Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί θύμωσαν οι συμπολίτες που προχτές δεν είχαν στη διάθεσή τους λεωφορεία και τρόλει αλλά υποθέτω πως ο εγωισμός και η αχαριστία είναι, όπως συχνά συμβαίνει, η βασική αιτία. Ο εγωισμός των ανθρώπων που νομίζουν ότι όλα περιστρέφονται γύρω από τις δικές τους ανάγκες και η αχαριστία εκείνων που επειδή κάποιοι τους παρέχουν μια υπηρεσία νομίζουν ότι αυτή την υπηρεσία τη δικαιούνται για πάντα και χωρίς διακοπή.
Αμ δεν είναι έτσι κυρίες μου και κύριοι και κάποια στιγμή κάποιος πρέπει να πει τα πράματα με τ’ όνομά τους.
Κι αφού δεν έχουν ακόμα μιλήσει σχετικώς ο Στέφανος ο Τσιτσιπάς ή η κυρία Έλενα, θα το κάνω έγω και θα πω: Είναι το λιγότερο αγενές να έχετε απαιτήσεις για κάτι το οποίο δεν σας ανήκει. Και είναι πολύ χειρότερο να μην δείχνετε την παραμικρή ευγνωμοσύνη σε όσους σας παραχωρούν τη δική τους ιδιοκτησία.
Μπορεί οι ίδιοι να μην το λένε, εξαιτίας της γνωστής σεμνότητας που τους χαρακτηρίζει, αλλά οι δημόσιες συγκοινωνίες (όπως και κάθε τι δημόσιο) ανήκει στους εργαζόμενους και ακόμα περισσότερο στους συνδικαλιστές του δημοσίου. Αυτοί είναι που καθορίζουν πότε θα λειτουργήσουν, αυτοί είναι που μπορούν να διακόψουν τη λειτουργία τους ανα πάσα στιγμή, αυτοί είναι που από το πρωί μέχρι το βράδυ στέκονται ακοίμητοι φρουροί του δημόσιου χαρακτήρα τους. Ακόμα και η ίδια η ύπαρξη των δημοσίων συγκοινωνιών στους εργαζομένους οφείλεται.
Αν δεν υπήρχαν οι εργαζόμενοι να διορισθούν και μετά να ψηφίσουν αυτούς που τους διόρισαν (ή να περιμένουν να διοριστούν και να ψηφίζουν αυτούς που τους υπόσχονται διορισμό), γιατί οι κυβερνήτες να μπουν να στον κόπο να οργανώσουν κρατικές συγκοινωνίες; Με μικρότερο κόστος μπορεί να ανέθεταν τη δουλειά σε ιδιώτες.
Αντί λοιπόν να αναγνωρίσετε το ότι σας εξυπηρετούν τις περισσότερες μέρες του χρόνου, αντί να νιώσετε ευγνωμοσύνη που νοιάζονται για την υγεία σας (θυμάστε ας πούμε τοτε που με γενναιότητα είχαν αντισταθεί στην τηλεματική επειδή είχε ραδιενέργεια;), αντί να τους ευχαριστείτε που σας εξυπηρετούν ακόμα και σε βάρος της προσωπικής τους ζωής (οι οδηγοί π.χ. ποτέ δεν αφήνουν την εργασία τους για να μιλήσουν στο τηλέφωνο σε έναν φίλο, αλλά μιλούν ενώ συνεχίζουν να οδηγούν παρά την κακή ποιότητα των περισσότερων χαντς φρι), γκρινιάζετε επειδή κάποιες μέρες τον χρόνο αυτοί που τους νομίζετε για υπηρέτες σας δεν είναι εκεί να σας υπηρετήσουν.
Και να πω ότι οι απεργίες γίνονται με υστεροβουλία και για το συμφέρον των εργαζόμενων να πω να πάει στο διάολο, ας είμαστε και λίγο αχάριστοι. Αλλά οι άνθρωποι κάθε τόσο απεργούν για «τη διαφύλαξη του δημόσιου χαρακτήρα των συγκοινωνιών», για τη «διασφάλιση της ποιότητας των υπηρεσίων», για «την ασφάλεια του επιβατικού κοινού» και πάει λέγοντας. Ούτε μια απεργιά δεν έχουν προκηρύξει για την πάρτη τους. Όλα τα κάνουν για μας. Όλα για να μπορούμε εμείς, τις περισσότερες μέρες τον χρόνο, να πάμε, αργά αλλά σταθερά, στον προορισμό μας και μάλιστα χωρίς να πληρώσουμε εισιτήριο (αν και γι’ αυτό πρέπει να ευχαριστήσουμε το υπουργείο Μεταφορών που αρνείται να κάνει ελέγχους).
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, στην επόμενη απεργία των ΜΜΜ, αντί να γκρινιάξετε και να βρίσετε, σκεφτείτε οτι τα ΜΜΜ ανήκουν στους εργαζόμενους και τους συνδικαλιστές.
Αυτοί είναι που...
αποφασίζουν πότε θα κινηθούν και πότε θα σταματήσουν και αυτοί είναι που χωρίς να έχουν κανένα κέρδος (ο μισθός θα πέσει έτσι κι αλλιώς) καταδέχονται να μας εξυπηρετούν, όταν ο αγώνας για το δημόσιο συμφέρον, δεν επιτάσσει κάτι διαφορετικό. Και μπράβο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου