Όταν ξεκινάς να αλλάξεις την Ευρώπη και καταλήγεις να κάνεις μαθήματα γιόγκα στον Αντώναρο. pic.twitter.com/IHvIsTuugQ
— oldschoolfileles (@oldfileles) July 18, 2025
Σημειώναμε ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας και το μεγαλύτερο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ είχαν στόχο την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
Οι δηλώσεις, η «kolotoumpa», συν –μη το ξεχνάμε– η καλύτερη από τους προηγούμενους εφαρμογή του προγράμματος, προκύπτει ότι τους καθοδηγούσαν «αυταπάτες».
Με άλλα λόγια δεν είχαν τη σοφία που διατύπωσε στην προσευχή του ο θεολόγος Reinhold Νiebuhr: «Θεέ μου, χάρισέ μου τη γαλήνη να δεχθώ τα πράγματα που δεν μπορώ ν’ αλλάξω, το κουράγιο ν’ αλλάξω εκείνα που μπορώ, και τη σοφία να καταλαβαίνω τη διαφορά».
Περασμένα, αλλά όχι ξεχασμένα.
Το ερώτημα όμως παραμένει: Καταλαβαίνουν σήμερα τη διαφορά μεταξύ όσων μια πολιτική δύναμη μπορεί να αλλάξει και της πραγματικότητας βάσει της οποίας πρέπει να ενεργεί;
Μάλλον όχι, διότι στον λόγο των πρωταγωνιστών εκείνης της εποχής διακρίνουμε κάτι ανησυχητικό. Καμαρώνουν περισσότερο για την ασυνάρτητη «αντίσταση» του πρώτου εξαμήνου, παρά για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, όταν στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου θέσπισαν πολλά ευεργετικά για τον τόπο μέτρα· ΑΑΔΕ, ασφαλιστικό κ.λπ.
Η ανησυχία επιβεβαιώνεται από μια πρόσφατη δήλωση του κ. Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ήθελε –λέει– «να δώσουμε από κοινού μια εθνική μάχη. Τη μάχη για την ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας, για την έξοδο από τα μνημόνια και την επιτροπεία, αλλά και για την επιστροφή στην κανονικότητα» (AΝΤ1, 7.7.2025).
Πάνω σε αυτό πρέπει να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις.
Πρώτον: Παρά τα όσα λέγονταν εκείνον τον καιρό στις πλατείες, η εθνική κυριαρχία δεν είχε τρωθεί. Δεν είχαμε στρατεύματα κατοχής, ούτε ήταν υποχρεωτική η σύναψη των μνημονίων. Ουδείς στέρησε από τη χώρα το δικαίωμα της αυτοκτονίας. Κάθε κυβέρνηση θα μπορούσε να πει «άει στο καλό κι εσείς και τα λεφτά σας» και δυστυχώς –όπως φάνηκε μετά– ευχαρίστως θα το έκαναν. Τα μνημόνια ήταν απλώς συμφωνίες που έπρεπε να τηρηθούν. Εκτός αν ως «εθνική κυριαρχία» εννοούμε το «δώσε τα λεφτά και μη ρωτάς πολλά, πολλά…».
Συνεπώς, κάθε πολιτική δύναμη έπρεπε να έχει τη γαλήνη να δεχθεί ότι η οικονομία είναι ξεροκέφαλη και οι χώρες δεν μπορούν να πορεύονται πάντα με θηριώδη ελλείμματα, το κουράγιο να αλλάξει υπέρ των αδυνάμων τα βάρη της προσαρμογής και τη σοφία να κατανοεί τη διαφορά.
Δεύτερον: Ο κ. Τσίπρας κατάφερε το 2017 την «έξοδο από τα μνημόνια και την επιτροπεία», συμπληρώνοντας την προσπάθεια των προηγούμενων και εφαρμόζοντας τις δύσκολες για το πολιτικό σύστημα πρόνοιες του μνημονίου.
Οσο για την «επιστροφή στην κανονικότητα»...
η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ δείχνει ότι επιστρέψαμε με τα μπούνια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου