Κάπου το διάβασα και ξαφνιάστηκα: «Αν κερδίσω εγώ», δήλωσε ο Χάρης Δούκας, «θα εκτιναχθεί το ΠΑΣΟΚ».
Μπορεί πράγματι να ανεβούν τα ποσοστά του κατά δύο, τρεις ή τέσσερις μονάδες – αν αυτό εννοεί ως εκτίναξη ο κύριος Δούκας.
Κάθε αλλαγή ηγεσίας αναζωογονεί το ενδιαφέρον για ένα κόμμα με ιστορία και αυτό συνήθως καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις. Και με τον κραταιό Νικόλα έτσι συνέβη.
Το γεγονός όμως ότι είναι τόσο απλό και εύκολο για τον κύριο Δούκα να εκφράζει την αισιοδοξία του με αυτοπεποίθηση που συνορεύει με την αλαζονεία και την έπαρση, σημαίνει για μένα ότι ήταν πολύ μεγάλη η πόρτα την οποία άνοιξε ο Στέφανος Κασσελάκης με την εκλογή του στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ.
Τι πόρτα;
Πύλες άνοιξε και έτσι σήμερα μπορούν να περνούν όλα τα καλάμια ανεξαρτήτως μεγέθους…
Ο ΓΚΑΦΑΤΖΗΣ
Δεν θυμάμαι πόσοι ήταν οι νάνοι γύρω από τη Χιονάτη, νομίζω όσοι και οι υποψήφιοι για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
Ούτε θυμάμαι τα ονόματα όλων τους – δυστυχώς, στην κλασική παιδεία έχω κενά, αλλά προσπαθώ να τα καλύπτω.
Αν, πάντως, κάποιος από τους επτά ήταν ο γκαφατζής, τότε ο τίτλος ταιριάζει στον Μανώλη Χριστοδουλάκη και ας μην είναι υποψήφιος για την προεδρία.
Θυμίζω ότι είχε μετάσχει με πρωτοβουλία του σε κάποια συζήτηση για την ένωση της Κεντροαριστεράς, ώσπου εμφανίστηκε απρόσκλητος ο Κασσελάκης και αυτός ο καημένος δεν ήξερε πού να κρυφτεί.
Επειτα, έσπευσε να πει το «πάμε» στον Χάρη, με εκείνη την αστεία φωτογραφία, τώρα όμως φαίνεται να το μετανιώνει, επειδή εξετέθη πολύ, οπότε…
δεν έχει ρόλο στα μαγειρεία του καλοκαιριού.
Ας πρόσεχε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου