Του ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ
Αγαπητοί φίλοι της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, χθες υπέβαλα την παραίτησή μου από τη θέση του προέδρου.
Ένας κύκλος 12 σχεδόν ετών έκλεισε.
Δεν πρόκειται να την ανακαλέσω, μολονότι εκτιμώ βαθιά και κατανοώ τα μηνύματα σας για να «μην τα παρατήσω». Ας καταγραφεί στην πολιτική μας ιστορία και η περίπτωση ενός ανθρώπου που υπήρξε συνεπής στις αρχές και στα λόγια του, από την αρχή μέχρι το τέλος.
Με την καθημερινή βοήθεια και τη στήριξη εκλεκτών συνεργατών, όλων εθελοντών, από κάθε γωνιά της γης, αυτά τα χρόνια ταράξαμε τα λιμνάζοντα ύδατα του δημόσιου λόγου. Θίξαμε θέματα - ταμπού βροντοφωνάζοντας αυτά που οι άλλοι δεν τολμούσαν καν να ψελλίσουν: την ιδεολογική τρομοκρατία της αριστεράς, την απειλή της ισλαμικής εισβολής, τη σήψη της δημόσιας διοίκησης, τη χρεοκοπία της Παιδείας. Προτείναμε τη μόνη διέξοδο από την κρίση: τη δημιουργία ενός σύγχρονου, φιλελεύθερου, δυτικού κράτους με θεσμούς, αξιοκρατία, νομοκρατία, ευνομία.
Δυστυχώς, ο μέσος Νεοέλληνας έχει εθιστεί στο μοντέλο του κράτους - πατερούλη. Δεν αντιλαμβάνεται ότι τα επιδόματα που του μοιράζει ο κρατισμός ως ψιχία, είναι από το καρβέλι που έχει αρπάξει από τα χέρια των παιδιών του. Και διακατέχεται από σύνδρομο Στοκχόλμης, έχοντας επιπλέον προσχωρήσει στη λογική των απαγωγέων του: δεν θέλει εξάλειψη της διαφθοράς - θέλει περισσότερες ευκαιρίες για να συμμετέχει σε αυτή.
Δεν θέλει ευνομία - θέλει ανοχή της δικής του ανομίας.
Χθες το γαλάζιο ΠΑΣΟΚ νίκησε το κόκκινο ΠΑΣΟΚ. Στην προεκλογική περίοδο όλα τα ΠΑΣΟΚ που διεκδίκησαν την ψήφο σας (από το 1981, μόνο το ΠΑΣΟΚ, σε διάφορες εκδοχές, είναι στην κυβέρνηση) έδωσαν ρεσιτάλ ανομίας. Ρυπαίνοντας, τα μεν, τον δημόσιο χώρο, αρνούμενο, το δε, να εφαρμόσει τον νόμο, για να αναφερθώ στην πιο light περίπτωση. Όλοι τους ζητούσαν από τον πολίτη να τους ορίσει εγγυητές της νομιμότητας, και αυτό το έκαναν με παράνομο τρόπο.
Έχει σημασία αν θα είναι το γαλάζιο ΠΑΣΟΚ, το κόκκινο ή το ανακάμψαν πράσινο ΠΑΣΟΚ αυτό που δεν θα εφαρμόζει τους νόμους;
Αυτό που δεν θα προστατεύει την περιουσία μας;
Αυτό που θα διώκει τα όργανα της τάξης και όχι τους παραβατικούς;
Αυτό που θα αυξάνει κάθε χρόνο το προσωπικό του χρέος κατά μερικές δεκάδες εκατομμύρια ισχυριζόμενο ότι θα αντιμετωπίσει το χρέος της χώρας;
Αυτό που θα διορίζει αποτυχημένους βουλευτές και παιδιά του κομματικού σωλήνα σε κρατικούς οργανισμούς, ισχυριζόμενο ότι θα εγκαθιδρύσει αξιοκρατία στο Δημόσιο;
Αυτό που θα υπερφορολογεί τον παραγωγικό Έλληνα για να μοιράζει επιδόματα σε δήθεν «ευπαθείς και ευάλωτους»;
Αυτό που θα βαφτίζει τις ευχές, πολιτική;
Ούτως ή άλλως αυτά συνιστούν την "κυβερνητική πολιτική" στο Οθωμανοσοβιετιστάν της παρακμής μας.
Αν υπάρχει ένα όφελος από τη χθεσινή λαϊκή ετυμηγορία είναι το στραπατσάρισμα του τσαρλατάνου καταληψία του Λυκείου Αμπελοκήπων. Ελπίζω να απαλλαγούμε από το λαϊκίστικο κρώξιμο που διακινούσε ως πολιτικό λόγο. Από τη χυδαιότητα και την ευτέλειά του. Από την αμορφωσιά και την κουτοπονηριά του.
Βέβαια, και να φύγει από προσκήνιο, από μια δεξαμενή του ιδίου φυράματος, τι καλύτερο να περιμένεις;
Όμως, ταυτόχρονα, η παρέα του νικητή των εκλογών, με την αντίληψη πως η εξουσία είναι μια οικογενειακή υπόθεση, θα γίνει ακόμα πιο αυταρχική, ακόμα πιο αλαζονική, ακόμα πιο εξωθεσμική. Και ακόμα πιο απρόθυμη να εφαρμόσει ουσιαστικές δομικές μεταρρυθμίσεις.
Γιατί να χαλάσει τη ζαχαρένια της, αφού το «αποφασίζομεν και διστάζομεν» έχει επικυρωθεί από τους ψηφοφόρους;
Γιατί να συγκρουσθεί με τη γάγγραινα αφού η γάγγραινα τη στηρίζει και τη χρηματοδοτεί;
Γιατί να ενισχύσει τους θεσμούς της δημοκρατίας, αφού αυτό θα αποδυναμώσει τους θεσμούς της αυθαιρεσίας που έχει καθιερώσει το Μα(ρ)ξίμου και είναι, άλλωστε, πολύ βολικό διοικητικό εργαλείο;
Γιατί να αποστεί από τη δοκιμασμένη πασοκική πατέντα: «Τσοβόλα/Σκυλακάκη κ.λπ. δώστα όλα!»;
Το να μοιράζεις λεφτά και υποσχέσεις στην Ελλάδα της αριστερής παράνοιας είναι μια σίγουρη συνταγή για να παίρνεις ψήφους από ανθρώπους που ενδιαφέρονται για το επόμενο επίδομα κι όχι για τις επόμενες γενιές. Αλλά είναι και ο πιο σίγουρος τρόπος για να γίνει όλη η Ελλάδα ευάλωτη, πραγματικά ευάλωτη: μια χώρα ιδρυματοποιημένων επιδοματούχων και λιμοκτονούντων γερόντων που θα έχει διώξει, για πάντα, τα πιο παραγωγικά της κύτταρα. Δεν απέχουμε πολύ από αυτό.
Σας ευχαριστώ όλους για την ψυχή, την καρδιά και το μυαλό που καταθέσατε σ' αυτή την προσπάθεια. Για τις τόσο δυνατές στιγμές που περάσαμε μαζί. Για το κουράγιο που μου δώσατε και συνεχίζετε να μου δίνετε με τα συγκινητικά σας μηνύματα συμπαράστασης.
Πρέπει όμως να δούμε την πραγματικότητα κατάματα: είμαστε λίγοι, απελπιστικά λίγοι. Έχουμε την εικόνα και τις προσλαμβάνουσες του δικού μας μικρόκοσμου. Ούτε μπορούμε να φανταστούμε τι συμβαίνει εκεί έξω.
Δυστυχώς αυτή η χώρα δε σώζεται. Τα παιδιά μας, κι εμείς ενδεχομένως, θα αναζητήσουμε αλλού αυτή την σύγχρονη, με σεβασμό στους πολίτες, Πολιτεία, που πασχίσαμε να θεμελιώσουμε στην Ελλάδα. Θα παρακολουθούμε απορημένοι τη θλιβερή πορεία ενός ένδοξου έθνους στην απόλυτη απαξίωση. Όμως κάθε λαός...
έχει τους ηγέτες που του αξίζουν.
Ο δικός μου ρόλος τελείωσε εδώ.
Έσπειρα πολύ, με τη δική σας βοήθεια.
Κάποιοι σπόροι φύτρωσαν, μερικοί κάρπισαν. Τους περισσότερους όμως τους φάγανε τα πουλιά και τους παρέσυρε το ρεύμα στη θάλασσα, για να τους πνίξει η αρμύρα.
Θα συνεχιστεί η σπορά;
Δεν ξέρω. Από σας εξαρτάται, από τους επόμενους που θα πάρουν τη σκυτάλη.
Ευχαριστώ, από βάθους καρδιάς, τα μέλη μας, τους υποψήφιους και τους εθελοντές μας, που από το υστέρημά τους κατέθεσαν στην κοινή μας προσπάθεια και χρόνο και ενέργεια και χρήματα, ευχαριστώ όλους όσοι έδειξαν τι σημαίνει ψυχικό σθένος, καθαρή ματιά, συνέπεια, σοβαρότητα, ουσία, πολιτικός πολιτισμός, αξιοπρέπεια.
Ευχαριστώ τον Γιάννη Σαρρή και τους συνεργάτες του, που οργάνωσαν 9 εκλογικές αναμετρήσεις. Ευχαριστώ τους νέους της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ που πάλεψαν στο διαδίκτυο με τσουνάμια λάσπης, καθώς το σύστημα, απέναντί μας δεν κατόρθωσε να αντιτάξει ποτέ ούτε μισό αντεπιχείρημα. Ευχαριστώ τον Φαήλο Κρανιδιώτη και τους συνεργάτες του, για τη άψογη συμπόρευσή μας, δυόμισυ χρόνια τώρα. Είχα την ευκαιρία να εκτιμήσω την ευθύτητα του, την αφοσίωσή του στο όραμα ενός σφριγηλού, παραγωγικού έθνους, την ευρυμάθειά του, την ευφυΐα του, την ευαισθησία του, το χιούμορ του.
Ο Φαήλος είναι μια περίπτωση ενός κατασυκοφαντημένου ευπατρίδη του οποίου η συσκοτισμένη δημόσια εικόνα δεν έχει καμμία σχέση με την λαμπρή του προσωπικότητα.
Ευχαριστώ επίσης τον Βασίλη Τσιάρτα και τους εκλεκτούς υποψηφίους του ψηφοδελτίου Επικρατείας, που θέλησαν, χωρίς κανένα προσωπικό όφελος, να δώσουν «ασίστ» στις φιλελεύθερες πατριωτικές ιδέες ώστε να αποκτήσουν θεσμική εκπροσώπηση.
Ευχαριστώ όσους μας ψηφίσατε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, κάνοντας, πολλοί από εσάς, μακρύ και κοπιώδες ταξίδι, καθώς το ελληνικό κράτος δεν έχει ανακαλύψει ακόμα ούτε την ηλεκτρονική ψηφοφορία ούτε την επιστολική ψήφο.
Τα όργανα του συνασπισμού και της Δημιουργίας ξανά θα αποφασίσουν για το μέλλον του όλου εγχειρήματος. Είναι αυτονόητο ότι θα είμαι δίπλα τους, με την ιδιότητα του ενεργού πολίτη, την οποία είχα παιδιόθεν και θα εξακολουθώ να έχω μέχρι την τελευταία μου πνοή. Δεν θα χαθούμε.
Και όταν κάποια στιγμή διηγούμαστε στα παιδιά μας αυτή την ιστορία θα μας ακούν περήφανα για ό,τι κάναμε.
Να είστε καλά! Καλή τύχη!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου