μια απολύτως φυσιολογική εξέλιξη).

Στην συνέχεια ήρθαν οι καταλήψεις, για κάθε λόγο και αιτία, εύκολες και χωρίς κανένα διακύβευμα για τους συμμετέχοντες. Ήρθαν δηλαδή τα χρόνια του Αλέξη!

Φυσικά τώρα δεν προσπαθούν να αναστήσουν κανένα φοιτητικό κίνημα, με μέτρα που μας επιστρέφουν στο 1982, στα πρώτα νομοσχέδια της φρέσκιας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Τότε η συμμετοχή των φοιτητών ήταν ένα προοδευτικό βήμα, καθώς ανταποκρινόταν στις ανάγκες ενός πολύ πιο ώριμου, και πολύ πιο μαζικοποιημένου από το τωρινό, φοιτητικού κινήματος.

Πλέον με τον εκφυλισμό και τις τόσες νεοπλασίες που παρουσιάστηκαν στην λειτουργία των πανεπιστημίων, απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να...

 δημιουργήσει  φίλιες δυνάμεις, τις οποίες θα χρειαστεί και ως αντιπολίτευση, για να δυσχεράνει το έργο της επόμενης ή των επόμενων κυβερνήσεων.