Γράφει: Ουρανία Χρυσαφίνου
Τα προσέξατε;
Ποια; Μα τα ματωμένα χέρια του Ολυμπιονίκη Πετρούνια.
Θα μου πείτε ότι πολλών αθλητών τα χέρια είναι έτσι μπορεί και
χειρότερα. Θα μου πείτε ότι πολλών απλών μεροκαματιάρηδων ανθρώπων τα
χέρια είναι έτσι και χειρότερα. Μπορεί κάποιος να πει πολλά, αλλά αυτό
που μπορεί να σκεφτεί κάποιος βλέποντας μια φωτογραφία από τις πολλές
που δημοσιεύτηκαν είναι το πολύ απλό, αλλά τόσο σημαντικό ότι αν δεν
«ματώσεις» στο σώμα και στην ψυχή τίποτα σημαντικό δεν πρόκειται να
καταφέρεις.
Αυτό συνέβη με τους αθλητές μας που αψηφώντας τις αντιξοότητες των
συνθηκών προπόνησης τους και την σε μεγάλο βαθμό έως πλήρη απουσία
συμπαράστασης από το επίσημο κράτος κατάφεραν αυτό που είχαν βάλει ως
στόχο στη ζωή τους.
Αυτοί είναι οι μεγάλοι νικητές και οι υπόλοιποι εμείς ως λαθρεπιβάτες
στο ταξίδι της χαράς τους μας προσφέρουν μια αληθινή και αφιλοκερδή
ανάσα για να τους πούμε ένα ευχαριστώ. Ένα ευχαριστώ που κρύβει ίσως μια
ύστατη υποψία ελπίδας σ΄αυτήν την απέλπιδα περίοδο ολικής παρακμής που
βιώνουμε.
Συμφωνώ με το άρθρο του κ. Θεοδωρόπουλου
Το εμείς θα είχε κάποιο νόημα αν μας παραδειγμάτιζαν ως σύνολο και
μας προβλημάτιζαν σοβαρά και αποτελεσματικά αυτά τα κατορθώματα των
αθλητών και όποιων άλλων διακρίνονται μοναχικά σε διάφορους τομείς. Αν
οι άνθρωποι που έχουν ή διεκδικούν την εξουσία και διαμορφώνουν τις
συνθήκες της ζωής μας δεν είχαν ήδη αποφασίσει ότι πρέπει να «ματώσουν»
τους εγωισμούς τους και τις προσωπικές φιλοδοξίες τους για να πετύχουν
το καλύτερο δυνατό. «Ναι ρε για την Ελλάδα», όπως είπε ο Ολυμπιονίκης
Πετρούνιας. Αν δεν καταλάβουν ότι πρέπει να μάθουν να κατασκευάζουν
μόνοι τους τις καρέκλες που διεκδικούν και να μη τις σφετερίζονται με τα
πιο ευτελή κόλπα.
Ας ρωτήσουν, για παράδειγμα, την Ολυμπιονίκη Κορακάκη πως έμαθε
σκοποβολή μέσα σε ένα νταμάρι και τελικά κατέκτησε την πρώτη καρέκλα του
κόσμου. Αν όλοι εμείς δεν παραδεχτούμε τις λανθασμένες επιλογές και
συμπεριφορές μας. Αν επιτέλους αρχίσουμε να συμπεριφερόμαστε ως
υπεύθυνοι πολίτες. Αν δεν εμφανίζεται ξαφνικά κάποιος τιποτένιος που να
προσπαθεί να «μικρύνει» (αν είναι δυνατόν) τον γίγαντα Ολυμπιονίκη Πύρρο
Δήμα. Πολύ εύστοχα το σχολίασε αμέσως με άρθρο του ο κ. Παναγιωτόπουλου
http://www.aixmi.gr/index.php/h-xydaiothta-ths-ayghs-den-aggizei-ton-pyrro/ , καθώς και άλλοι αρθρογράφοι σε άλλα μέσα έντυπα και ηλεκτρονικά στη συνέχεια.
Πολλά είναι τα «αν» που ο καθένας μας θα μπορούσε να προσθέσει και
πολλά τα συναισθήματα και οι σκέψεις που δημιουργήθηκαν βλέποντας τις
εικόνες των αθλητών μας.
Σ’ εμένα «μίλησαν» τα χέρια. Τα μάτια μου
καρφώθηκαν σ αυτά και αισθάνθηκα την ανάγκη να επικοινωνήσω τις σκέψεις
που πλημμύρισαν το μυαλό μου. Ένα μεγάλο μπράβο από ψυχής στους νικητές,
αλλά και όσους πάλεψαν εκπροσωπώντας αυτήν την καταταλαιπωρημένη χώρα
από τους πιο επιτήδειους της ψευτιάς, της απατεωνιάς, της διαπόμπευσης
της αριστεράς και της ξεδιαντροπιάς.
ΥΓ. Επειδή έχω γράψει σ αυτόν εδώ τον ιστότοπο τα δύο τελευταία
χρόνια για τις επιτυχίες των φοιτητών του τμήματος Μαθηματικών σε
παγκόσμιους διαγωνισμούς θα ήθελα να αναφέρω και τα φετινά δικά τους
μετάλλια για να υποστηρίξω τη «Δημιουργική Ρητότητα» που διακρίνει το
τμήμα.
Στον IMC (International Mathematics Competition) που διοργανώθηκε από
το πανεπιστήμιο University College London και στο οποίο πήραν μέρος 258
φοιτητές σε 46 ομάδες από όλον τον κόσμο οι παρακάτω φοιτητές μας
διακρίθηκαν και μας χάρισαν επίσης μια ανάσα χαράς:
Κώστας Ψαρομηλίγκος με Χρυσό Μετάλλιο
Αντώνης Ζητρίδης με Αργυρό Μετάλλιο
Κωνσταντίνος Τσίνας με Αργυρό Μετάλλιο
Φαίδωνας Ανδιόπουλος με Χάλκινο Μετάλλιο
Μιχάλης Σαράντης με Χάλκινο Μετάλλιο
Και αυτοί «μάτωσαν» με το δικό τους τρόπο για να επιβεβαιωθεί το «Η
Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει» που είχε γράψει με τη
διαχρονικότητα που διακρίνει τους στίχους του ο κ. Διονύσης Σαββόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου