Μελανσονπέν…πως λέμε ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ… pic.twitter.com/cmRSEzU9zx
— Ιωσήφ Φουσέ (@JosephFouce) December 4, 2024
Η Μακρονία πάσχει.
Η κυβέρνηση έχει χάσει την εμπιστοσύνη του κοινοβουλίου, ο προϋπολογισμός μένει ξεκρέμαστος και το χειρότερο είναι ότι το Σύνταγμα δεν επιτρέπει εκλογές πριν από τον επόμενο Ιούλιο.
Ή μήπως το χειρότερο είναι ότι την κατάσταση αυτή την έχει προκαλέσει η σύμπραξη της αλλόκοτης Αριστεράς του Μελανσόν με τη Λεπέν;
Αναρωτιέμαι τι σκέφτηκαν όλοι αυτοί που ψήφισαν το καλοκαίρι τον συνασπισμό της Αριστεράς για να αποφύγουν την Εθνική Συσπείρωση της άκρας Δεξιάς. Σε ποιους νευρώνες του εγκεφάλου τους χειμάζει η φρίκη που τους προκαλούν οι θέσεις της Λεπέν για τη μετανάστευση;
Και τι σκέφτεται η Λεπέν που συνασπίζεται με τους πιο ακραίους αντιπάλους της;
Μάλλον την ενοχλεί το ενδεχόμενο της στέρησης των πολιτικών της δικαιωμάτων, που δεν θα της επιτρέψει να είναι υποψήφια πρόεδρος. Η αλήθεια είναι ότι όταν το πρωτάκουσα σκέφτηκα τον Τραμπ και τις προσπάθειες που έκαναν οι θεσμοί να τον αποκλείσουν από την πολιτική ζωή. Και αναρωτήθηκα πώς οι Γάλλοι δεν διδάχθηκαν από όσα συνέβησαν στην Αμερική.
Πάντως τώρα ετοιμάζονται να υποδεχθούν τον Τραμπ για τα εγκαίνια της ανακαινισμένης Παναγίας των Παρισίων.
Υποθέτω ότι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα εξηγήσει στον Γάλλο ομόλογό του πώς μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση. Μπορεί να στείλει οπαδούς του να καταλάβουν το Καπιτώλιο, ή «πώς το λέτε εσείς εδώ», αυτό το «Εθνοσυνέλευση». Αρκεί να βρει οπαδούς και να τους ντύσει Αστερίξ και Οβελίξ.
Η αλήθεια είναι ότι δεν με ενδιαφέρουν οι συντάξεις ή ο προϋπολογισμός της κοινωνικής ασφάλισης στη Γαλλία, τα επίμαχα του προϋπολογισμού. Εχουμε ζήσει χειρότερα εμείς οι Ελληνες και δεν είδα κανέναν να ενδιαφέρεται.
Υποφέρουν από την ακρίβεια, την πτώση της αγοραστικής τους δύναμης;
Κι εμείς. Στο κάτω κάτω εμείς αφήνουμε φιλοδώρημα στο εστιατόριο ενώ οι Γάλλοι το θεωρούν γρουσουζιά.
Με ενδιαφέρει όμως η Γαλλία. Η Γαλλία που αγάπησα, θαύμασα και έζησα. Η Γαλλία που μου έμαθε να αγαπάω τη βαθιά Ελλάδα και τον πολιτισμό της, με έμαθε να βλέπω με άλλο μάτι την ίδια μου τη χώρα. Η Γαλλία που μαζί με τη Γερμανία οδήγησαν την ευρωπαϊκή ήπειρο να γίνει μια μεγάλη δημοκρατική ένωση. Και τώρα οι δύο μεγάλες χώρες βρίσκονται αντιμέτωπες με πολιτικές κρίσεις οι οποίες εξασθενίζουν το ίδιο το οικοδόμημα που δημιούργησαν.
Η πολιτική τους ζωή εξαρτάται από δυνάμεις που αντιμετωπίζουν με αντιπαλότητα, αν όχι με εχθρότητα, την Ευρώπη. Στη Γερμανία η AfD προελαύνει, στη Γαλλία την ατζέντα των εξελίξεων τη γράφει η Λεπέν και αυτό που θα ψηφίσει στην πρόταση μομφής.
Και όλ’ αυτά σε καιρούς που η Ε.Ε. χρειάζεται πολιτική ηγεσία.
Γιατί δεν την απέκτησε έως σήμερα;
Ισως οφείλεται σε…
μια συγγενή διαμαρτία της γέννησής της. Στο γεγονός ότι ξεκίνησε ως οικονομική ένωση και όχι ως πολιτική και πολιτισμική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου