Ο ηγέτης της ελληνικής αριστεράς Αλέξης Τσίπρας περιοδεύει ανά την επικράτεια μ’ ένα γαρούφαλλο – όχι στ’ αυτί, αλλά κολλητά με το μαρκούτσι του μικροφώνου. l Κόκκινο γαρύφαλλο βέβαια· και καλά Μπελογιάννης; l
Στην πρόσφατη «κατάληψη» του κτιρίου Ρεξ του Εθνικού Θεάτρου οι νεαροί καταληψίες, εκτός των άλλων καταληψιακών κατορθωμάτων, ανάρτησαν και πινακίδες με τις οποίες μετονόμαζαν τη σκηνή «Ελένη Παπαδάκη» του Εθνικού σε «Ολυμπία Παπαδούκα». l Η πρώτη, ως γνωστόν, ήταν μια έκλαμπρη νέα πρωταγωνίστρια που την εκτέλεσαν στον Εμφύλιο αριστεροί μετά «καταδόσεις» ζηλόφθονων συναδέλφων της· l η δε Παπαδούκα, μια ηθοποιός δευτερότριτων ρόλων, πλην πιστή οπαδός του ΚΚΕ. l
Αυτά από τα πιο πρόσφατα. l
Από τα αμέτρητα παλαιότερα, αναφέρω μόνο το πρώτο που μου ήρθε στο νου, την κατασκήνωση που οργάνωσε προ ετών η νεολαία του Σύριζα στο Βίτσι, στο Γράμμο, δεν θυμάμαι, εκεί πάντως που έδρασε στον εμφύλιο ο «Δημοκρατικός Στρατός». l Για προσκύνημα. l Δεν παύει να σε εκπλήσσει το κόλλημα της «σύγχρονης» αριστεράς στις δεκαετίες ’40, ’50 και ’60, μέχρι τη μεταπολίτευση του ’74. l Μύθοι και γεγονότα της εποχής εκείνης, ψέματα και αλήθειες, μυθεύματα και στρεβλώσεις καλλιεργημένες με επιμονή στοιχειώνουν την αριστερά. l Μαζί, το εκπληκτικότερο, και νέους ανθρώπους. l Δεν υποστηρίζω καθόλου την ιστορική λήθη ή άγνοια, κάθε άλλο. l Αλλά αυτή η στείρα προσκόλληση σε παρωχημένες καταστάσεις είναι απορίας άξιο πώς συνάδει με μια πραγματικά προοδευτική, ανανεωτική σκέψη και επιδίωξη. l
Καλά τώρα. l Πότε η μεταπολιτευτική αριστερά κατόρθωσε να δώσει πειστικό, εγερτήριο, όραμα για το παρόν και το μέλλον. l Ιδίως αφ’ ότου ανέτειλε Τσίπρας στον Σύριζα, μόνο χολή και όξος καταιωνίζει ολόγυρα. l
«Οι ευρωβουλευτές είναι η βιτρίνα του κράτους μας», ακούγεται κατ’ αυτάς. l «Βιτρίνα»; l Φωτογραφία μάλλον. l Πώς σκέφτεται και δρα το πολιτικό μας έθος l και ο εξ αυτού του έθους ποδηγετούμενος –και ψηφίζων– λαός. l
Υπόψιν: Ο πήχης, του πήχη, τον πήχη. * Εσύ θέλεις να γράφεις ο πήχυς, τον πήχυ; l Καλώς. Για γράψε ή πες τη φράση «το ύψος του …;» l Πήχεως; Oπως αγαπάς. l Αλλά αν γράψεις «του πήχη» μη βάλεις υ. l Ασ’ τον ήσυχο τον πήχη. l
Σε έγκυρο ραδιοσταθμό βγαίνει ένα απόγευμα συντάκτης – σχολιαστής και εξαπολύει μηδενιστική επίθεση κατά της κυβέρνησης, ιδιαίτερα στη δημόσια διοίκηση «όπου δεν έκανε απολύτως τίποτα».
l Εξανίστανται ακροατές και στέλνουν μηνύματα «πώς μηδενίζεις έτσι ελαφρά τη καρδία; l Δεν είναι τίποτα ότι δόθηκαν δεκάδες χιλιάδες συντάξεις που εκκρεμούσαν για πέντε και πλέον χρόνια, l δεν είναι τίποτα η ψηφιοποίηση και εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που απάλλαξαν τον πολίτη από τρεχάματα;» κ.ά. σχετικά.
l Και ο φωστήρ: «Ναι, αλλά αυτά ήταν αυτονόητα. l Αλλωστε, πόσους Πιερρακάκηδες και Χατζηδάκηδες έχει αυτή η κυβέρνηση;» l Αλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε δηλαδή – παλαιότατη ραδιοστρεψοδικία συλληφθέντος εν αδίκω προχειρολόγου και σχολιάζοντος εν ανεπαρκεία.
l Συμβουλή: Να δει ένα εξαίρετο βιντεάκι που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο συγκρίνοντας υπουργούς του Μητσοτάκη με αντίστοιχους του Τσίπρα. l Καίριο, ακαριαίο, απολαυστικό. l Ζήλεψα, γιατί μια τέτοια αντιπαραβολή σκεφτόμουν καιρό τώρα να κάνω στη στήλη, l δεν ξέρω γιατί όλο το ανέβαλα, l αλλά τελικά καλύτερα. l Aλλο να το διαβάζεις, και άλλο να το βλέπεις. l Και μάλιστα τόσο καλοφτιαγμένο, αποτελεσματικό, εξαίσιο. l
Η Κατινάρα Σύριζα...
έβαλε το προεκλογικό φακιόλι της κι άπλωσε τη φρέσκια μπουγάδα της στο μπαλκόνι – Δωροδοκίες, Αποστασίες, Πουλημένα ΜΜΕ, Στημένες δημοσκοπήσεις… l «Ολα γνήσια προϊόντα της φίρμας Μητσοτάκης!», ξεφωνίζει στη γειτονιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου