ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Ο Δένδιας και ο γάτος του

Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

«Kαι γιατί δεν απέλασε και τον Τούρκο πρέσβη ο Δένδιας;» ρωτάνε οργισμένοι πολλοί καλοί φίλοι.

Δεν θα είχα αντίρρηση να τον απελαύναμε κι αυτόν, καβάλα ανάποδα σε γάιδαρο και με ένα γουρουνοτόμαρο στους ώμους. Όμως νομίζω πως λέγεται «ιεράρχηση στόχων» ή, πιο απλά, «χτυπάμε στο πιο αδύναμο σημείο των εχθρικών δυνάμεων».
 
Θα σας πω εγώ τι κατάλαβα πως έκαναν ο πρωθυπουργός και ο Νίκος Δένδιας. 

Απέλαση του Τούρκου πρέσβη θα προκαλούσε άμεσα και την απέλαση του δικού μας. Θα είχαμε διακοπή των διπλωματικών σχέσεων και απότομη κλιμάκωση της έντασης. Εν ολίγοις, θα παίζαμε το παιχνίδι του κράτους-συμμορία και του χιτλερίσκου Ερντογάν. Δεν έχουμε λόγο και επελέγη μια άλλη στρατηγική.

Καταρχάς, από τις «ο κήπος είναι ανθηρός» δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη και τη μούγκα του Ερντογάν αντελήφθην πως ο συνεταίρος του Ισλαμικού Κράτους στη διμερή συνάντηση, ως παραχώρηση, δεν πήρε ούτε μια φωτογραφία της επιτοίχιας μπανάνας που ένας απίθανος ατάλαντος τύπος πουλάει για τέχνη σε ηλιθίους.

Οι Τούρκοι και δη ο Ερντογάν δεν συνηθίζουν να κρατάνε ραμμένο το απύλωτο και αυθάδες στόμα τους. Άρα, κάτι δεν τους άρεσε, άρα πάμε καλά. 

Αντιθέτως, ο πρωθυπουργός, με τον οποίο διαφωνώ για παροχή κι άλλων κονδυλίων στην Τουρκία αλλά άφεριμ, δήλωσε σαφώς στον Ερντογάν πως τη συμφωνία με το κατσαπλιάδικο δήθεν κράτος της Τρίπολης τη θεωρούμε κατάλληλη μόνο για να χέζει ο γάτος του Δένδια, διότι παραβιάζει κάθε κανόνα Διεθνούς Δικαίου, η συμφωνία, όχι ο γάτος, που αφορά τα συμφωνηθέντα ζητήματα. 

Θυμίζω πως μέσες άκρες η συμφωνία θεωρεί πως τα νησιά μας, από το μικρότερο ως την Κρήτη, δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και οικονομική ζώνη.

Τουτέστιν είναι ιπτάμενα, σαν το φανταστικό νησί στα «Ταξίδια του Γκιούλιβερ» του Τζόναθαν Σουίφτ, εκ των πνευματωδέστερων έργων του 18ου αιώνα. Έτσι, κατά τη συμφωνία Τούρκων και δύο Λίβυων και ενός φίλου τους πολύ καλού παιδιού η νοερή γραμμή της τουρκικής υφαλοκρηπίδας καταπίνει σχεδόν όλα τα νησιά μας, περνάει από τη στάνη του Μπατάλη στο Μαυρομμάτι, τέμνει τον ελαιώνα της μάνας μου στο Σεϊντί και περνώντας ξυστά από το ψυγείο με τα γιαούρτια του Παγώνη στο Κριεκούκι καβατζάρει το Θριάσιο, κόβει ξυράφι το κομοδίνο της φίλης μου της Γιώτας στο Αίγιο, περνάει από τις πορτοκαλιές των Κωστοπουλαίων στον Μπισχινόκαμπο στην Ηλεία και ανοιχτά της Κρήτης, και καταλήγει σε έναν τεκέ στα σύνορα Λιβύης – Σουδάν.

Σαν να λέμε, στην Κρήτη το μόνο δικαίωμα που έχουμε είναι ο Μανούσος κι ο Μανωλιός να ρίχνουν μπετονιά και να κάνουν μπάνιο εντός του κόλπου της Σούδας, διότι παραέξω είναι τουρκικά ζωτικά συμφέροντα. 

Με τη φόρα που πήραν τα Μεμέτια, σε λίγο βλέπω διπλωματικό επεισόδιο και με την Αργεντινή για την οικονομική ζώνη της Παταγονίας.

Οι διμερείς συμφωνίες, όπως το ταγκό και άλλα πράγματα, που δεν είναι του χαρακτήρος μου να σχολιάσω, θέλουν δύο. Εν προκειμένω δε ο αδύναμος εκ των δύο εταίρων είναι το λησταρχέικο ημικράτος της Τρίπολης, που κάνει την παλλακίδα του Ερντογάν και το οποίο οσονούπω θα καταπιεί ο στρατηγός Χάφταρ, ο οποίος επίσης θεωρεί τη συμφωνία κουρελόχαρτο κατάλληλο μόνον για τον γάτο του Νίκου Δένδια.

Σοφά λοιπόν ο ΥΠΕΞ μας, προφανώς κατόπιν σύμφωνης γνώμης του πρωθυπουργού, είπε στον πρέσβη των τουρκόφρονων καμηλιέρηδων να κόψει ρόδα μυρωμένα, και διαβάζω ότι φωνάξαμε κι έναν αξιωματούχο της πλευράς Χάφταρ να τον τρατάρει ο Δένδιας μαντολάτο και να παίξουμε με την πλευρά των εθνικών μας συμφερόντων.

Έτσι, οι Τούρκοι φρονώ πως σύντομα θα μείνουν με ένα κωλόχαρτο, το οποίο όχι μόνον έχουν καταδικάσει οι πάντες, αλλά, επιπλέον, ο αντισυμβαλλόμενός τους, ως νομική οντότητα, θα είναι πλέον εις τόπον χλοερόν, εις τόπον αναψύξεως, καπούτ καμαράντ και να ζήσουμε να τους θυμόμαστε τους Λίβυους, που ως ενεργούμενα της Άγκυρας θέλησαν τόσο προκλητικά να μας βλάψουν, όταν μάλιστα μέχρι πρότινος ψεύδονταν στον Δένδια λέγοντας πως «συζητάμε αλλά, μην ανησυχείτε, δεν θα γίνει».

Νομίζω πως είναι μια ευφυής τακτική.  

Έτσι καταστρέφουμε την ιταμή συμφωνία, αποδυναμώνουμε το εχθρικό μέτωπο και απόδειξη της ορθότητας των τεκταινομένων είναι η ζοχάδα του ταβερνιάρη Τσαβούσογλου.  

Νομίζω, με μια διαφορετική προσέγγιση, με επίδειξη πυγμής και άλλα μέσα, μπορούμε να αποσπάσουμε και την Αλβανία από το τουρκικό αυταρχικό και αιματοβαμμένο άρμα.

Έτσι κερδίζουμε και χρόνο για...

 να αποκαταστήσουμε την λαβωμένη από την κρίση αποτρεπτική ισχύ μας, να τη πολλαπλασιάσουμε, με πολλαπλασιαστή όχι μόνον τα οπλικά συστήματα, και επιτέλους μια γενναία αύξηση θητείας, αλλά και με μια τολμηρή και αποφασιστική δεσμευτική στρατιωτική συμμαχία με το Ισραήλ, την Κύπρο και την Αίγυπτο, με ρητές δεσμεύσεις αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής στις ΑΟΖ, που θα καθορίσουμε και οι τέσσερις.

Και, φυσικά, ενδιάμεσα, χωρίς κραυγές, φανφάρες και ψευτομαγκιές, πρέπει να ετοιμαζόμαστε, εάν οι πληροφορίες μας είναι πως οι Τούρκοι ετοιμάζουν τετελεσμένα, να τους στείλουμε να φάνε πιλάφι και να συναντήσουν τις παρθένες που τους έχει υποσχεθεί ο Ρεσούλης τους. Εμείς εδώ στον απάνω κόσμο και οι Τούρκοι πιλότοι, πληρώματα πολεμικών πλοίων και πεζοναύτες, τροφή στα ψάρια της Ελληνικής Λίμνης του Αιγαίου είναι ένα αποδεκτό μοντέλο συνεργασίας. Ταμάμ.