Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Είναι αλήθεια.
Η φημολογία για την τιμητική «αποστρατεία» του Τζέφρυ Παπανδρέου διά της αναλήψεως του ύπατου πολιτειακού αξιώματος προβλημάτισε όλους τους οπαδούς του μαύρου πολιτικού χιούμορ.
«Θα ξεμείνουμε από Γιωργάκη;» αναρωτηθήκαμε σχεδόν έντρομοι, αρνούμενοι να αποδεχθούμε τη σκληρή πραγματικότητα, η οποία είναι πεισματάρα και λέει:
«Θα ξεμείνουμε από Γιωργάκη;» αναρωτηθήκαμε σχεδόν έντρομοι, αρνούμενοι να αποδεχθούμε τη σκληρή πραγματικότητα, η οποία είναι πεισματάρα και λέει:
Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν και ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι για χόρταση. Μπορεί ο Τσίπρας να τον προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ενδέχεται αυτό που εύχεται να γίνει δεκτό – άλλωστε, μια χαρά τού πάει η ανάθεση τοιούτων καθηκόντων. Κι ο Γιωργάκης άνετα μπορεί να υπογράφει συμφωνίες τεφαρίκια σαν αυτή των Πρεσπών, καθώς κι ένα σωρό Προεδρικά Διατάγματα, που θα κάνουν τα χατίρια των πιστωτών μας.
Όμως, τι θα απογίνουμε εμείς;
Κι εκεί, πάνω στον ζόφο της περιοχής που βρίσκεται πλησίον της απογνώσεως, ανεφάνη το φως μιας κλειστής ψησταριάς, που έχει ανάψει τα αντικουνουπικά τα LED τα φωτάκια της και ακούς τις μύγες που πέφτουν πάνω τους, κάνουν «πσσστζζτζζζτ!!!» και πάνε καλιά τους.
Ω, ναι! Ήταν τα φωτάκια που ενέκρινε ο Κώστας Μπακογιάννης να «στολίσουν» το κέντρο των Αθηνών για τα Χριστούγεννα – μια χειρονομία που αναμφιβόλως θα θεωρήσουν έως και εφιαλτική όλα τα έντομα που έχουν χάσει συγγενείς τους σε συστοιχίες αντικουνουπικών φωτακίων σε χασάπικα και ψησταριές.
Ο Κώστας ο Μπακογιάννης, με το σταθερά σπινθηροβόλο βλέμμα, σίγουρα είδε τι του πρότειναν από το Ίδρυμα Ωνάση (ανέλαβε την επιμέλεια του εορταστικού στολισμού της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας) και το ενέκρινε! Και μόνο αυτό το τοσοδούλι περιστατικούλι στην ενδιαφέρουσα πολιτική διαδρομή του ανδρός φανερώνει την αξιοσημείωτη πολιτική συγγένειά του με τον αναντικατάστατο Γιώργο Παπανδρέου.
Ο Κώστας ο Μπακογιάννης δικαιώνει για μια εισέτι φορά το αρχαίο ρητό (σ.σ.: βρε, μια μανία που έχουμε ορισμένοι με το… παρελθόν) «εξ όνυχος τον λέοντα». Από αυτό δα το νυχάκι διακρίναμε έναν γόνο της δυναστείας Μητσοτάκη που είναι εφάμιλλος ολόκληρου Γιώργου Παπανδρέου!
Η «μανία» των Ελλήνων με το «παλιό»
Η απάντηση του Ιδρύματος Ωνάση, το οποίο επιμελήθηκε την αλλαγή των… φώτων τμήματος του αθηναϊκού κέντρου, ήταν, αν μη τι άλλο, αντάξια και ισόπαλη σε αισθητική αξία με τους led λαμπτήρες – κουνουποπαγίδες που κοτσαρίστηκαν σαν «χριστουγεννιάτικος» στολισμός στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας.
Αυτή η απάντηση δόθηκε από τη «διευθύντρια πολιτισμού»* του Ιδρύματος Ωνάση Αφροδίτη Παναγιωτάκου, η οποία χάρισε στους αναγνώστες πολλά μαργαριτάρια (μαργαριτάρια μεν, με οσμή βακαλάου που λησμονήθηκε καιρό σε ψαροκασέλα δε).
Κι εκεί, πάνω στον ζόφο της περιοχής που βρίσκεται πλησίον της απογνώσεως, ανεφάνη το φως μιας κλειστής ψησταριάς, που έχει ανάψει τα αντικουνουπικά τα LED τα φωτάκια της και ακούς τις μύγες που πέφτουν πάνω τους, κάνουν «πσσστζζτζζζτ!!!» και πάνε καλιά τους.
Ω, ναι! Ήταν τα φωτάκια που ενέκρινε ο Κώστας Μπακογιάννης να «στολίσουν» το κέντρο των Αθηνών για τα Χριστούγεννα – μια χειρονομία που αναμφιβόλως θα θεωρήσουν έως και εφιαλτική όλα τα έντομα που έχουν χάσει συγγενείς τους σε συστοιχίες αντικουνουπικών φωτακίων σε χασάπικα και ψησταριές.
Ο Κώστας ο Μπακογιάννης, με το σταθερά σπινθηροβόλο βλέμμα, σίγουρα είδε τι του πρότειναν από το Ίδρυμα Ωνάση (ανέλαβε την επιμέλεια του εορταστικού στολισμού της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας) και το ενέκρινε! Και μόνο αυτό το τοσοδούλι περιστατικούλι στην ενδιαφέρουσα πολιτική διαδρομή του ανδρός φανερώνει την αξιοσημείωτη πολιτική συγγένειά του με τον αναντικατάστατο Γιώργο Παπανδρέου.
Ο Κώστας ο Μπακογιάννης δικαιώνει για μια εισέτι φορά το αρχαίο ρητό (σ.σ.: βρε, μια μανία που έχουμε ορισμένοι με το… παρελθόν) «εξ όνυχος τον λέοντα». Από αυτό δα το νυχάκι διακρίναμε έναν γόνο της δυναστείας Μητσοτάκη που είναι εφάμιλλος ολόκληρου Γιώργου Παπανδρέου!
Η «μανία» των Ελλήνων με το «παλιό»
Η απάντηση του Ιδρύματος Ωνάση, το οποίο επιμελήθηκε την αλλαγή των… φώτων τμήματος του αθηναϊκού κέντρου, ήταν, αν μη τι άλλο, αντάξια και ισόπαλη σε αισθητική αξία με τους led λαμπτήρες – κουνουποπαγίδες που κοτσαρίστηκαν σαν «χριστουγεννιάτικος» στολισμός στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας.
Αυτή η απάντηση δόθηκε από τη «διευθύντρια πολιτισμού»* του Ιδρύματος Ωνάση Αφροδίτη Παναγιωτάκου, η οποία χάρισε στους αναγνώστες πολλά μαργαριτάρια (μαργαριτάρια μεν, με οσμή βακαλάου που λησμονήθηκε καιρό σε ψαροκασέλα δε).
Ένα εξ αυτών ήτο το ακόλουθο ωραίο: «Υπάρχει μια μανία με ό,τι παλιό, το οποίο ξαφνικά εξωραΐζεται σαρωτικά με τη λογική πως οτιδήποτε παλιό, οτιδήποτε οικείο, είναι καλό».
Έλα μου ντε! Πες τα, χρυσόστομη!
Αν είναι δυνατόν να έχουμε μανία με αρχαίες κακαρούτες και να μη μαγευόμαστε από το νέο, το ρηξικέλευθο, το τολμηρό που κομίζει το ίδρυμα με τους εκλεκτούς του. Εδώ που τα λέμε, η κυρία διευθύντρια δικαιώνεται από τα γεγονότα. Οι τουρίστες δεν έρχονται στην Ελλάδα για παλιατζούρες, όπως ο Παρθενών στην Ακρόπολη, ο θησαυρός του Ατρέως στις Μυκήνες, το μινωικό ανάκτορο στην Κνωσό και άλλα τέτοια ξεπερασμένα.
Συνωστίζονται στα αεροδρόμια για να θαυμάσουν από κοντά τους λαμπτήρες της Βασιλίσσης Σοφίας, οι οποίοι αποτελούν το ύστατο, ύπατο και απόλυτο επίτευγμα του σύμπαντος δυτικού πολιτισμού.
Η κυρία Παναγιωτάκου είπε, επίσης, ότι...
Αν είναι δυνατόν να έχουμε μανία με αρχαίες κακαρούτες και να μη μαγευόμαστε από το νέο, το ρηξικέλευθο, το τολμηρό που κομίζει το ίδρυμα με τους εκλεκτούς του. Εδώ που τα λέμε, η κυρία διευθύντρια δικαιώνεται από τα γεγονότα. Οι τουρίστες δεν έρχονται στην Ελλάδα για παλιατζούρες, όπως ο Παρθενών στην Ακρόπολη, ο θησαυρός του Ατρέως στις Μυκήνες, το μινωικό ανάκτορο στην Κνωσό και άλλα τέτοια ξεπερασμένα.
Συνωστίζονται στα αεροδρόμια για να θαυμάσουν από κοντά τους λαμπτήρες της Βασιλίσσης Σοφίας, οι οποίοι αποτελούν το ύστατο, ύπατο και απόλυτο επίτευγμα του σύμπαντος δυτικού πολιτισμού.
Η κυρία Παναγιωτάκου είπε, επίσης, ότι...
«η χαρά της ζωής δεν είναι μόνο μια οικογένεια μαζεμένη γύρω από μία βασιλόπιτα. Εμείς δεν εκφράζουμε έτσι την αισθητική προσέγγιση της χαράς της ζωής».
Αναμφίβολα, μια διευθύντρια πολιτισμού έχει βαθύτερη γνώση και πιο εμπεριστατωμένη άποψη για την ανθρώπινη ευτυχία και για το πόσο πιο υψηλόφρων και εκστατική εμπειρία (σε σχέση με μια οικογενειακή μάζωξη γύρω από μια βασιλόπιτα) είναι να χαζεύεις τις συστοιχίες των λαμπτήρων στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας…
*Μα, καλά, ποιος σκέφτηκε τέτοια οργουελικής χροιάς ονομασία πόστου, το οποίο ηχεί και ελαφρώς αστείο; «Διευθύντρια πολιτισμού»!
*Μα, καλά, ποιος σκέφτηκε τέτοια οργουελικής χροιάς ονομασία πόστου, το οποίο ηχεί και ελαφρώς αστείο; «Διευθύντρια πολιτισμού»!
Σαν να λέμε γραμματέας Α’ του Χρυσού Αιώνος, επιτελάρχης γλυπτικής, αντισμήναρχος αισθητικής και εφημερεύων γραμματιζούμενος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου