Το ραμολί έδωσε χάρη στον γιο του, λίγο πριν εγκαταλείψει την προεδρία των ΗΠΑ. Αν είχε κάνει ο Τραμπ κάτι τέτοιο θα είχε χαλάσει ο κόσμος, τώρα είναι απλά Δευτέρα! pic.twitter.com/gPrHNpv6XD
— Greeksburg (@Greeksburg) December 2, 2024
Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Ο Τζορτζ Ουάσιγκτον είχε επίγνωση. «Βαδίζω», έγραφε, «σε απάτητο έδαφος. Δεν υπάρχει τίποτε στη συμπεριφορά μου που να μην μπορεί στο εξής να εκληφθεί ως ιστορικό προηγούμενο». Ο πρώτος πρόεδρος της αμερικανικής δημοκρατίας ήξερε ότι έπρεπε ο ίδιος να «επινοήσει» τον θεσμό που ενσάρκωνε – να τον διαμορφώσει, πέρα από τους γραπτούς κανόνες που τον όριζαν αδρά, και με τη συμπεριφορά του.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ μπορεί να κάνει (σχεδόν) τα πάντα.
Μπορεί να απολύσει και να διορίσει δικαστές· μπορεί να αλλάξει ακόμη και τον αριθμό των δικαστών που υπηρετούν στο ανώτατο δικαστήριο.
Μπορεί να κυβερνά με διατάγματα, παρακάμπτοντας τα νομοθετικά σώματα, και να ασκεί βέτο σε ψηφισμένα νομοθετήματα που φθάνουν στο γραφείο του.
Μπορεί να ανατρέψει μια απόφαση της δικαιοσύνης, απαλλάσσοντας έναν καταδικασμένο.
Μπορεί να δώσει χάρη ακόμη και στον εαυτό του. Ή στον γιο του.
Ο γιος του Τζο Μπάιντεν ήταν τριών ετών όταν έχασε τη μητέρα του. Ηταν κι εκείνος στο ίδιο αυτοκίνητο και τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι. Ο Μπάιντεν ορκίστηκε για πρώτη φορά γερουσιαστής μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου όπου ανάρρωνε ο μικρός του γιος, Χάντερ.
Πώς νιώθει ο πατέρας αυτού του οικογενειακού δράματος όταν βλέπει τον γιο του να γίνεται στόχος σκανδαλοθηρικής εκστρατείας και υπερβολικών ποινικών διώξεων;
Ποιος πατέρας στη θέση του δεν θα έκανε τα πάντα για να μη δει το παιδί του στη φυλακή;
Οταν το ανθρώπινο είναι πολιτικώς καταστροφικό.
Στο τραγικό δίλημμα ο πρόεδρος Μπάιντεν έδωσε την πιο ανθρώπινη και πολιτικά την πιο καταστροφική απάντηση.
Καταστροφική όχι μόνο για την υστεροφημία του, την ήδη κηλιδωμένη από την επιμονή του να είναι ξανά υποψήφιος, παρά τη φυσική αδυναμία του.
Απόφαση καταστροφική για την αμερικανική δημοκρατία, καθώς ο ίδιος δίνει το σήμα ότι ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί να χρησιμοποιεί την εξουσία του για «προσωπικούς λόγους».
Νομιμοποιεί έτσι τον Τραμπ να καταργήσει τα όρια του εθιμικού αυτοπεριορισμού που κρατάει την προεδρία σε δημοκρατικό πλαίσιο, και δεν την άφηνε να εκτραπεί σε αυταρχικό καθεστώς.
Μπορεί να αποδώσει κανείς την πατρική παρασπονδία του Μπάιντεν στο κλίμα ανηλεούς πόλωσης που έχει δηλητηριάσει τη δημόσια ζωή στις ΗΠΑ.
Μέχρι πρόσφατα ο πρόεδρος διεμήνυε ότι σέβεται τη δικαιοσύνη και δεν σκόπευε να κάνει χρήση του προνομίου του. Η εξάντληση των ορίων της εξουσίας του είναι μια ακραία άμυνα στα αθέμιτα μέσα που επιστρατεύουν οι φανατικοί του αντίπαλοι – άμυνα στη δεδηλωμένη τους πρόθεση να χρησιμοποιήσουν τη δικαιοσύνη ως όπλο πολιτικού ρεβανσισμού.
Αν δεχθούμε αυτή τη δικαιολογία, είναι σαν να λέμε ότι ο μόνος τρόπος να αμυνθεί κανείς στον Τραμπ είναι …
να του μοιάσει – να «του» κάνει πρώτος όσα σκοπεύει να κάνει εκείνος. Να αψηφά το δημοκρατικό ήθος, σαν η δημοκρατία να έχει ήδη καταλυθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου