"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ - ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Ο εφιάλτης των Παρισίων

 

Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Στις αρχές της τελευταίας κρίσης, τότε που η Ελλάδα έμπαινε επειγόντως στο χειρουργείο, με τους χειρουργούς να τσακώνονται γύρω της, ένας από τους λόγους, ενδεχομένως ο σημαντικότερος, για τον οποίο ήταν επιβεβλημένη η θεραπεία του ελληνικού προβλήματος ήταν επειδή στο βάθος υπήρχε η Γαλλία με το τεράστιο δημόσιο χρέος και τα αξεπέραστα (λόγω γαλλικής ιδιαιτερότητας) δομικά προβλήματα στην οργάνωση του κράτους και της οικονομίας.

Ολοι οι ειδικοί που μιλούσαν τότε αυτό επεσήμαιναν: τον κίνδυνο της Γαλλίας που θα ήταν μεγαλύτερος για την Ευρώπη από τον κίνδυνο της Ελλάδας.

Και να που ο μπαμπούλας του 2012 μοιάζει να αποκτά υπόσταση πλησιάζοντας στο τέλος του 2024, καθώς στη Γαλλία τα δύο γνωστά άκρα του πολιτικού φάσματος συνεργάζονται για να ρίξουν την κυβέρνηση Μπαρνιέ και, έτσι, να εξουδετερώσουν τις δυνατότητες του προέδρου Μακρόν να κυβερνά, καθώς η κυβέρνηση θα είναι υπηρεσιακή μέχρι να εξαντληθεί η συνταγματική προθεσμία και να προκηρυχθούν εκλογές, ο δε Μακρόν θα είναι διακοσμητικός.

Η πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης είχε ως αφορμή τη διαφωνία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για την αύξηση των συντάξεων, οι μεν έλεγαν η αύξηση να ακολουθεί τον τιμάριθμο, οι δε ήθελαν να τον ξεπερνά. Ομολογουμένως, δεν φρόντισα να το διασταυρώσω γιατί δεν υπήρχε λόγος. Μιλάμε για τους Γάλλους πάντα, θυμίζω, οπότε είναι πολύ φυσικό η επανάσταση να ξεσπά για κάτι τέτοιο. Αν δεν ήταν αυτό, άλλωστε, θα ήταν κάτι ανάλογο και εξίσου πολυτελές.

Αν σε κάτι μπορούμε να ελπίζουμε, δεν είναι βεβαίως στα μυαλά που κουβαλάνε η Ακρα Δεξιά και η Ακρα Αριστερά στη Γαλλία, αλλά...

 

 το μέγεθος της καταστροφής για την παγκόσμια οικονομία που θα είναι τέτοιο ώστε να επιβάλλεται η αποτροπή της συμφοράς

 

Ενδεχομένως να είναι αυτό το πνεύμα υπό το οποίο πρέπει να ερμηνεύσουμε την απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να πραγματοποιήσει στο Παρίσι την πρώτη επίσημη επίσκεψή του στο εξωτερικό ως πρόεδρος των ΗΠΑ. Από την άλλη, επειδή μιλάμε για τον Τραμπ, δεν αποκλείω οι λόγοι να είναι καθαρά τουριστικοί. Του αρέσει το Παρίσι – σε όλους τους Αμερικανούς αρέσει το Παρίσι – και δεν είναι η πρώτη φορά που θα το επισκεφτεί ως πρόεδρος των ΗΠΑ. Οπωσδήποτε θα αρέσει και στη Μελάνια, οπότε βγάζει και την υποχρέωση, γιατί μετά θα περάσουν τέσσερα χρόνια μέχρι να ασχοληθεί πάλι μαζί της.

Δεν υπάρχουν σχόλια: