Ρε μαλάκες haters για πείτε λίγο: αν είχατε κι εσείς την ίδια μούρη, νομίζετε οτι θα είχατε λιγότερα κόμπλεξ; pic.twitter.com/tYYisxgTIw
— MALACOPHOBIC aka @amantomatimou.bsky.social (@amantomatimou) December 18, 2025
Θα μπορούσε να είναι ένα απ’ αυτά τα παιχνίδια στο Διαδίκτυο που ωθούν τους παίκτες τους σε ακρότητες, ενίοτε μοιραίες.
Ομως δεν είναι παιχνίδι, δεν διεξάγεται στο Διαδίκτυο και οι παίκτες του έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της εφηβείας.
Είναι βουλευτές στη Βουλή των Ελλήνων. Και τις προάλλες ζήσαμε την κορυφαία στιγμή του κοινοβουλευτικού μας βίου, στην ψήφιση του προϋπολογισμού. Θεωρείται και ως ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Μην ανησυχείτε. Δεν πρόκειται να διαρρήξω τα ιμάτιά μου για τα άδεια έδρανα. Τους καταλαβαίνω. Μπορεί να είναι βουλευτές, όμως δεν παύουν να είναι και άνθρωποι, να βαριούνται, να νυστάζουν, να κουράζονται, να πεινάνε. Ετσι μου ήρθε η ιδέα για το παιχνίδι. Υπάρχει μέσα στην πλήξη του Κοινοβουλίου ένα πρόσωπο που έχει αποδείξει ότι ξέρει να σπάει την πλήξη, δεν έχει αισθητικές αναστολές και, το κυριότερο, ξέρει να μην ακούει κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό του. Πρόκειται για την κ. Κωνσταντοπούλου, και απορώ πώς συνάδελφοί της δεν έχουν φροντίσει να αξιοποιήσουν το ταλέντο της ώστε να ξεπεράσουν το αίσθημα της αφόρητης πλήξης που τους προκαλεί η δημοκρατία. Είναι ένα παιχνίδι στο οποίο μπορεί να συμμετάσχει οποιοσδήποτε από τους τριακόσιους, που θα διαγωνίζονται στη δυνατότητά τους να την προκαλούν. Θα κερδίζει όποιος την υποχρεώσει να πει τη χειρότερη ακρότητα και όποιος τον διακόψει τις περισσότερες φορές. Επειτα από κάθε παρέμβασή της, οι συμμετέχοντες θα χειροκροτούν. Ετσι θα είναι ευχαριστημένη και η ίδια, διότι θα νομίζει ότι την επικροτούν.
Θα είναι ένα παιχνίδι δημοκρατικής συναίνεσης και θα μπορούσε να ονομάζεται «Καλημέρα Ζωή». Δεν είναι ακίνδυνο για όσους συμμετέχουν σ’ αυτό, όμως αυτό το κάνει ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον.
Δεν χρειάζεται να βιαστούμε. Αν θέλουμε ακραίο θέαμα και πραγματικά επικίνδυνες φάσεις, είναι καλύτερα να περιμένουμε έως τις επόμενες εκλογές. Ωστε να συμμετάσχουν στο παιχνίδι ο κ. Τσίπρας και η κ. Καρυστιανού. Εως τότε ας κάνουμε υπομονή. Και με την προσδοκία των ωραίων στιγμών που μας περιμένουν στο μέλλον, ας παρακάμπτουμε τη δυσάρεστη γεύση του κακού γούστου που προκαλεί εκείνη η φράση με τα καλσόν που σκίζονται.
Δεν ξέρω ποιος την πρωτοείπε και πότε. Δεν ξέρω καν τι σημαίνει. Εκείνο πάντως που έχω να προτείνω είναι...
αυτός που την επινόησε να καταδικαστεί σε ισόβια βουβαμάρα. Αν θέλει να εκφράζεται, ας χρησιμοποιεί χειρονομίες και γκριμάτσες.
Αυτά είχα να πω για τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό. Προσπάθησα να κρατήσω τα ουσιώδη και να σας τα παρουσιάσω όσο πιο συμπυκνωμένα γίνεται για να μη χαθείτε στις άχρηστες λεπτομέρειες και στη βαρεμάρα των αριθμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου