Διαβάζω
ότι σε πρόσφατο τεύχος του περιοδικού του διαβόητου Ισλαμικού Κράτους
«Dabiq» και υπό τον τίτλο «Σπάστε τον Σταυρό» (!) το έντυπο καλεί
κρυμμένους στρατιώτες στην Ευρώπη να πλήξουν... «χωρίς καθυστέρηση» τους
χριστιανούς, τους οποίους ο συντάκτης αναφέρει στο κείμενο έξι φορές
ότι... μισεί!
Φυσικά, ερμηνεύω ότι καλεί να πληγούν οι
χριστιανοί όχι αναγκαστικώς ως πολιτικοί αντίπαλοι των ισλαμιστών (αφού
πάμπολλοι χριστιανοί διαφωνούν με όσα έχουν γίνει από τη Δύση τα
τελευταία χρόνια στην Ασία από τους δυτικούς ηγέτες), αλλά μόνον ως
θρησκευτικοί αντίπαλοι! Διότι μόνον έτσι εξηγείται η απίστευτη εχθρότητα
των μοναχικών λύκων του Ισλάμ κατά σωρείας αθώων αμάχων, ανεξαρτήτως
φύλου και ηλικίας, στη Δύση...
Με πλήρη, κατ’ ακολουθίαν, παραθεώρηση
και εντελή περιφρόνηση της τακτικής των δυτικών ηγετών, που δεν θέλουν
να μεταβληθεί ο σύγχρονος πόλεμος των τζιχαντιστών με τη Δύση από
πολιτικός πόλεμος σε πόλεμο θρησκειών ή, όπως θα τον χαρακτήριζαν οι
πολιτικοί μας που αποστρέφονται τη λέξη «θρησκεία», σε πόλεμο
πολιτισμών...
Ας δούμε, λοιπόν, πώς αντιδρά στην αποκρουστική ανωτέρω πρόκληση του
«Dαbiq» η ευρωπαϊκή ηγεσία... Για να γίνει κατανοητός ο χαρακτήρας της
αντίδρασης (ο Θεός να την κάνει!) θα φέρω ένα μόνο παράδειγμα: Η
βρετανική εφημερίδα «Guardian» κατηγορεί Έλληνες, που πρόσφατα
υποδέχονταν στη Λέσβο μουσουλμάνους πρόσφυγες, ότι τους διένειμαν
φυλλάδια όπου γράφουν ότι τους υποδέχονται στο νησί και θα τους
περιθάλψουν αδελφικά και δίχως προϋποθέσεις, αφού η θρησκεία μας, ο
Χριστιανισμός δηλαδή, κηρύσσει αδελφούς όλους τους ανθρώπους. Η
εφημερίδα, λοιπόν, αντιδρά εντονότατα, διότι, όπως λέει, μεταβάλλεται η
πολιτική υποδοχή των προσφύγων σε... θρησκευτική! Μάλιστα, το δημοσίευμα
επαινεί εκπροσώπους κάποιων ΜΚΟ που διαβεβαίωσαν την εφημερίδα ότι...
δεν επιτρέπουν εγκωμιασμό της χριστιανικής θρησκείας (!). Προφανώς,
υποθέτω ότι ο μόνος εγκωμιασμός που θέλουν οι εν λόγω ΜΚΟ είναι ο
εγκωμιασμός της ευρωπαϊκής δημοκρατίας έναντι του ολοκληρωτισμού.
Θα
συμπεράνουμε, έτσι, και εμείς ότι ενώ οι πρόσφυγες αναζητούν σωτηρία
στην Ευρώπη λόγω της δημοκρατίας της, την ίδια ώρα οι μοναχικοί λύκοι
του Ισλάμ επιτίθενται εναντίον των ευρωπαίων αμάχων λόγω της θρησκείας
τους και οι επικεφαλής των τζιχαντιστών μαχητών κηρύσσουν ολοκληρωτικό
πόλεμο κατά της Δύσης λόγω (όπως λένε οι ίδιοι...) του ολοκληρωτισμού
της!
Είναι όμως, αδελφοί, όλα αυτά τα αντίθετα, πλην παράλληλα και
ταυτόχρονα, σχήματα τακτικής προπαγάνδας καλόπιστα;
Νομίζω, λοιπόν, ότι
έφθασε πια η ώρα να υπερασπιστούν οι ευρωπαίοι ηγέτες, πλην άλλων, και
την επικρατούσα θρησκεία της ηπείρου μας: Τον Χριστιανισμό. Ακρογωνιαίο
λίθο της συνολικής διδασκαλίας της Ευρώπης περί ανθρωπίνων
δικαιωμάτων...
Το πικρόξινο κερασάκι, μάλιστα, για εμάς τους Έλληνες ξέρετε ποιο είναι;
Το παραπάνω περιοδικό του ISIS, στο ίδιο άρθρο του περί σπασίματος των
Σταυρών, κ.λπ., περιλαμβάνει μεταξύ των στόχων των μαχητών του Ισλάμ και
την ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία (!), ενώ δημοσιεύει και φωτογραφία του
ελληνορθόδοξου Πατριάρχη των Ιεροσολύμων Θεόφιλου!
Συμπτωματικώς, τώρα,
το πανευρωπαϊκό κίνημα των αντιεξουσιαστών No borders, που, κατά την
αναπληρώτρια υπουργό της Παιδείας μας κ. Σία Αναγνωστοπούλου, ζητάει
(ακούστε...) «ζωτικό δημόσιο χώρο για να αναπτυχθεί» (!), εισβάλλει στη
Μητρόπολη Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας,
«άγνωστοι» προπαγανδιστές του ρυπαίνουν ιερό ναό στη Νέα Φιλαδέλφεια,
έτεροι επιχειρούν εμπρησμό του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου στο Ηράκλειο
Κρήτης και έτεροι ρίχνουν μολότοφ στην Ιερά Μονή Πετράκη, που είναι και η
έδρα των γραφείων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας στην Αθήνα.
Είναι,
άραγε, οι βέβηλοι αυτοί -το ερωτώ κρίνοντας εκ του αποτελέσματος!-
ομόγνωμοι σύμμαχοι της Τζιχάντ;
Κατά τα λοιπά, τάχα δεν υπάρχει πόλεμος
θρησκειών (ή... πολιτισμών), όπως λένε οι πολιτικοί μας!
Ας με συγχωρήσει ο αναγνώστης, αλλά διερωτώμαι αν τα παραπάνω συμβάντα
ακολουθούν κανόνες στοιχειώδους λογικής. Σπούδασα, μελέτησα και μελετώ
συνεχώς, εργάστηκα σε συνθήκες μέγιστης κοινωνικής και επαγγελματικής
ευθύνης, ακόμα και συγκρούστηκα έντονα αναζητώντας φωτεινές λύσεις σε
καίρια προβλήματα. Αλλά φαίνεται ότι έμελλε να φθάσω στα εξηνταπέντε μου
χρόνια για να έχω -κυριολεκτικώς- σαστίσει με την προοδευτική
επικράτηση γύρω μας συνθηκών απίστευτης βαρβαρότητας και αδιανόητου
παραλογισμού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου