ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Παγκόσμια πρώτη…

Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ

Αμαρτία εξοµολογουµένη: συζητώντας πριν από ημέρες με φίλους για τον ΣΥΡΙΖΑ, απέκλεισα κατηγορηματικώς την πιθανότητα να είναι πρώτος ο κ. Στέφανος Κασσελάκης.  

Υπολόγιζα πως ένα κόμμα προερχόμενο από την Αριστερά αποκλείεται να κάνει αρχηγό έναν διάττοντα αστέρα. 

Σύμφωνοι! Αυτό το κόμμα είχε προδώσει όλες τις παραδόσεις της Αριστεράς, με πρώτο τον ορθολογισμό. Απλοποίησε μέχρι ανοησίας την πραγματικότητα· πρότεινε λαϊκιστικές, απλοϊκές λύσεις για σύνθετα προβλήματα· συνεργάστηκε με ένα ακροδεξιό κόμμα κ.λπ. Πίστευα, όμως, ότι τουλάχιστον κράτησε την οργανωτική παράδοση της Αριστεράς, με τους μηχανισμούς, τις σταλινικές παρακαταθήκες, τη δυνατότητα να προσαρμόζει τον λαό στις επιθυμίες του Πολιτμπιρό.

Φευ! Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν απέμεινε ούτε αυτό. 

Δεν είχε καν τις άμυνες του ΠΑΣΟΚ, όταν κάποια στιγμή είχε εμφανιστεί ο δικός του Κασσελάκης. Στις εσωκομματικές εκλογές του 2004, είχε εμφανιστεί ως υποψήφιος αρχηγός ένας ουρανοκατέβατος γιάπης, διαφημιστής στο επάγγελμα, ωραίος, νέος και πλούσιος. Σήμερα δεν τον θυμάται κανείς, σε αντίθεση με τον κ. Κασσελάκη, που ανεξαρτήτως του αποτελέσματος της επόμενης Κυριακής έγραψε Ιστορία.  

Και αυτή η Ιστορία δεν έχει να κάνει μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η μαζική προσέλευση είναι κακά μαντάτα για την κυβέρνηση. 

Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μένος του προηγούμενου καιρού, πάνω στο οποίο πολλάκις στηρίχτηκε η κυβέρνηση, δείχνει να φθίνει. 

Δεύτερον, το γεγονός ότι ένας ουρανοκατέβατος, εξ Αμερικής, μπορεί να γίνει αρχηγός του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος δείχνει πολλά για την πολιτική κατάσταση. Και την απολιτικοποίηση, αλλά και τον λαϊκιστικό κατήφορο του εκλογικού σώματος, που διδάχθηκε επί μακρόν ότι τα προβλήματα λύνονται είτε «με ένα νόμο κι ένα άρθρο» είτε με πολιτικούς που δεν λένε τίποτε, αλλά «τα λένε καλά». 

Οπως και να έχει το πράγμα, η επιτυχία του κ. Κασσελάκη δεν χωράει στον αμερικανικό αφορισμό ότι «το πρόβλημα με τα πολιτικά ανέκδοτα είναι ότι εκλέγονται κιόλας».  

Πρέπει να είναι παγκόσμιο φαινόμενο ότι...

 

 ένας άνθρωπος, χωρίς καμία προϋπηρεσία στη χώρα –γενικώς: δεν ήταν π.χ. στην Κοινωνία των Πολιτών, ούτε επιχειρηματίας– έγινε υποψήφιος για να γεμίσει το ψηφοδέλτιο ενός κόμματος και μετά να διεκδικεί την αρχηγία.