Αν δεν με απατά η μνήμη μου, την «πολιτική ανοιχτών συνόρων» την είχε εγκαινιάσει η καγκελάριος Μέρκελ.
Ηταν το καλοκαίρι του 2015, όταν η προοδευτική κοινή γνώμη υποδεχόταν με ανθοδέσμες τους πρώτους πρόσφυγες από τη δοκιμαζόμενη Συρία στον σταθμό του Μονάχου. Υποθέτω ότι ο Καζαντζίδης όταν τραγουδούσε το γνωστό άσμα ούτε στα καλύτερα όνειρά του δεν θα περίμενε υποδοχή με γλαδιόλες και ζουμπούλια. Εξ ου και το «άχου μάνα μου άχου». Ομως απ’ τη δεκαετία του εξήντα τα τρένα για τη Γερμανία βελτιώθηκαν, τα εσωτερικά σύνορα καταργήθηκαν, η δε Ευρώπη προόδευσε επί το ανθρωπιστικότερον.
Ακουσε ο Ελλην τα περί «ανοιχτών συνόρων», είπε για να το λέει ο Γερμανός κάτι θα ξέρει και ως Ελλην το έριξε στην υπερβολή.
Ακουσε ο Ελλην τα περί «ανοιχτών συνόρων», είπε για να το λέει ο Γερμανός κάτι θα ξέρει και ως Ελλην το έριξε στην υπερβολή.
Εμείς θα τους δείξουμε τι θα πει «ανοιχτά σύνορα», διότι εμείς είμαστε αριστεροί. Και άρχισε να υποδέχεται τους διαβάτες με ανοιχτές τις αγκάλες.
Θαμπώθηκε η οικουμένη απ’ τη μεγαλοψυχία του, ήρθε και ο Αϊ Γουέι Γουέι να παίξει πιάνο, ήρθε και η Βανέσα Ρεντγκρέιβ, ήρθε και ο Πάπας και γενικά ήρθαν πολλοί.
Τόσοι πολλοί που η Μέρκελ αποφάσισε να συνετίσει τον Ερντογάν με το αζημίωτο, ταυτοχρόνως δε να κλείσει και τα ανοιχτά σύνορα της χώρας της με την Ελλάδα, διότι οι σφυγμομετρήσεις δεν της έβγαιναν. Η μεγάλη ψευδαίσθηση της Ευρώπης είναι ότι μπορεί να λύνει τα προβλήματα φτιάχνοντας συνθήκες, για τα αντιβιοτικά, το κλίμα, τους μετανάστες και τη διαχείριση του μεσανατολικού χάους. Ομως, αν η Ευρώπη, αν και γηραιά δεν είχε ξεχάσει την αρχαία σοφία της, θα ήξερε ότι ο κόσμος είναι παράξενος και οι συνθήκες και οι προδιαγραφές σε πρώτη ευκαιρία αποδεικνύονται κουρελόχαρτα αν δεν έχεις τρόπο να τις επιβάλεις.
Κι έτσι φτάνουμε στο 2019. Οπου η Ελλάδα...
Κι έτσι φτάνουμε στο 2019. Οπου η Ελλάδα...
πληρώνει τη βλακώδη αμέλεια της αριστερής τετραετίας, τον Ερντογάν που συνομιλεί με τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή και την Ευρώπη που υπογράφει συνθήκες για να υπερασπιστεί τη Βιέννη. Ναυμαχία της Ναυπάκτου βάσει προδιαγραφών.
Οι μεταναστευτικές ροές πυκνώνουν, η κυβέρνηση προσπαθεί να τις διασπείρει ανά την επικράτεια, και τα ευρωπαϊκά σύνορα παραμένουν κλειστά. Και όχι μόνον τα ευρωπαϊκά. Αναρωτιέμαι αν στη συνθήκη των Πρεσπών ετέθη το θέμα από τους δικούς μας Ταλλεϋράνδους. Μικρή χώρα θα μου πείτε, όμως δεν θα μπορούσε να δεχθεί έστω δέκα ή είκοσι χιλιάδες από τους μετανάστες που συνωστίζονται στο έδαφός μας; Δεν μας φτάνει η Γερμανία, κρατάει και η Βόρεια Μακεδονία κλειστά τα σύνορά της. Θέλουν να γίνει η Ελλάδα το Ellis Island της Ευρώπης;
Νησί είναι κι αυτό, νησιωτική χώρα είμαστε.
Απλώς να ξέρουμε γιατί μιλάμε. Κι ας μας στήσουν στη Λέσβο κι ένα άγαλμα της Ελευθερίας, ή έναν Κολοσσό της Ρόδου για να καταλάβει και ο Ερντογάν με τι έχει να κάνει. Δυστυχώς, θα μου πείτε, το έχει καταλάβει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου