Αρεοπαγίτη ε.τ.
Για την εξάλειψη των μισθολογικών ανισοτήτων μεταξύ των ομοιόβαθμων δημόσιων υπαλλήλων και των εξομοιωμένων μισθολογικά με αυτούς θεσπίσθηκε το ενιαίο μισθολόγιο για όλους τους δημόσιους υπαλλήλους και ορίσθηκε, ότι αυτοί που κατέχουν τον ίδιο βαθμό στη δημοσιοϋπαλληλική ιεραρχία λαμβάνουν τον ίδιο βασικό μισθό και επιδόματα ανεξάρτητα σε ποια υπηρεσία ή κλάδο υπηρετούν με ειδικές όμως από το νόμο εξαιρέσεις, που δικαιολογούνται από τη φύση της εργασίας.
Το ενιαίο μισθολόγιο έλυσε σε μεγάλο βαθμό τις μισθολογικές ανισότητες μεταξύ των ΔΥ και απότρεψε τις, βάσει της συνταγματικής αρχής της ισότητας, δικαστικές διεκδικήσεις για μισθολογικές εξισώσεις. Φυσικά πάντοτε δημιουργούνται ευκαιρίες για να καταστρατηγείται το ενιαίο μισθολόγιο με διαφόρους τρόπους, αλλά μερικά και κατά εξαίρεση, όπως με τη χορήγηση ειδικών επιδομάτων ή πλασματικών υπερωριών ή με συμμετοχή σε αμειβόμενα συμβούλια, αλλά αυτά είναι περιορισμένης κλίμακας, ευκαιριακά και δεν αναιρούν τη γενική αρχή και εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου.
Μία από τις περιπτώσεις καταστρατηγήσεως φαίνεται, ότι είναι και η παρακάτω.
Με το Β. Κεφάλαιο του ν. 4354/2015 "Μισθολογικές ρυθμίσεις των υπαλλήλων του Δημοσίου κλπ" ορίσθηκε με το άρθρο 7 παρ.1 περ.στ΄, ότι στις διατάξεις του ενιαίου μισθολογίου υπάγονται οι υπάλληλοι των Ν.Π.Ι.Δ, που ανήκουν στο κράτος ή σε Ν.Π.Δ.Δ ή σε ΟΤΑ- κατά την έννοια της επίτευξης κρατικού ή δημόσιου ή αυτοδιοικητικού σκοπού, εποπτείας, διορισμού και ελέγχου της πλειοψηφίας της Διοίκησης τους-ή επιχορηγούνται τακτικά, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, από κρατικούς πόρους κατά πενήντα τοις εκατό (50ο/ο) τουλάχιστον του ετήσιου προϋπολογισμού τους.
Διάφοροι φορείς, που επιχορηγούνται τακτικά από το κράτος ρυθμίζουν τις αμοιβές του προσωπικού τους με συλλογικές ή ατομικές συμβάσεις κατά το δοκούν σε βαθμό που οι αμοιβές του προσωπικού τους να είναι κατά πληροφορίες πολύ μεγαλύτερες έως και διπλάσιες των μισθών των αντιστοίχων μισθών των ΔΥ.
Κάποιοι φορείς για να καταστρατηγήσουν την παραπάνω διάταξη, που τους υποχρεώνει να αμείβουν τους υπαλλήλους τους με τους μισθούς του ενιαίου μισθολογίου, χρησιμοποιούν το εξής τέχνασμα.
Ζητούν κρατική επιχορήγηση που -γιατί εμφανίζουν εικονικά άλλα έσοδα από άλλη πηγή- δεν υπερβαίνει το 50% του προϋπολογισμού τους, την οποία την εγγράφουν μαζί με τα ίδια έσοδα και έτσι δεν υποχρεώνονται να συμμορφωθούν με την παραπάνω περιοριστική διάταξη. Από τον απολογισμό όμως του προηγουμένου έτους προκύπτει, ότι δεν έχουν άλλα ή αντίστοιχα έσοδα και ότι η κρατική επιχορήγηση υπερβαίνει κατά πολύ το 50% των πραγματικών εσόδων, δηλαδή στην ουσία με τα ίδια έσοδα μπορεί να καλύπτουν μόνο τις μη μισθολογικές δαπάνες, ενώ τους υπερβολικούς μισθούς των υπαλλήλων τους καταβάλλουν από την κρατική επιχορήγηση.
Με την κατάρτιση όμως εικονικών προϋπολογισμών από διαφόρους φορείς καταστρατηγείται η παραπάνω διάταξη, που επιβάλλει την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου για τους υπαλλήλους τους και οι υπερβάλλουσες αμοιβές τους επιβαρύνουν μέσω των κρατικών επιχορηγήσεων το δημόσιο χρήμα.
Συνεπώς...
η παραπάνω διάταξη πρέπει να τροποποιηθεί, ώστε το ενιαίο μισθολόγιο των ΔΥ να εφαρμόζεται για τους υπαλλήλους των φορέων, που επιχορηγούνται τακτικά σύμφωνα με τα παραπάνω, με ποσό μεγαλύτερο των ιδίων εσόδων, όπως αυτά αποτυπώνονται στον απολογισμό του προηγούμενου έτους και όχι στον προϋπολογισμό τους, που μπορεί να καταρτίζεται εικονικά ή με ευχολόγια.
Επειδή οι κρατικές επιχορηγήσεις δίνονται σε πολλές περιπτώσεις και σε πολλούς φορείς ακόμη και με πολιτική παρέμβαση χωρίς προληπτικό έλεγχο, νομίζω, ότι πρέπει να μελετηθεί ένας μηχανισμός ελέγχου, ώστε οι επιχορηγήσεις, που δίνονται από το Δημόσιο ή ΟΤΑ σε σωματεία ή ιδρύματα να μη σπαταλούνται σε πολυτελείς δαπάνες ή παχυλούς μισθούς στελεχών, αλλά απολογιστικά για συγκεκριμένο σκοπό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου