Πριν από κάνα δίχρονο (δεν θυμάμαι ακριβώς πότε αλλά δεν έχει και σημασία) κάποιοι ευαίσθητοι συμπολίτες είχαν μαζευτεί έξω από τον ΣΚΑΙ για να διαμαρτυρηθούν επειδή ο Γιώργος ο Λιάγκας και οι συνεργάτες του έκαναν ένα κακό χωρατό με μια φοιτήτρια που είχε υποστεί σεξουαλική κακοποίηση (είχε πέσει θύμα ενός συμφοιτητή της που κρυφά είχε εξπερματώσει στην πλάτη της στην βιβλιοθήκη της σχολής, αν θυμάστε). Στα δε μέσα κοινωνικής εκτόνωσης τα ποστ ήταν πολλά και πύρινα.
Ακόμα πιο πολλά και ακόμα πιο πύρινα ήταν τα ποστ για το «ελληνικό metoo» (ναι, αυτό που μοιάζει να καταντάει σε «that’s all folks»). Χιλιάδες συμπολίτες εξαπέλυαν τα βέλη της ιεράς οργής τους εναντίον οποιουδήποτε φαινόταν να έχει την παραμικρή, την ελάχιστη, σχέση με τα καταγγελόμενα ή τους καταγγελόμενους. Τη δε μέρα της γυναίκας χιλιάδες συμπολίτες αψήφησαν τα μέτρα για τη σωτηρία της ζωής και της οικονομίας και διαδήλωσαν υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών και κατά των καταπιεστών τους. Χιλιάδες ευαίσθητοι συμπολίτες έδειξαν ότι σε ό,τι έχει να κάνει με την ισότητα, τον σεξισμό και τη σεξουαλική κακοποίηση δεν σηκώνουν κακοποιητική μύγα στο σπαθί τους.
Τα πράγματα δυστυχώς αλλάζουν αν μιλάμε για κακοποιητικό συριζαϊκό ελέφαντα. Γιατί σ’ αυτή την περίπτωση το σπαθί των ευαίσθητων συμπολιτών γίνεται ιδιατέρως ανεκτικό... ή για να το πω στη συριζαϊκή γλώσσα «δείχνει πολιτική ωριμότητα».
Αυτή ακριβώς η (όχι και τόσο) περίεργη ανοχή στους συριζαϊκούς ελέφαντες είναι, υποθέτω, η αιτιά που καμία οργάνωση για τα δικαιώματα, την ισότητα, τον φεμινισμό και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, δεν μπήκε στον κόπο να οργανώσει μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας και κανείς από αυτούς τους ευαίσθητους συμπολίτες δεν πήγε έξω από την Κουμουνδούρου να διαμαρτυρηθεί για μια τεκμηριωμένη προσπάθεια συγκάλυψης σεξουαλικής κακοποίησης. Ακόμα και οι φανατικοί πολέμιοι της σεξουαλικής κακοποίησης που (ειρωνικά υποθέτω) αυτοαποκαλούνται «προοδευτικοί», έκαναν ένα ωραίο ψιλοκομμένο τουμπεκί αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά κάτι που πια δεν χρειάζεται απόδειξη: ότι έχουν χεσμένες και τις γυναίκες και τα δικαιώματα τους και τη σεξουαλική κακοποίηση. Η ατζέντα τους μπορεί απ έξω να γράφει ισότητα, δικαιώματα και άλλες ωραίες λέξεις αλλά μέσα της, σε κάθε σελίδα, είναι τυπωμένο το αστέρι του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αυτοαποκαλούμενων (σίγουρα με μπόλικη διάθεση ειρωνίας) «προοδευτικών δυνάμεων».
Σε περίπτωση που απορείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά, σας ενημερώνω ευθύς αμέσως.
Πριν από λίγες ημέρες έδωσε συνέντευξη ένα από τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης από τον πρέσβη της Βενεζουέλας στην Ελλάδα την περίοδο 2012-13. Θύμα σεξουαλικής κακοποίησης με τελεσίδικη απόφαση δικαστηρίου. Στη συνέντευξη της αυτή, αφού εξέφρασε το θυμό της που η απόφαση του δικαστηρίου δεν εκτελείται (λίγες μέρες μετά η σχετική υπογραφή μπήκε και η απόφαση μπορεί να εκτελεστεί), αποκάλυψε ότι αυτήν και τα άλλα θύματα του πρέσβη τα πλησίασε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και τους ζήτησε να «δείξουν πολιτική ωριμότητα» και να μη δώσουν συνέχεια στο περιστατικό. Λίγες μέρες μετά αποκάλυψε και το όνομα του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ.
Την ίδια περίοδο που το στέλεχος ζητούσε από τα θύματα να μη βγάλουν τσιμουδιά, ο σύντροφος Αλέκσης έστελνε γράμμα στον σύντροφο Μαδούρο ζητώντας του να μαζέψει τον άτακτο πρέσβη ενώ παράλληλα τον καθησύχαζε γράφοντας «Μέχρι στιγμής το προσωπικό της πρεσβείας έχει επιδείξει πολιτική ωριμότητα και δεν θα λάβει μέτρα εντός της Ελλάδας, που θα δημοσιοποιούσαν το πρόβλημα.»
Με λίγα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ οργάνωσε προσπάθεια συγκάλυψης περιστατικών σεξουαλικής κακοποίησης. Περιστατικών σεξουαλικής κακοποίησης τα οποία είναι αναμφισβήτητα καθώς η υπόθεση έχει τελεσιδικήσει.
Και ούτε μια από τις τάχα γεμάτες ευαισθησίες οργανώσεις, συλλόγους, συλλογικότητες δεν συγκινήθηκε ούτε στο ελάχιστο. Και κανένας από τους λαλίστατους τάχα προοδευτικούς και τάχα ευαίσθητους συμπολίτες δεν έγραψε μια τόση δα λεξούλα.
Γιατί όλοι αυτοί...
μπορεί να παριστάνουν τους ευαίσθητους και τους προοδευτικούς, αλλά είναι απολύτως, ανυποχώρητα και αναμφισβητητα υποκριτές που παριστάνουν ότι είναι κάτι περισσότερο από πολιτικάντηδες δεμένοι στο κομματικό άρμα του Αλέκση. Και μπράβο τους.
Κι ας πρόσεχαν οι γυναίκες να μην πέφτουν θύματα συντρόφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου