«Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν επετέθη ποτέ στην Aριστερά. Στόχος του ήταν πάντα η Δεξιά», είπε ο Τσίπρας προφανώς απευθυνόμενος στον Ανδρουλάκη. Θεωρώντας πως το κοινό του είναι ακόμη πιο ανιστόρητο κι από τον ίδιο, παρέλειψε να πει ότι στον καιρό της ηγεμονίας του αειμνήστου η Αριστερά ήταν ανύπαρκτη. Την είχε καταπιεί ολόκληρη, και με τα συνθήματά της και με την Ιστορία της, το ΠΑΣΟΚ.
Το ΚΚΕ εσωτ. ήταν μια φυματική δύναμη που πολλοί τη συμπαθούσαν αλλά ελάχιστοι την ψήφιζαν. Το δε ΚΚΕ καθόταν στην ησυχία του, αρκεί να το άφηναν να κάνει τη δουλειά του ως φερέφωνο της Σοβιετίας. Και να κλείνει εργοστάσια με τους αγώνες της εργατιάς του. Ωσπου κατάφερε να εξαφανίσει την «εργατιά» και να αρκεστεί έκτοτε στο ποσοστό των νοσταλγών της τιμημένης Ιστορίας του.
Την Αριστερά την επανέφερε στην πολιτική σκηνή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1989, όταν προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να στείλει τον Ανδρέα στο Ειδικό Δικαστήριο.
Αρχιτέκτονας της σύμπραξης ήταν ένας κεντρώος πολιτικός, ο Παύλος Μπακογιάννης, τον οποίον δολοφόνησε ο Κουφοντίνας.
Εκτοτε το ΚΚΕ παρέμεινε πιστό στη φιλορωσική του ιδεολογία, το δε ΚΚΕ εσωτ. μεταλλάχθηκε μετά πολλές περιπέτειες στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν θέλει να θυμάται την καταγωγή του. Σαν τους νεόπλουτους που θέλουν να ξεχάσουν πως ο πατέρας τους υπήρξε αχθοφόρος.
Την ίδια μέρα που ο Τσίπρας καλούσε τον Ανδρουλάκη στην παπανδρεϊκή τάξη, το κοινό σε ομιλία του δυστυχούς προέδρου του ΠΑΣΟΚ τραγουδούσε: «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά».
Ο Παπανδρέου λειτουργεί για τις σημερινές «προοδευτικές δυνάμεις» όπως ο αμανές για τον Ερντογάν. Θρήνος νοσταλγικός που αγγίζει την καρδιά κάθε «προοδευτικού» ανθρώπου.
Είπαμε. Η συλλογική μας μνήμη είναι ρηχή. Ομως δεν χρειάζεται να είσαι δεινός κολυμβητής για να μην κρατήσει ως εκείνο το καλοκαίρι του 2015, το καλοκαίρι του τελευταίου διχασμού. Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Αριστερά.
Πού είναι εκείνα τα χρόνια τα όχι και τόσο μακρινά που η χώρα ήταν μοιρασμένη σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς;
Γιατί δεν μας πιστεύουν όταν τους λέμε ότι και μισθούς θα αυξήσουμε και χρέη θα διαγράψουμε κι αν κυβερνάμε εμείς ο Ερντογάν δεν θα τολμούσε να στείλει στα χωρικά μας ύδατα το «Ορούτς Ρέις»;
Το είπε χθες ο Μπαλάφας και θυμήθηκα την εικόνα του Τσίπρα βυθισμένου στον καναπέ δίπλα στον Ερντογάν και τις προσπάθειες που έκανε να του παραδώσει τους 8 δραπέτες.
«Αχ, Αντρέα μου, αμάν αμάν». Οταν νοσταλγείς τη δεκαετία του ογδόντα είναι φυσιολογικό να πιστεύεις ότι το Predator είναι ένα τέρας με καλώδια.
Μας περνούν για ηλίθιους;
Ας το πούμε πιο κομψά:
Παραπλανημένους.
Το είπε και η κ. Τσαπανίδου που πολύ θα στενοχωρηθεί αν ο λαός παραπλανηθεί και δεν αντιληφθεί το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που είναι τόσο, μα τόσο, καλό.
Αλλος αμανές κι αυτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου