Οι κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη με τα Ιμια, την παράδοση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στους Τούρκους, τις συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι και τις διεθνιστικές, αντιπαραδοσιακές φενάκες που είχε αναγάγει σε «ιερά δόγματα» οδήγησαν την πατρίδα μας σε μια τροχιά δορυφοροποίησης προς την Τουρκία.
Επί Σημίτη καλλιεργήθηκε το ιδεολόγημα της «πρόσδεσης» της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό άρμα με στόχο τον… εξευρωπαϊσμό της. Οι άνθρωποι του καθεστώτος που έπληξε καίρια τις λειτουργίες του κράτους και υποθήκευσε το μέλλον της χώρας ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσίαζαν τις άτακτες υποχωρήσεις των κυβερνήσεων Σημίτη ως ενέργειες προσαρμοσμένες σε μια στρατηγική που θα «υποχρέωνε» την Τουρκία να βάλει νερό στο κρασί της, όσον αφορά τις παράνομες αξιώσεις τις οποίες ήγειρε σε βάρος της Ελλάδας.
Με την πάροδο των χρόνων και την εισροή (ελέω Ελλάδος) των ευρωπαϊκών κονδυλίων στα ταμεία της, η Τουρκία όχι μόνο δεν έβαλε νερό στο κρασί της αλλά μεγάλωσε τον κατάλογο των αξιώσεών της και κλιμάκωσε τις προκλήσεις και τις επιθετικές ενέργειές της.
Οι αναλύσεις εκείνων που η «συμμαχία των προθύμων» αποκαλούσε ειρωνικά «τουρκοφάγους» επιβεβαιώθηκαν από τις εξελίξεις, ενώ τα ηττοπαθή και ενδοτικά ευχολόγια των «ειδικών» της συμφοράς διαψεύστηκαν πανηγυρικά.
Και τώρα...
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής εξευμενισμού της Τουρκίας που επινόησαν οι κυβερνήσεις του καθεστώτος Σημίτη…
Editorial της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου